Ενόψει της ολοκλήρωσης της διαδικασίας του Brexit που σηματοδοτεί πολλά, θα μεταφερθούμε στην Μεγ. Βρετανία στα μέσα της δεκαετίας του 70, όταν αυτή δεν ήταν πλήρες μέλος της τότε ΕΟΚ.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Το παρακάτω συμβάν είναι προσωπική μαρτυρία. Με προβλημάτισε αν πρέπει να δοθεί, αλλά θεωρώ ότι φτάσαμε σε κρίσιμους καιρούς και είναι ανάγκη να μοιράζουμε τις εμπειρίες μας προς Δόξα του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.
Το συμβάν αυτό είναι ήδη γνωστό σε πολλούς φίλους και πνευματικούς αδελφούς εδώ και χρόνια.
Επίσης αυτό είναι και ένας λόγος που κάθε τόσο και με επιμονή αρθρογραφούμε για τα προφητευόμενα υπό των ΑΓΙΏΝ ΠΑΤΕΡΩΝ γεγονότα.
Σκεφτείτε λοιπόν ένα μαθητή απόφοιτο λυκείου (τότε γυμνασίου) το 1975 να βρίσκεται για σπουδές στη Μεγ. Βρετανία. Τότε τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα, καθότι η Αγγλία δεν ήταν πλήρες μέλος της ΕΟΚ, τα δίδακτρα ήταν αυξημένα, οι μετακινήσεις δύσκολες και οι συνθήκες διαβίωσης μίζερες.
Όμως βρέθηκα εκεί στην επαρχία του Essex, θέλοντας να σπουδάσω δίχως να γνωρίζω όλα τα παραπάνω.Μαζί με τα λιγοστά ρούχα και βιβλία που είχα στις αποσκευές μου, είχα και ένα «φυλακτό» που μου έδωσε ο παππούς μου, μια μικρή ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.
Ένας δεκαοχτάχρονος εκείνης της εποχής που ξεκίνησε από μια Ελλάδα που βγήκε τότε τραυματισμένη από την Χούντα λόγω Κυπριακού, σε μια περίοδο αμφισβήτησης της πνευματικής δυναμικής της Ορθοδόξου Πίστεως μας …πήρε λοιπόν αυτός ο δεκαοχτάχρονος το « φυλακτό» του παππού του με την συμβουλή του δεύτερου …
Όταν συναντήσεις δυσκολία εκεί που θα πας να το ανοίγεις και να διαβάζεις. Και όχι μόνο δυσκολίες συνάντησα αλλά και ανυπέρβλητα εμπόδια με αποτέλεσμα μετά από λίγο καιρό να θέλω να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα.
Φυσικά τότε δεν γνώριζα και κανείς δεν μου μίλησε για τον σεβαστό Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ. Βαθιά πνευματικά μεσάνυχτα ..μην βλέπετε που τώρα τα πράγματα λόγω των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης είναι ποιο εύκολα. Αν το γνώριζα θα πήγαινα να πάρω την ευχή του Γέροντα.
Ένα Σάββατο απόγευμα κουρασμένος και σε αδιέξοδο, την ώρα του εσπερινού θυμήθηκα τον παππού μου και άνοιξα το «φυλακτό» του δηλ. την ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ που μου χάρισε και άρχισα να διαβάζω.
Δεν πέρασε λίγη ώρα και άκουσα βήματα στις σκάλες της κρύας σοφίτας που με φιλοξενούσε. Δεν έδωσα σημασία , θεώρησα ότι ήταν ο σπιτονοικοκύρης μου. Όμως η κλειδωμένη πόρτα αίφνης άνοιξε μόνη της και εισήλθε στο δωμάτιο ένας επιβλητικός ηλικιωμένος ιερέας με επανωκαλύμμαυχο. Το τι αισθάνθηκα μόνο ο Θεός το ξέρει. ΠΑΓΩΣΑ, τόσο πολύ τρόμαξα που δεν μπορούσαν αρθρώσω λέξη. Όμως το παρουσιαστικό του Ιερέα μου έδινε την αίσθηση ότι δεν κινδύνευα.
