Κάποιοι ισχυρίζονται ότι στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πως μπορείς πραγματικά να είσαι ό,τι θες, αρκεί πρώτα να κάνεις ένα επιτυχημένο πέρασμα από κάποιο τηλε-ριάλιτυ με την προϋπόθεση της σωστής στιγμής και συμπεριφοράς.
Του Στρατή Μαζίδη
Πριν από περίπου δύο χρόνια και ένα μήνα κανείς δε γνωρίζε τον κ. Αγγελόπουλο, δάσκαλο θαλασσίου σκι από την Σκιάθο. Μέσα σε λίγες εβδομάδες τον έμαθε όλη η χώρα. Κάποιοι ταυτίστηκαν μαζί του. Μετεξελίχθηκε ακόμη και σε τηλετουρκοφάγο. Η συνέχεια γνωστή. Διαφημίσεις, υποκριτική και τώρα συγγραφέας.
Αυτό βέβαια υποδηλώνει ότι ο κ. Αγγελόπουλος είναι ένας καθ'όλα έξυπνος άνθρωπος που άδραξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και πολύ καλά έκανε. Το αν είναι μετριόφρων ή όχι, βρίσκοντας ο ίδιος το βιβλίο του καλό, είναι δικό του θέμα.
Το ερώτημα είναι άλλο. Πως ο κόσμος σχημάτισε ουρές για να αποκτήσει ένα βιβλίο που δεν περιγράφει ένα ιστορικός γεγονός, μια προσωπικότητα που σφράγισε τη μοίρα του τόπου ή κάτι άλλο, αλλά μια εξιστόρηση ενός παιχνιδιού.
Θυμάμαι παλαιότερα που μου έλεγε ένας άνθρωπος από εκδοτικό οίκο πως ο Ελληνας διαβάζει κατά μ.ο. 4 βιβλία το χρόνο. Ο αριθμός εθεωρείτο ιδιαίτερα χαμηλός και βέβαια βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο επειδή κάποιοι διαβάζουν πολύ περισσότερα.
Εν κατακλείδι σε μια εποχή κρίσης όπου η κοινωνία στερείται ακόμη και τα βασικά, υπάρχει κόσμος που δίνει τα 15-20 ευρώ για ένα τηλεπαιχνίδι και όχι για να ψάξει να βρει το χαμένο νήμα της ώστε να διαπιστώσει τι άλλαξε και τι πρέπει να διορθώσει.