 |
| StartupStockPhotos / pixabay |
Το διάβασα στο Πρώτο Θέμα και δεν το πίστευα για συνταξιούχο απόστρατο υπαξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας ο οποίος το 2011 στα...31 έφυγε με εφάπαξ και σύνταξη αναπηρίας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας πρέπει να πρόκειται για αναπηρία που δεν επηρρεάζει το νεαρό συνταξιούχο να έχει δική του αλυσίδα καταστημάτων solarium και ο ίδιος στα 39 του να κάνει ακόμη πασαρέλα.
Του Στρατή Μαζίδη
Δόξα τω Θεώ λοιπόν που ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τόσα πολλά χωρίς να τον εμποδίζει η...αναπηρία του. Βέβαια αναρωτιέται κανείς τι είδους αναπηρία είναι αυτή που δεν του επέτρεψε μόνο να παραμείνει στην Πολεμική Αεροπορία μετά από 11 χρόνια υπηρεσίας σε αυτή.
Σε αρκετές περιπτώσεις συνηθίζω να διαβάζω τα σχόλια επισκεπτών διότι από εκεί αντιλαμβάνεσαι τις τάσεις της κοινωνίας. Σχολιάζει λοιπόν κάποιος "Εγώ δηλαδή ο πρώην αστυνομικός που βγήκα στα 46 μου λαλάκας είμαι;". Έλα ντε, καλή ερώτηση.
Θα ρωτήσει κανείς, και πού ξέρεις ότι το σχόλιο δεν είναι ψεύτικο; Διότι πολύ απλά υπάρχουν τέτοιας ηλικίας συνταξιούχοι οι οποίοι πράγματι κλαίγονται για το παραμικρό και αισθάνονται αδικημένοι. Ειδικά όταν έχω υπόψη μου περίπτωση συναδέρφου του που κάθεται από τα 40
του ή οικογένεια γειτόνων μου αστυνομικών που όσο τους ξέρω, κάθονται
και οι δύο. Οπότε θεωρώ ότι ναι, το σχόλιο ευσταθεί.
Λαλάκες πάντως είμαστε σίγουρα όλοι εμείς οι υπόλοιποι που ζούμε σε αυτό το κράτος το οποίο ακόμη και σε μνημονιακά χρόνια αποστρατεύει κόσμο με αναπηρίες στα 31 του οι οποίοι μετά συνεχίζουν στη ζωή με μεγάλα επαγγελματικά σχέδια. Και μπράβο τους. Και μας αλίμονό μας που είμαστε παγιδευμένοι εδώ πέρα.