 |
| φωτο από presidency.gr |
Μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 1986 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι απλά διακοσμητικός. Το μόνο που μπορεί να κάνει, όπως πχ ένα βάζο στο σπίτι μας, είναι να πέσει και να σπάσει ταυτόχρονα με το θόρυβο που θα προκαλέσει. Εν ολίγοις η μόνη δυνατότητα που έχει ο πρώτος πολίτης της χώρας είναι να αποποιηθεί την ιδιότητά του.
Του Στρατή Μαζίδη
Ήδη από τα χρόνια της δεύτερης θητείας του Κάρολου Παπούλια ακουγόταν επιτακτικά το αίτημα της παραίτησής του για να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Το ίδιο συνέβη και στις ημέρες μας. Ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε την επιλογή να σταματήσει τα σχέδια της κυβέρνησης για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Κι αν φοβόταν τόσο για την καρέκλα του, την οποία λατρεύει, θα μπορούσε απλά να προειδοποιήσει τον Τσίπρα ότι αν φέρει μια τέτοια πρόταση ή δεν πάει σε δημοψήφισμα, ο ίδιος θα παραιτηθεί.
Για όσους θυμούνται, υπήρχαν δημοσιεύματα το καλοκαίρι του 2015 σύμφωνα με τα οποία ο ΠτΔ είχε προειδοποιήσει με παραίτηση αν η χώρα εγκατέλειπε την ευρωζώνη. Προφανώς, αν ευσταθούν τα δημοσιεύματα, για τον κ. Παυλόπουλο το ευρώ ζυγίζει περισσότερο από τη Μακεδονία.
Ο Πρόεδρος δεν παραιτήθηκε. Υποδέχεται ηγέτες και εξαπολύει κάθε φορά για τα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής τους γνωστούς πυραύλους αέρος- αέρος με μπόλικο διεθνές δίκαιο και επικάλυψη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Πήγε στη Θεσσαλονίκη και τον περίκυκλωσαν. Επιθυμούσε να μεταβεί στη Νιγρίτα αλλά το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου της περιοχής τον έβγαλε από τον τόπο κηρύσσοντάς τον επί της ουσίας persona non grata.
Ο κ. Παυλόπουλος ευρισκόμενος στο τέλος της έβδομης δεκαετίας της ζωής του, λογικά ατενίζει την εσπερία της. Μια ζωή που του χάρισε μια επιστημονική καριέρα και σταδιοδρομία στην πολιτική. Τον οδήγησε από το πουθενά στο υψηλότερο αξίωμα το οποίο μπορεί κανείς να κατακτήσει στη χώρα μας. Εντούτοις σήμερα είναι πλέον ανεπιθύμητος στον τόπο του. Για αυτό βέβαια δεν ευθύνεται η ζωή, αλλά ο ίδιος με την ανυπαρξία και το ελάχιστο πολιτικό του ύψος.