Επιτέλους να σταματήσουν όλοι αυτοί οι περιφερόμενοι από κανάλι σε κανάλι πολιτικοί της συμφοράς και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι τους ειδικοί - αναλυτές, οι υποτιθέμενοι μελετητές των ιστορικών πτυχών του θέματος, οι εγχώριοι λάτρες της αριστερής "μούμιας" του παρελθόντος, οι "άνετοι" καθηγητάδες - ανιστόρητοι νεκροπομποί των όσιων και των ιερών του έθνους, με την έωλη επιχειρηματολογία "οι καιροί άλλαξαν" ή της "πίεσης" των εταίρων και την αναγκαιότητα για "ειρήνη" στην περιοχή με οικονομική ανάπτυξη.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Με όλους τους πολλούς που βλέπουν ξεκάθαρα την τραγωδία του ελληνικού κλέους να είναι "εθνικιστές", "πατροδοκάπηλοι" "ακροδεξιοί", οπισθοδρομικοί και κοντόφθαμοι, για τους ερυθρόκωλους της πολιτικής και τους συνοδοιπόρους τους είτε από ευπιστία και αφέλεια, είτε από ανομολόγητα συμφέροντα και ιδεοληψίες,
Η αναμασημένη καραμέλα των αφελών ότι το Μακεδονικό είναι "θέμα των ειδικών" κι όλες αυτές οι βλακώδεις επιφυλάξεις, που φιλοτέχνησαν διλήμματα και διόγκωσαν την ευπιστία, έχουν οδηγήσει να απορεί κανείς για τη σημερινή κατάντια του Ελληνισμού. Και σ' αυτή την απορία αγκαλιάζεται απεριχώρητα η Αρχαίος με τον Νέο Ελληνισμό.
Ο γράφων αποτολμά να πει ότι είναι ειδικός, όχι ως δημοσιογράφος, αλλά ως επισκέπτης καθηγητής των Διεθνών Σχέσεων σε δύο μεγάλα ξένα πανεπιστήμια, όπου και προσκρούει στην απορία εγνωσμένης αξίας πανεπιστημιακών για την "τραγωδία του Ελληνικού κλέους". Δεν είναι ωστόσο τόσο "ειδικός" για να συνταυτίζεται με ανούσιες εκτιμήσεις και αναλύσεις για το θέμα της Μακεδονίας, είτε αφορούν την "Συμφωνία των Πρεσπών", είτε προγενέστερες πολιτικές ενδοτισμού ή πολιτικής ανικανότητας...
Εκεί δε στην απόλυτη ανάγκη της σύλληψης της αδυσώπητης πραγματικότητας, η Ελλάδα διαπτύσσεται και αναπτύσσεται με έντονο τραγικό κλέος: το εντεύθεν και το εκείθεν πλάθουν τη μαρτυρία που θανατίζει. Και προβάλλει αδήριτη η ανάγκη να υψωθεί και πάλι ο Ελληνας σε απρόσιτα για πολλούς ύψη.
Απαιτείται βέβαια το δώρο της καθοδηγητικής έμπνευσης, μα παράλληλα είναι απαραίτητα τα ακροκεραύνια βιώματα, η έκσταση που προβάλλει από την ιερότητα της Ιστορίας, από τις μεγάλες αξίες που συνδυάστηκαν με τη διιστορική παρουσία του Ελληνισμού, που ενσαρκώνει ό,τι είναι αιώνια σύμφυτο με την ανθρώπινη φύση.
Κάποτε η ανημποριά ασκεί δημιουργική υποβολή που οιστρηλατεί τη συνείδηση. Αυτή η έντονη σχέση με τη μητέρα πατρίδα, ΝΑΙ τη μητέρα πατρίδα που αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αποκαλέσουν οι ερυθρόκωλοι της πολιτικής, ενισχυμένη και από την απουσία της ελπίδας, εγείρει τις πυργοδεσπόδουσες μορφές του μεγαλείου, του εθνικού μεγαλείου.
Γι' αυτό, το κλέος του αγώνα, το ενθαδικό κλέος, η αποφασιστική αντίδραση σ' όσα ο Νέος Ελληνισμός σήμερα αντιμετωπίζει, σημαίνει και την επέκεινα πορεία του έθνους, η οποία νοηματοδοτεί την Ιστορία. Αν συνειδητοποιήσουμε αυτή την αλήθεια, δεν θα ανεχόμασταν να ακούμε από χείλη πρωθυπουργικά κι όχι μόνο περί "ιστορικής συμφωνίας" για τη Μακεδονία, κι άλλες πομφόλυγες.
Θα συγκινούμασταν πραγματικά και για πάντα από τις αγωνιστικές υποθήκες. Οχι από τη γελοιότητα την πολιτική, όπως εκφράζεται στις μέρες μας! Θα ανατρέχαμε επίσης στους μεγάλους του Ελληνισμού και θα συνειδητοποιούσαμε τι σημαίνει ελληνική παρουσία. Θα αντιλαμβανόμασταν ότι η ιστορικότητα της Μακεδονίας είναι κεντρισμένη με την αιωνιότητα, σ' όλες τις μεγάλες εκφράσεις του ελληνικού πνεύματος.
Ας προσγειωθούμε στο αμείλικτο σήμερα. Πολλοί έχουν παγιδευτεί στους κυβερνητικούς κρετινισμούς και στα παχυλά λόγια που βγαίνουν από τα απύλωτα στόματα των δήθεν ειδικών και άλλων μεγαλοσχημόνων, αλλά και μικροσχημόνων. Ενα τμήμα τουλάχιστον του λαού, ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης, που ε΄χει παγιδευτεί από τους αποστολείς όλων των βλακειών, τους παραλήπτες των πλεοναζόντων παρασήμων που πωλούνται στα παλιατζίδικα της χώρας.
Ολους αυτούς τους ευτυχισμένους γεωμετριστές του έθνους, οι οποίοι αμακάριστοι, αλλά έμφοβοι, ενταφιάζουν όλες τις ανθρώπινες αξίες και ελπίδες σε ελληνικά μαυσωλεία. Κι όσους ακρωτηριάζουν βάρβαρα τους Ρωμιούς και τα παιδόγγονά τους με μηδενιστικές νεοπλασίες.
Ενας λαός που συμπιέζεται από σεληνιαζόμενους πολιτικούς και υπνοβατούντες ψευτοδιανοούμενους και από υποκειμενικούς πλεονασμούς. Ιδού η τραγωδία του ελληνικού κλέους!
"Ξυπνήστε Ρωμιοί", όπως θα έλεγε και ο Κολοκοτρώνης. Η Μακεδονία είναι ελληνική, κι ανεξάρτητα των λαθών του παρελθόντος και της αναγνώρισης του ονόματος της γειτονικής χώρας από κράτη πολλά ή των πιέσεων από ξένα συμφέροντα γεωπολιτικής υφής, τίποτα δεν ορθώνεται πάνω από τη θέληση ενός έθνους, πολύ περισσότερο όταν εκφράζεται με αποφασιστικότητα κι όταν το έθνος τούτο είναι η Ελλάδα!
Μπορεί να ακούγεται "ρομαντικό" ή και "πατριδοκάπηλο", αλλά για τους γνωρίζοντες διεθνή ιστορία και Διεθνές Δίκαιο, είναι η μόνη οδός...Για τους άλλους "ειδικούς" και αναλυτές των ερυθρόκωλων οσφυοκαμπτών της πολιτικής, είναι "βολική" κάθε συμφωνία που προσβάλει τα όσια και τα ιερά τούτου του τόπου.