Σε τούτο τον τόπο η ιστορική ροή θα ήταν ασφαλώς διαφορετική αν η ευθύνη χαρακτήριζε τους εγχώριους θερσίτες της πολιτικής. Τα τελευταία χρόνια είναι γεμάτα από τον κυρίαρχο ρόλο της πολιτικής ανευθυνότητας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ομως η διαπίστωση τούτη, που μας βοηθεί να δούμε καθαρότερα μέσα από το πλέγμα των τόσων αντιφατικών εξελίξεων και πολιτικών συμπεριφορών του τελευταίου καιρού, ενδυναμώνει το αίτημα που διατυπώνουν τα άφωνα σύνολα προς τα συνήθως κραυγαλέα άτομα: να υψωθούν στη συνείδηση της κοινωνικής τους ευθύνης, ερμηνεύοντας την ανεξαρτησία τους σαν ανεξαρτησία που έχει ως μόνο κίνητρο την αθόλωτη κρίση και την ανιδιοτελή εποπτεία του ιστορικού δρόμου, για την ενδυνάμωση του κοινωνικού σώματος.
Ο πολιτικός ατομικισμός, με τη μυστικιστική προσήλωση στο εγώ, έχει φτάσει στις ακραίες συνέπειες που αγγίζουν ήδη τα εθνικά μας θέματα πέραν της κοινωνικής καθίζησης. Ζούμε την επιτομή της πολιτικής ανευθυνότητας στο Μακεδονικό, σ' ένα εθνικό ζήτημα που προυποθέτει τη συνείδηση μιας επαυξημένης ευθύνης των πολιτικών απέναντι της εποχής τους, απέναντι της Ιστορίας, προυποθέτει την αποδέσμευση απ' όλες τις συμβατικές εκείνες αποδοχές των καθιερωμένων σχημάτων, που εμποδίζουν την απρόσκοπτη ροή της Ιστορίας, αλλά και την εθνική δικαίωση.
Παραιτήσεις κυβερνητικών εταίρων κατόπιν εορτής, κι αφού το μέγιστο κακό έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, είναι άνευ σημασίας. Εξυπηρετούν απλώς πρόσκαιρες πολιτικές διαφυγές ή ικανοποιήσεις ενός βλακώδους κομματικού κοινού. Δεν είναι παρά κατάφαση στην ανήθικη επιταγή της δουλικής πειθαρχίας στο κομματικό συμφέρον, όταν μάλιστα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για να θυμηθώ τον Ροίδη, είναι συντεθειμένη από τα νοσηρά στοιχεία της πολιτικής και κοινωνικής παρακμής, που λειτουργεί σαν ανασταλτική δύναμη σε κάθε εθνική "ανάσα".