Αργά αλλά σταθερά η ΕΕ μεταθέτει τις προτεραιότητές της στην Ανατολή
Pepe Escobar, Asia Times, Zero Hedge 29-3-2019
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Ας αρχίσουμε με το απαραίτητο πλαίσιο δεδομένων περί την συνάντηση στο Παρίσι του Κινέζου Προέδρου Ξι Ζιπίνγκ και των τριών σημαντικότερων παραγόντων της ΕΕ –του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, της Καγκελαρίου Μέρκελ και του προέδρου της κομισιόν Κλωντ Γιούνκερ. ’Όσο και αν είναι ατελείς αυτές οι τρεις φιγούρες, η οικονομική ανάπτυξη στα δέκα τελευταία χρόνια, μετά την οικονομική κρίση του 2008 –που υπήρξε φαινόμενο Δυτικής παραγωγής- αφηγείται μιαν διαφωτιστική ιστορία.
Κινεζική ανάπτυξη: 139%. Ινδική ανάπτυξη: 96%. Αμερικανική ανάπτυξη: 34%. Ανάπτυξη ΕΕ: Αρνητική 2%.
Τα παραδοσιακά γαλλικά ΜΜΕ, που ελέγχονται από μιαν μικρή ομάδα ολιγαρχών, πλάθουν μιαν καταγέλαστη αφήγηση ότι ο Μακρόν «επέβαλε» αυτήν την τετραμερή συνάντηση στον Ξι Ζιπίνγκ για να του εμπεδώσει την στρατηγική της ΕΕ για την εισαγωγή «σαφήνειας» στην κινεζική ασάφεια σε ότι αφορά τους Δρόμους του Μεταξιού, ή την Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου (BRI).
Τελευταία Η ΕΕ χαρακτηρίζει την Κίνα «συστηματικό ανταγωνιστή» και φαίνεται να έχει αντιληφτεί ότι η Κίνα είναι «ένας οικονομικός ανταγωνιστής που επιδιώκει την τεχνολογική ηγεσία». Και αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως απειλή στις γαλλικές αρχές και συνήθειες.»
Ο Ξι είχε μόλις έρθει από την Ρώμη –όπου η ευρω-σκεπτικιστική, «λαϊκιστική» κυβέρνηση Λίγκας- Πέντε Αστέρων ήταν το πρώτο ΄Εθνος των G7 που υπέγραψε την συμμετοχή του στους Νέους Δρόμους του Μεταξιού ( BRΙ), πυροδοτώντας πλήθος σπινθήρων φόβου στους Ατλαντιστές.
Και τελικά τι είχαμε από την καγκελάριο Μέρκελ, καθώς η ΕΕ αντιμετώπιζε την προοπτική μιας διαδικασίας που οι κυρίαρχες στην Γαλλία δυνάμεις περιγράφουν ως «Σινο-παγκοσμιοποίηση»; Είχαμε «ρεάλ πολιτίκ». Η Μέρκελ τόνισε πως το BRΙ είναι ένα «σημαντικό» πρόγραμμα. «Εμείς, ως Ευρωπαίοι. Επιθυμούμε να διαδραματίσουμε ένα ενεργό μέρος και αυτό πρέπει να οδηγήσει σε κάποιαν αμοιβαιότητα και σε αυτό εξακολουθούμε να διαπληκτιζόμαστε λίγο», πρόσθεσε. « Βλέπουμε το πρόγραμμα σαν μια καλή σύλληψη συνέργειας, αμοιβαίων σχέσεων και αλληλεξάρτησης».
Η Μέρκελ ουσιαστικά μετέφερε την θέση της ηγεσίας των γερμανικών επιχειρήσεων. Ως εμπορικό Εργοτάξιο, το μέλλον της Γερμανίας εξαρτάται από την πολλαπλασιαστική ανάπτυξη των συναλλαγών της με την Ασία και ειδικότερα με την Κίνα. ΄Ετσι, αντί να δαιμονοποιεί την Ρώμη, το Βερολίνο στην πράξη θα μπει βαθμιαία στον ίδιο δρόμο. Στο κάτω-κάτω, το Ντούισμπουργκ, στην κοιλάδα του Ρουρ, είναι ήδη ο εκ των πραγμάτων τερματικός σταθμός του BRI στην βόρεια Ευρώπη.
