Freepen.gr - Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία (Σερβία-Μαυροβούνιο) ξεκίνησαν στις 24 Μαρτίου 1999 και έληξαν στις 10 Ιουνίου του ίδιου έτους. Η κυβέρνηση της Σερβίας εκτιμά ότι περίπου 2.500 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 89 παιδιών, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας βομβαρδισμού υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Επιπλέον έχουν πολλαπλασιαστεί τα κρούσματα καρκίνου εξαιτίας της χρήσης βομβών με απεμπλουτισμένο ουράνιο κατά τους βομβαρδισμούς. Οι επιχειρήσεις ξεκίνηνσαν δίχως την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και με βάση τους ισχυρισμούς των δυτικών χωρών ότι η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση διεξήγαγε εθνοκάθαρση στο Κοσσυφοπέδιο εναντίον Αλβανών. Εκείνη την εποχή αντίπαλο δέος δεν υπήρχε. Η Ρωσία του Γιέλτσιν δεν μπορούσε να σηκώσει ανάστημα, ενώ η Κίνα δεν είχε γιγαντωθεί.
Η διαφορά της ύπαρξης αντίπαλου ισχυρού πόλου φάνηκε ξεκάθαρα κάτι λιγότερο από 15 χρόνια αργότερα όταν στη Συρία υπήρξε μια εντελώς διαφορετική εξέλιξη.
Στο infographic που παρουσιάζει το πρακτορείο Sputnik με στοιχεία από το Open data, το Reuters, το topwar, το rtv και το Spasoje Smiljanic βλέπουμε ένα γεωγραφικό χάρτη των χωρών που μετείχαν στις επιχειρήσεις καθώς και εκείνων που έδωσαν την πρόσβαση στον εναέριο χώρο τους.
Εν συνεχεία παρουσιάζεται ένα σύντομο χρονικό της πορείας προς τη σύγκρουση με τον UCK να ξεκινά τα πρώτα επεισόδια ήδη από το 1996 ενώ το 1997 άρχισε η παράνομη διανομή όπλων στο Κοσσυπέδιο. Το 1998 ήταν μια χρονιά ανάληψης σοβαρής δράσης από το Βελιγράδι στην περιοχή, που όμως ώθησε στη διεθνοποίηση του θέματος μέσα από το αλβανικό πρίσμα και κατέληξε στους βομβαρδισμούς του 1999.
Είκοσι χρόνια μετά το Κοσσυφοπέδιο παραμένει ένα προτεκτοράτο. Οι πρωταγωνιστές των βομβαρδισμών (Κλαρκ, Ολμπράιτ) διατηρούν ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα στην περιοχή ενώ χιλιάδες Κοσσοβάροι πήραν το δρόμο της μετανάστευσης αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.
Στο τρίτο σκέλος παρουσιάζεται η στρατιωτική δύναμη της κάθε πλευράς.
