 |
| niekverlaan / pixabay |
Στην ιστορική μεταβατική περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης, με την άνοδο της νέας αστικής τάξης, είχαμε τη διάλυση των μικρών φεουδαρχικών κρατών και τη συνένωσή τους σε μια μεγάλη οικονομική αγορά η οποία, με κατάλληλη μαζική προπαγάνδα δημιουργίας κοινής συνείδησης, ονομάστηκε εθνικό κράτος. Η οργάνωση και λειτουργία της νέας κρατικής μορφής, ήταν αντιγραφή εκείνης της καπιταλιστικής ανώνυμης εταιρίας. Καταστατικό, όργανα, εκλογή οργάνων κ.λ.π.
Από: hassapis-peter.blogspot.com - Του Πέτρου Χασάπη
Σήμερα, η εποχή που ζούμε είναι επίσης μεταβατική. Σήμερα προχωράμε ένα βήμα πιο πέρα, Τώρα, με την άνοδο της νέας διεθνούς χρηματοπιστωτικής ελίτ, βιώνουμε τη διάλυση των εθνικών κρατών της βιομηχανικής εποχής και τη δημιουργία μιας ενιαίας παγκόσμιας αγοράς (παγκοσμιοποίηση). Και είναι πολύ σημαντικό να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις εμείς οι απλοί πολίτες, αφού οι μεγάλοι οικονομικοί και πολιτικοί παίχτες ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν.
Συγκρούονται λοιπόν δύο κόσμοι. Ο παλιός κόσμος των εθνικών κρατών και ο ανερχόμενος, αυτός της κατάργησής τους και της επικράτησης της παγκοσμιοποίησης. Και ξέρουμε όλοι, πως στην αιώνια σύγκρουση του καινούργιου με το παλιό πάντα νικάει το καινούργιο. Δεν έχει σημασία αν το καινούργιο είναι καλύτερο ή χειρότερο. Πάντα κερδίζει, γιατί η φύση του ανθρώπου είναι να προσδοκά και να ελπίζει. Ο κ. Τσίπρας δήλωσε χθες από το Μόναχο ότι επέλεξε τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Δηλαδή επέλεξε την εξελισσόμενη παγκοσμιοποίηση που προϋποθέτει τον εθνομηδενισμό, ήτοι τη διάλυση του εθνικού κράτους.
Αυτή η παγκοσμιοποίηση όμως, που βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας και να μας παρασύρει όλους, εκόντες άκοντες, είναι η ιδεολογία των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων οικονομικών ελίτ, που συνοψίζεται στο τρίπτυχο «ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και ελεύθερη διακίνηση εργατών, δηλαδή οικονομικών μεταναστών». Αυτή η παγκοσμιοποίηση δεν θέλει έλεγχο του χρήματος και των χρηματοπιστωτικών προϊόντων και συναλλαγών από τα εθνικά κράτη, δεν θέλει δασμούς στα εμπορεύματα και έλεγχο της ποιότητάς τους από τα κράτη και φυσικά δεν θέλει έλεγχο στην ελεύθερη μετακίνηση των οικονομικών μεταναστών (βλ. τελευταία συμφωνία στο Μαρακές). Αντίθετα θεωρεί τα κράτη απλούς δανειολήπτες – οφειλέτες, χωρίς καμία δυνατότητα αντίρρησης.
Βαδίζουμε λοιπόν προς μια παγκοσμιοποίηση, όπου κυρίαρχοι και εξουσιαστές φυσικά θα είναι οι άρχοντες του πλούτου. Τα δε πάλαι ποτέ εθνικά κράτη, θα μετατραπούν σε επαρχίες, χωρίς καμία δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Τι θα γίνει όμως με μας τους απλούς ανθρώπους; Γιατί, αυτό το μέλλον που χαράζει μοιάζει αρκετά με νέο μαύρο Μεσαίωνα.
Όποιος λοιπόν δεν θέλει αυτή τη νέα κατάσταση, αλλά αντίθετα θέλει το κράτος του κυρίαρχο και τη δική του πολιτική εξουσία να ελέγχει κεφάλαια, εμπορεύματα και μετανάστευση, κατηγορείται αυτόματα από το πανίσχυρο οικονομικό και μιντιακό παγκόσμιο σύστημα ως φασίστας, εθνικιστής, ρατσιστής και φυσικά λαϊκιστής. Είναι το πανίσχυρο σύστημα μαζικής προπαγάνδας που ετοιμάζει τη νέα παγκόσμια μαζοψυχή.
Το ερώτημα όμως που πρέπει πραγματικά να μας απασχολήσει είναι αν η πιο πάνω βασική ιδέα των κυρίαρχων οικονομικών ελίτ, είναι καλή για μας τα δισεκατομμύρια απλών ανθρώπων αυτού του πλανήτη. Ναι το καινούργιο θα κερδίσει, όμως μήπως υπάρχει εναλλακτικά κάποιο καλύτερο καινούργιο για να αντικαταστήσει το παλιό; Μήπως τελικά, αντί να προσπαθούμε να κρατήσουμε το παλιό, θα ήταν καλύτερα, τώρα που είμαστε ακόμα μέσα σε μεταβατική περίοδο, να ρίξουμε μια καινούργια ιδέα που θα αλλάξει τη ροή των πραγμάτων;
Δεν είναι υπερβολικό αυτό που θα πω αλλά συμφωνώ με αυτό που είπε ο Paul Craig Roberts, ότι δηλαδή «ολόκληρη η ανθρωπότητα κρέμεται από την αντίδραση των Ελλήνων στο endgame της μαύρης παγκόσμιας ελίτ». Και η αντίδραση αυτή δεν θα είναι φυσικά η ίδια η αμυντική και εκ προοιμίου χαμένη, που παρατηρείται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η αντίδραση θα πρέπει να είναι επιθετική και να ξεκινήσει ήδη από εδώ από το εσωτερικό της χώρας, ανατρέποντας το σάπιο ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα που μας παραδίδει σιδηροδέσμιους στην παγκόσμια οικονομική ελίτ και στους πραγματικά εθνικιστές γείτονές μας.
Η αντίδραση θα διδάξει πως η εναλλακτική παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια ολοκληρωτική παγκοσμιοποίηση στα χέρια της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά μια δημοκρατική παγκοσμιοποίηση ελεύθερων και συνεργαζόμενων λαών, ελεύθερων και συνεργαζόμενων ανθρώπων.
Όμως, αν κρίνουμε από την εν εξελίξει διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, μάλλον διαπιστώνουμε ότι το δικό μας πολιτικό σύστημα, μας δένει χειροπόδαρα ακόμα πιο πολύ και μας παραδίδει ανήμπορους να αντιδράσουμε βορά στα συμφέροντα της διεθνούς ελίτ.
Έτσι όπως πάμε, δεν βγαίνει τίποτα. Χρειάζεται πλήρης ανατροπή και ας μας χαρακτηρίσουν όπως θέλουν.