ΔΙΕΡΩΤΩΜΕΘΑ ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ; Αυτό που κυριαρχεί στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις εδώ και πολλά χρόνια είναι μία σχέση κυματομορφής, όπου το σχεδόν σταθερό πλάτος ταλάντωσης και οι διακυμάνσεις συχνότητας επηρεάζονται σημαντικά από τυχαία ή μη γεγονότα.
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Σε μία τέτοια κατάσταση τα γεγονότα αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, ξεπηδώντας έντονα από την σταθερή κυματομορφή των βασικών πολιτικών που έχουν διαμορφωθεί επί πολλές δεκαετίες.
Η σημασία τους πολλές φορές διογκώνεται, νεοπλασίες δημιουργούνται επί τη βάσει δυσνοήσεων και παρερμηνειών, και μαζί με την παραδοσιακή καχυποψία και τις θεωρίες συνωμοσίας στις οποίες είμαστε επιρρεπείς στην περιοχή μας, δημιουργείται μεγαλύτερη χάος και αδυναμία πρόβλεψης του μέλλοντος. Συνακόλουθα, καταλήγουμε σε αδυναμία διαμόρφωσης αξιόπιστης στρατηγικής και σχεδιασμού για αυτό.
Κάποιοι πρωθυπουργοί στο παρελθόν προσπάθησαν να μειώσουν το πλάτος και την συχνότητα της κυματομορφής των μεταξύ μας σχέσεων, με χορούς και κουμπαριές, αλλά σύντομα προσγειώθηκαν απότομα όταν διαπίστωσαν ότι τίποτε δεν άλλαζε στην βασική αυτή μορφή των Ελληνοτουρκικών θεμάτων.
Ο κ.Τσίπρας με την υπερβολική άγνοια κινδύνου που έχει λόγω υπερεκτίμησης των δυνατοτήτων του, άγνοιας των θεμάτων και κατά συνέπεια ελλιπούς προετοιμασίας στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, προσπαθεί κι αυτός να αλλάξει την θεμελιώδη κυματομορφή των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, με ένα εξαιρετικά επικίνδυνο τρόπο για τα εθνικά συμφέροντα:
Με την ανοχή της μονόπλευρης διεύρυνσης της ατζέντας διαλόγου από τον Ερντογάν, χωρίς να θέτει αυστηρό πλαίσιο και προϋποθέσεις.
Και μπορεί με την πολιτική αυτή να ικανοποιούνται συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων (εξωτερικά και επιχειρηματικά), που πιέζουν και υποκινούν για την συγκεκριμένη πολιτική κατευνασμού και ανεκτικότητας (που βαφτίζονται ως ειλικρινής διάλογος, διαπραγμάτευση και έντιμος συμβιβασμός), ελάχιστα όμως ενδιαφέρονται για τις επιπτώσεις που επαπειλούνται για τα συμφέροντα της χώρας.
Δυστυχώς (όπως φοβόμασταν ότι θα γίνει), έπεσε στη παγίδα που παρελκυστικά έστησε ο Ερντογκάν και παρά το ότι δεν δείχνει να έκανε σημαντικά προφανή λάθη, εν τούτοις αποδέχθηκε παθητικά το άνοιγμα της ατζέντας που επιβλήθηκε από τον Ερντογάν στα παρακάτω:
• Αποδέχεται πλέον να συζητάει με τον Ερντογάν περί Τουρκικής μειονότητας στη Θράκη και στα νησιά, χωρίς καμία διορθωτική τοποθέτηση.
• Αποδέχθηκε την εξίσωση του ζητήματος της λειτουργίας της Θεολογικής σχολής της Χάλκης, με τους μουφτήδες της Θράκης και την ανταλλαγή που επιδιώκει να κάνει η Τουρκία.
• Αποδέχθηκε αόριστα, χωρίς διευκρινίσεις, τις συζητήσεις για το ενεργειακό, ένα ζήτημα που επιδιώκουν διακαώς οι Τούρκοι.
• Αναφέρθηκε αφελώς σε ομοσπονδιακό Κυπριακό κράτος που θα καθιστά την επανενωμένη ομοσπονδιακή Κύπρο μια κανονική χώρα της ΕΕ (μα αυτό ακριβώς είναι και το επιχείρημα των Τούρκων, ότι η Κύπρος δεν μπορεί να ανήκει ως κανονική χώρα στην ΕΕ, αφού εκφράζει την Ελληνοκυπριακή κοινότητα).
• Αναγνώρισε έμμεσα συνυπευθυνότητα για την μείωση της έντασης στο Αιγαίο, λες και την προκαλούμε εμείς. Δηλαδή τι να κάνουμε για να μειωθεί η ένταση; Να αποδεχθούμε χωρίς αντίρρηση τα όσα παράνομα προσπαθεί να επιβάλλει η Τουρκία και να αποδεχθούμε τις παραβιάσεις στον εθνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο;
• Αποδέχθηκε και υποστήριξε στην ουσία το νέο πλαίσιο συνεργασίας της Τουρκίας με την ΕΕ που προσπαθεί να επιβάλλει ο Ερντογάν, όπου η ΕΕ θα παραχωρεί χωρίς η Τουρκία να δεσμεύεται σε οτιδήποτε έναντι της ΕΕ και χωρίς να συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις της στο υπάρχον πλαίσιο (συγκεκριμένες σε πολλά διαφορετικά πεδία).
• Δεν είπε κουβέντα για τις επικηρύξεις, που συνιστούν ευθεία και βίαιη παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας μας αλλά και άμεση ακύρωση του ευρωπαϊκού δικαίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης.
• Πέραν των υποβαθμισμένων μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης που ήδη υπάρχουν, άνοιξε και την ατζέντα αόριστα για μέτρα ασφαλείας και για άλλα απροσδιόριστα θετικά μέτρα.
• Έδωσε χείρα βοηθείας στον Ερντογάν για να βελτιώσει το προβληματικό του προφίλ στο διεθνές περιβάλλον ( αυτό του αυταρχικού, αλαζόνα και στυγνού εκβιαστή).
Ακολουθεί την ίδια μεθόδευση που εφάρμοσε και με την συμφωνία των Πρεσπών:
Εγκλωβίζει την χώρα, την αντιπολίτευση και δυνητικά επόμενη κυβέρνηση, μόλις μερικούς μήνες πριν τις εκλογές, σε μία ατζέντα που θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανατραπεί στη συνέχεια εάν αποδειχθεί κακή χωρίς κόστος.
Διερωτώμεθα γιατί το μεθοδεύει έτσι, αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και υπό αυτές τις συνθήκες;
(ΣΣ: Παραβλέπουμε το ότι πήγε στην Αγία Σοφία ως... τουρίστας- αν και με τον επίσημο χαρακτήρα του Έλληνα πρωθυπουργού- και περιφερόταν και κοίταζε με ανοικτό το στόμα, χαζογελώντας, ξεναγούμενος από τον Τούρκο εκπρόσωπο του Ερντογάν.
Αιδώς μεγάλη και σε καμία στιγμή δεν άδραξε την ευκαιρία να δείξει ως ηγέτης, με κάποια συμβολική πράξη, τον διαχρονικό δεσμό μας με την συγκεκριμένη ιστορική και θρησκευτική κληρονομιά).