Ο Ξι Ζιπίνγκ και οι εταίροι του δεν παρέλειψαν να τονίσουν την πολυεθνικότητα. Δεν μπορούσε να υπάρξει τρανότερος αντίλογος σ το αφήγημα της κυβέρνησης Τραμπ, ότι η Κίνα αποτελεί απειλή και ότι το BRI δεν είναι παρά κινεζική «ματαιοδοξία». Ο Γιούνκερ μάλιστα προσπάθησε να αποφορτίσει την «συστημική» ένταση: «Αντιλαμβανόμαστε ότι στην Κίνα δεν αρέσει η έκφραση «ανταγωνιστές», αλλά είναι φιλοφρόνηση που περιγράφει τις κοινές μας φιλοδοξίες».
Προσθέστε ότι και ο Ξι Ζιπίνγκ αισθάνθηκε την ανάγκη να θυμίσει στους ηγέτες της ΕΕ το εξόφθαλμο: Η Κίνα θα εξακολουθήσει να «ξανοίγεται», όπως κατάφερε μέσα σε 40 χρόνια να πραγματοποιήσει όσα η Ευρώπη έκανε σε όλη την διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης.
Άλλος για ιπτάμενο μετάξι;
Στο επίμαχο μέτωπο του Μακρόν, περισσότερο από Νέους Δρόμους του Μεταξιού, μια ντε φάκτο Νέα Αερογραμμή του Μεταξιού βρέθηκε στην επικαιρότητα.
Κανείς –εκτός από την Μπόινγκ- δεν μπορούσε να διαπραγματεύεται για 30 δισεκατομμύρια ευρώ συν μια κινεζική παραγγελία για την αγορά 300 Αιρμπάς (Airbus). Και αυτό να είναι μόνο η αρχή. To γεγονός ότι το Πεκίνο θα χρησιμοποιήσει την τεχνολογία του Αιρμπάς για να ενισχύσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της αεροπορίας του, στα πλαίσια των στόχων του «Made in China 2025», αποτελεί θέμα τελείως άλλου μεγέθους.
Έτσι το Παρίσι μπορεί να μην έγινε, όπως η Ρώμη, ένας επίσημος εταίρος στους Νέους Δρόμους του Μεταξιού -τουλάχιστον όχι ακόμη. Αλλά οι υποσχέσεις είναι αρκετά εύγλωττες, τουλάχιστον σε τρία μέτωπα:
1.- Η έμφαση στην πολυμέρεια/πολυεθνικότητα «ισχυρή και αποτελεσματική». Αυτό δεν είναι ακριβώς από την ρητορική του Τραμπ.
2.- Η κοινή δράση με το Πεκίνο στον τομέα της κλιματικής αλλαγής και της βιοποικιλίας.
3.- ΄Ενας οικονομικός/εμπορικός συνεταιρισμός που σέβεται τα αμοιβαία συμφέροντα. Αυτή είναι, στην πράξη, η επίσημη πολιτική των Νέων Δρόμων Μεταξιού- BRI, από την αρχή, το 2013.
΄Ετσι όταν συγκρίνουμε τις διαφορετικές στρατηγικές Ρώμης και Παρισιού, ο Ξι βγήκε στην πραγματικότητα νικητής σε όλα τα σημεία.
Η Μέρκελ, όπως ήταν προβλέψιμο, πρόσεξε να τηρήσει τις ισορροπίες: «Το τρίγωνο ΕΕ, Κίνας και ΕΕ είναι πολύ σημαντικό. Χωρίς την Ουάσιγκτον δεν θα μπορέσουμε να έχουμε πολυεδρικότητα
Ταυτόχρονα τόνισε ότι ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας «πλήττει την αμερικανικήν οικονομία».