Το φωτεινό πρόσωπο του με τα μεγάλα γαλάζια μάτια του ακτινοβολούσε μια σιγουριά μέσα στην ψυχή μου, αλλά και ένα ΦΩΣ σαν τον ήλιο της Ελλάδος το περιέλουζε. Πριν προλάβω να πω και να ρωτήσω οτιδήποτε, μου είπε:
Να εδώ κοντά μένω και εγώ.
Να μην στενοχωρείσαι, σε λίγο θα επιστρέψεις στην Πατρίδα σου, εκεί πρέπει να σπουδάσεις.
Η γενιά σου θα δει πολλά.
« πρώτα εμείς οι Ρώσοι θα πάρουμε την ΠΟΛΗ και μετά εσείς οι Έλληνες»
Να τα λες γιατί θα συμβούν.
Με το ποιος είσαι πάτερ; Ο άγνωστος μου Γέροντας έκανε μεταβολή και ροδοβόλιζε τις σκάλες.
Έκανα προσπάθεια να συνέλθω από το ΣΟΚ. Μόλις συνήλθα βγήκα και εγώ και άρχισα να τον ψάχνω σε όλο το σπίτι.
Σε αυτή την κατάσταση που με είδε ο Εγγλέζος σπιτονοικοκύρης άρχισε να με ρωτά, τι μου συνέβη.
Στην απορία μου αν φιλοξενούσε κανένα παπά ηλικιωμένο ή αν είδε κανένα να μπαίνει μέσα στο σπίτι του, αυτός με έβλεπε περίεργα και κουνούσε το κεφάλι του.
Όμως η εικόνα του Ορθόδοξου Κληρικού αποτυπώθηκε σαν σφραγίδα μέσα στο μυαλό μου.
Τον επόμενο καιρό επαληθεύτηκε αυτό που μου είπε ο άγνωστος σε εμένα Γέροντας.
Επέστρεψα πίσω στην Ελλάδα και συνέχισα τις σπουδές μου, καθότι εισήλθα με υποτροφία στην σχολή που επιθυμούσα. Έτσι δεν μου δόθηκε χρόνος να ψάξω και να βρω άκρη, ποιος ήταν αυτός ο ιερέας, καθότι αυτό που βίωσα δεν ήταν οφθαλμαπάτη, αλλά ένα προσωπικό γεγονός.
Τα χρόνια περνούσαν, αλλά τα λόγια του άγνωστου Γέροντα στριφογύριζαν στο μυαλό μου .
Όταν μάλιστα στα τέλη της δεκαετίας του 80 ερχόταν και οι πρώτες μαρτυρίες των λεγομένων του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ περί των επερχομένων γεγονότων στην Κωνσταντινούπολη, τόσο αναλογιζόμουνα αυτά που μου είπε ο άγνωστος Γέροντας το 1975.
Τα επόμενα χρόνια έγινα συνδρομητής του καλλιεπέστατου τριμηνιαίου τευχιδίου ΠΡΩΤΑΤΟ του μακαριστού Αγιορείτη Γέροντος Μωυσέως. Σε μια έκδοση του είχε αφιέρωμα στο ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟ του Έσσεξ με σχετικό φωτογραφικό υλικό.
Ήταν το δεύτερο ΣΟΚ μετά το πρώτο που έζησα το 1975 σε εκείνη την παγωμένη εγγλέζικη σοφίτα.
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ήταν ο Γέροντας Σωφρόνιος, ο ηγούμενος και ιδρυτής της Ιεράς και Σταυροπηγιακής Μονής του ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ στο Έσσεξ της Μεγ. Βρετανίας, ελάχιστα χιλιόμετρα από το σπίτι που με φιλοξενούσε το 1975.
Να έχουμε όλοι μας την ΕΥΧΗ του τώρα που ήρθαν οι δύσκολοι οι καιροί.
Το όλο αυτό γεγονός αποδίδεται μόνο προς ΔΟΞΑ του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ και δια να ενισχυθεί η ΠΙΣΤΗ.
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας