Λίγο πριν κλείσει η αυλαία της παρούσας πράξης του Μακεδονικού, αυτός που δικαιώνεται ιστορικά είναι ο παρτιζάνος κομμουνιστής Γιόσιπ Μπροζ Τίτο! Ο άνθρωπος που κατάφερε από έναν πολυφυλετικό και πολυπολιτισμικό συνονθύλευμα «λαών» στα νότια της Γιουγκοσλαβίας να δημιουργήσει μια ψευδεπίγραφη «εθνότητα», μπολιάζοντάς την με ισχυρές δόσεις εθνικισμού, ανθελληνισμού και αλυτρωτικών σχεδίων στη βάση μιας πλούσιας, αλλά κλεμμένης ιστορίας.
Για να επιβληθεί διεθνώς ο αλυτρωτικός Μακεδονισμός των Σλάβων της ευρύτερης περιοχής, ο Τίτο πολιτεύτηκε για πολλές δεκαετίες όντως αριστοτεχνικά, αφήνοντας ασφαλή παρακαταθήκη και «επιχειρήματα» στους επιγόνους του για την επιτυχία αυτού του όντως δύσκολου εγχειρήματος της «εθνογέννησης» των «Μακεδόνων».
Αρωγός υπήρξε πάντοτε η ελληνική Αριστερά, από τον Ζαχαριάδη μέχρι τον Τσίπρα, ενώ η ελληνική Δεξιά έκανε ότι μπορούσε για να αποδείξει την ξενοδουλεία της απέναντι στους δυτικούς προστάτες που συνεργάζονταν στενά με τον Τίτο, ανεχόμενη σχεδόν τα πάντα.
Καθόλου τυχαία λοιπόν η επιλογή των Πρεσπών, που ταυτίζεται τόσο με την προδοτική 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ το 1949, όσο και με την σημερινή Συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ. Ούτε ασφαλώς είναι τυχαία και η σημερινή υποκρισία της Νέας Δημοκρατίας για το Μακεδονικό αλλά και του πατριδοκάπηλου ολετήρα Πάνου Καμένου. Του ανθρώπου που έχει την μεγαλύτερη ευθύνη για την επικίνδυνη τροπή που πήρε αυτό το εθνικό μας θέμα.
Δικαιωμένη προφανώς είναι και η Δύση που για πολλές δεκαετίες πριμοδοτούσε απλόχερα τον αλυτρωτικό Μακεδονισμό στοχεύοντας στην γεωπολιτική της νίκη ενάντια στη Ρωσία και στις πιθανές πλέον συνοριακές αλλαγές του μέλλοντος.
Σύντομα ακολουθεί η επόμενη πράξη του Μακεδονικού, με την ευχή και ελπίδα να μην περιλαμβάνει και πολεμικά ανακοινωθέντα ή εθνικούς ακρωτηριασμούς.