 |
| vargazs / pixabay |
Στην Ελλάδα όλα σταματούν τον Αύγουστο αλλά και τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο καθώς είναι η περίοδος της πίτας. Όλοι κόβουν την πίτα τους κι όλοι μας τιμούν με την παρουσία τους, ακούγεται συνήθως στα μικρόφωνα. Καλοβαλμένες και καλοβαλμένοι δοκιμάζουν όλων των ειδών τις πίτες. Το βλέπω στην πόλη που ζω κι αναρωτιέμαι πως δεν έχουν βαρεθεί τα ίδια κάθε χρόνο.
Του Στρατή Μαζίδη
Κι ενώ όλοι τρέχουν σε πίτες που κόβονται, κανείς δε βλέπει την Ελλάδα που τεμαχίζεται. Κάθε κομμάτι της έχει κι ένα φλουρί μέσα. Πχ η Μακεδονία έχει το φλουρί της ιστορίας που χαρίζεται σε έναν κάλπικο λαό. Η Κύπρος είναι ένα άλλο κομμάτι με την Τουρκία να θέλει όλη την πίτα. Τα ίδια και στο Αιγαίο. Στη Βόρειο Ηπειρο επίσης ο ελληνισμός τεμαχίζεται.
Ενεργό κομμάτι του πληθυσμού μας φεύγει στο εξωτερικό. Θα το απολαύσουν ξένοι λαοί που δεν επένδυσαν στην ανατροφή και τη μόρφωσή του.
Η Ελλάδα είναι μια μεγάλη βασιλόπιτα. Όλοι έχουν ακονίσει τα μαχαίρια τους και την κόβουν σε κομμάτια. Κανείς δεν ξέρει τι θα απομείνει στο τέλος. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το κάθε κομμάτι κρύβει ένα φλουρί κωνσταντινάτο μέσα του.
Εξακολουθούμε πεισματικά να μην αφουγκραζόμαστε τα γεγονότα και τις καταστάσεις. Αρνούμαστε να δούμε τα σημεία των καιρών. Βυθίζουμε επίμονα το κεφάλι μας στην άμμο μιας εικονικής πραγματικότητας.