Είναι πολύπειροι τεχνίτες της άτεκνης προσδοκίας. Και γνωρίζουν ότι το λαχάνιασμα της εναγώνιας αμφιβολίας του πλήθους, μπορεί να αντιμετωπιστεί με περισσότερη άτεκνη προσδοκία, που θα τη δεχθούν με λαίμαργη αναμονή τα πλήθη.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Αν προσέξουμε την αντινομία που υπάρχει ανάμεσα στην πράξη και στην άτεκνη προσδοκία, θα ατενίσουμε το θέαμα της πολιτικής υποκρισίας στα όρια μάλιστα της απάτης. Επιχειρείται μεθοδικά μια μετατόπιση του ενδιαφέροντος του πλήθους από τα ζέοντα προβλήματα της κοινωνίας, ακόμη και από τα εθνικά θέματα, ώστε να εφαρμοστούν κομματικές πρακτικές που θα εξασφαλίσουν πρόσκαιρα οφέλη.
Και σύρροπα με το σκοπό τούτο έχει αναπτυχθεί η λογική των ολετήρων "αρπακολατζήδων" της πολιτικής, με αφάνταστο δυναμισμό στον πυρήνα της, με αέναη εξελικτικότητα, η πιο κινητική πολιτική πρακτική. Ενα μόνο στοιχείο στατικό έχει η πρακτική τούτη: τον αντικειμενικό της στόχο, την ύπνωση των συνειδήσεων και την εγκεφαλική άμβλωση των πολιτών, την απόλυτη σύγχυση με μπόλικο καρύκευμα άτεκνης προσδοκίας.
Η εμβαθυντική προσέγγιση του φαινομένου, ανασύρει κάποια μοιραία στιγμή για τους "τεχνίτες" των πολιτικών προσαρμογών και των κυβιστήσεων, τη μέγιστη από τις αντινομίες των καιρών: τη διάσταση της πολιτικής πρακτικής από την έμπρακτη προβολή της. Και η διάσταση αυτή , όπως είναι πρόδηλο, και όπως είναι άφευκτο, δημιουργεί το κενό στην πίστη των όποιων αφελών οπαδών, των εντοιχισμένων με άτεκνες προσδοκίες.
Γιατί οι ορνιθόμυαλοι της πολιτικής λησμονούν ότι οι πολιτικές θεωρίες και πρακτικές δεν έχουν χώρο ζωής παρά την πράξη. Και δεν γνωρίζουν άλλη φθορά παρά την αδυναμία τους να καλύψουν τις αξιώσεις της πράξης.