Όσο για την ομάδα Μακρόν, με τον ηγέτη της περίφροντι να ποζάρει ως σωτήρας της ΕΕ εν όψει των εκλογών του Μαΐου στην Ευρωβουλή, δεν μπορούσαν να μην επιτεθούν στην κυβέρνηση της Ρώμης.
Σύμφωνα με έναν ακόλουθο του Μακρόν: « Υπάρχει αυτή η κακή ευρωπαϊκή συνήθεια να έχουμε 28 διαφορετικές πολιτικές, με χώρες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την προσέλκυση επενδύσεων. Πρέπει να μιλούμε με μια φωνή αν θέλουμε να υπάρχουμε. Στο θέμα του 5G ( ηλεκτρονικών δικτύων 5ης Γενεάς ) έχουμε την ίδια θέση, αποφεύγοντας τις 28 διαφορετικές αποφάσεις»*
Το 5G Grand Prix του Μονακό
Πράγμα που μας φέρνει στο Μονακό, όχι αμελητέο στόχο και το οποίο θέλησε να επισκεφτεί ο Ξι Ζιπίνγκ, όπου έτυχε βασιλικής κυριολεκτικά υποδοχής. Το Πριγκιπάτο διψάει να καταπιεί την γοργά διογκούμενη κινεζική τουριστικά αγορά και αυτό εξηγεί γιατί το Μονακό έχει υπογράψει μια συμφωνία με την εταιρεία Ουάουέϊ να είναι η πρώτη χώρα που θα καλύπτεται εξ ολοκλήρου με το δίκτυο 5G πριν το τέλος του 2019.
Το Παρίσι, παρεμπιπτόντως, δεν απέκλεισε την χρήση εξοπλισμού Ουάουέι. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, η πόλη που διάλεξε η Ουάουέι (σημ: στόχος παγκόσμιου διωγμού από τον Τραμπ) για την διεθνή αποκάλυψη της νέας εντυπωσιακής σειράς της ,του νέου Σμάρτφον 30 είναι… το Παρίσι.
Φυσικά, για το Πεκίνο, από την άποψη του εμπορίου και των οικονομικών σχέσεων, το Βερολίνο είναι ασύγκριτα σημαντικότερο από το Παρίσι. Αλλά όλοι αυτοί οι τρείς μεγάλοι –Βερολίνο, Παρίσι και Ρώμη- έχουν να παίξουν σημαντικούς ρόλους.
Οι Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού, όταν, μετά από μισή χιλιετία, ξανασυνδεθούν με την Ιταλία, θα επιταχύνουν την Ευρω-Ασιατική ενοποίηση και, μακροπρόθεσμα, την αύξηση της επιρροής τόσο της Ευρασιατικής Οικονομικής ΄Ενωσης (EAEU) και της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO).
Οι επιχειρήσεις της ΕΕ, αν όχι οι πολιτικοί Ευρωκράτες, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι η Ευρώπη δεν αντέχει να γίνει το πεδίο μάχης του 2ου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, δεν μπορεί να γίνει όμηρος του κουρελιάσματος του Διεθνούς Δικαίου από την Ουάσιγκτον –με, για παράδειγμα, την ανατίναξη της πυρηνικής συνθήκης με το Ιράν, και την αναγνώριση των κατεχομένων υψωμάτων του Γκολάν ως έδαφος του Ισραήλ- και δεν μπορεί να γίνει θύμα των εμπορικών καπρίτσιων της Ουάσιγκτον.
Δεν είναι περίεργο ότι αργά αλλά σταθερά, η ΕΕ μεταθέτει τις προτεραιότητές της στην Ανατολή, περιλαμβανομένου του συστημικού της ανταγωνιστή.
----------
Σημ. μετφρ: * Η με αστερίσκο, υπογραμμισμένη και τονισμένη δήλωση συνεργάτη του Μακρόν υποδεικνύεται στην προσοχή του αναγνώστη για τον αποκαλυπτικό χαρακτήρα της, αναφορικά με τον ήδη υιοθετημένο διαχωρισμό των κρατών-μελών της ΕΕ στην τάξη των Δυο Κυρίων και εκείνη των 26 Υπηκόων.
Pepe Escobar, Asia Times, Zero Hedge 29-3-2019
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Ας αρχίσουμε με το απαραίτητο πλαίσιο δεδομένων περί την συνάντηση στο Παρίσι του Κινέζου Προέδρου Ξι Ζιπίνγκ και των τριών σημαντικότερων παραγόντων της ΕΕ –του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, της Καγκελαρίου Μέρκελ και του προέδρου της κομισιόν Κλωντ Γιούνκερ. ’Όσο και αν είναι ατελείς αυτές οι τρεις φιγούρες, η οικονομική ανάπτυξη στα δέκα τελευταία χρόνια, μετά την οικονομική κρίση του 2008 –που υπήρξε φαινόμενο Δυτικής παραγωγής- αφηγείται μιαν διαφωτιστική ιστορία.
Κινεζική ανάπτυξη: 139%. Ινδική ανάπτυξη: 96%. Αμερικανική ανάπτυξη: 34%. Ανάπτυξη ΕΕ: Αρνητική 2%.
Τα παραδοσιακά γαλλικά ΜΜΕ, που ελέγχονται από μιαν μικρή ομάδα ολιγαρχών, πλάθουν μιαν καταγέλαστη αφήγηση ότι ο Μακρόν «επέβαλε» αυτήν την τετραμερή συνάντηση στον Ξι Ζιπίνγκ για να του εμπεδώσει την στρατηγική της ΕΕ για την εισαγωγή «σαφήνειας» στην κινεζική ασάφεια σε ότι αφορά τους Δρόμους του Μεταξιού, ή την Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου (BRI).
Τελευταία Η ΕΕ χαρακτηρίζει την Κίνα «συστηματικό ανταγωνιστή» και φαίνεται να έχει αντιληφτεί ότι η Κίνα είναι «ένας οικονομικός ανταγωνιστής που επιδιώκει την τεχνολογική ηγεσία». Και αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως απειλή στις γαλλικές αρχές και συνήθειες.»
Ο Ξι είχε μόλις έρθει από την Ρώμη –όπου η ευρω-σκεπτικιστική, «λαϊκιστική» κυβέρνηση Λίγκας- Πέντε Αστέρων ήταν το πρώτο ΄Εθνος των G7 που υπέγραψε την συμμετοχή του στους Νέους Δρόμους του Μεταξιού ( BRΙ), πυροδοτώντας πλήθος σπινθήρων φόβου στους Ατλαντιστές.
Και τελικά τι είχαμε από την καγκελάριο Μέρκελ, καθώς η ΕΕ αντιμετώπιζε την προοπτική μιας διαδικασίας που οι κυρίαρχες στην Γαλλία δυνάμεις περιγράφουν ως «Σινο-παγκοσμιοποίηση»; Είχαμε «ρεάλ πολιτίκ». Η Μέρκελ τόνισε πως το BRΙ είναι ένα «σημαντικό» πρόγραμμα. «Εμείς, ως Ευρωπαίοι. Επιθυμούμε να διαδραματίσουμε ένα ενεργό μέρος και αυτό πρέπει να οδηγήσει σε κάποιαν αμοιβαιότητα και σε αυτό εξακολουθούμε να διαπληκτιζόμαστε λίγο», πρόσθεσε. « Βλέπουμε το πρόγραμμα σαν μια καλή σύλληψη συνέργειας, αμοιβαίων σχέσεων και αλληλεξάρτησης».
Η Μέρκελ ουσιαστικά μετέφερε την θέση της ηγεσίας των γερμανικών επιχειρήσεων. Ως εμπορικό Εργοτάξιο, το μέλλον της Γερμανίας εξαρτάται από την πολλαπλασιαστική ανάπτυξη των συναλλαγών της με την Ασία και ειδικότερα με την Κίνα. ΄Ετσι, αντί να δαιμονοποιεί την Ρώμη, το Βερολίνο στην πράξη θα μπει βαθμιαία στον ίδιο δρόμο. Στο κάτω-κάτω, το Ντούισμπουργκ, στην κοιλάδα του Ρουρ, είναι ήδη ο εκ των πραγμάτων τερματικός σταθμός του BRI στην βόρεια Ευρώπη.
Ο Ξι Ζιπίνγκ και οι εταίροι του δεν παρέλειψαν να τονίσουν την πολυεθνικότητα. Δεν μπορούσε να υπάρξει τρανότερος αντίλογος σ το αφήγημα της κυβέρνησης Τραμπ, ότι η Κίνα αποτελεί απειλή και ότι το BRI δεν είναι παρά κινεζική «ματαιοδοξία». Ο Γιούνκερ μάλιστα προσπάθησε να αποφορτίσει την «συστημική» ένταση: «Αντιλαμβανόμαστε ότι στην Κίνα δεν αρέσει η έκφραση «ανταγωνιστές», αλλά είναι φιλοφρόνηση που περιγράφει τις κοινές μας φιλοδοξίες».
Προσθέστε ότι και ο Ξι Ζιπίνγκ αισθάνθηκε την ανάγκη να θυμίσει στους ηγέτες της ΕΕ το εξόφθαλμο: Η Κίνα θα εξακολουθήσει να «ξανοίγεται», όπως κατάφερε μέσα σε 40 χρόνια να πραγματοποιήσει όσα η Ευρώπη έκανε σε όλη την διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης.
Άλλος για ιπτάμενο μετάξι;
Στο επίμαχο μέτωπο του Μακρόν, περισσότερο από Νέους Δρόμους του Μεταξιού, μια ντε φάκτο Νέα Αερογραμμή του Μεταξιού βρέθηκε στην επικαιρότητα.
Κανείς –εκτός από την Μπόινγκ- δεν μπορούσε να διαπραγματεύεται για 30 δισεκατομμύρια ευρώ συν μια κινεζική παραγγελία για την αγορά 300 Αιρμπάς (Airbus). Και αυτό να είναι μόνο η αρχή. To γεγονός ότι το Πεκίνο θα χρησιμοποιήσει την τεχνολογία του Αιρμπάς για να ενισχύσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της αεροπορίας του, στα πλαίσια των στόχων του «Made in China 2025», αποτελεί θέμα τελείως άλλου μεγέθους.
Έτσι το Παρίσι μπορεί να μην έγινε, όπως η Ρώμη, ένας επίσημος εταίρος στους Νέους Δρόμους του Μεταξιού -τουλάχιστον όχι ακόμη. Αλλά οι υποσχέσεις είναι αρκετά εύγλωττες, τουλάχιστον σε τρία μέτωπα:
1.- Η έμφαση στην πολυμέρεια/πολυεθνικότητα «ισχυρή και αποτελεσματική». Αυτό δεν είναι ακριβώς από την ρητορική του Τραμπ.
2.- Η κοινή δράση με το Πεκίνο στον τομέα της κλιματικής αλλαγής και της βιοποικιλίας.
3.- ΄Ενας οικονομικός/εμπορικός συνεταιρισμός που σέβεται τα αμοιβαία συμφέροντα. Αυτή είναι, στην πράξη, η επίσημη πολιτική των Νέων Δρόμων Μεταξιού- BRI, από την αρχή, το 2013.
΄Ετσι όταν συγκρίνουμε τις διαφορετικές στρατηγικές Ρώμης και Παρισιού, ο Ξι βγήκε στην πραγματικότητα νικητής σε όλα τα σημεία.
Η Μέρκελ, όπως ήταν προβλέψιμο, πρόσεξε να τηρήσει τις ισορροπίες: «Το τρίγωνο ΕΕ, Κίνας και ΕΕ είναι πολύ σημαντικό. Χωρίς την Ουάσιγκτον δεν θα μπορέσουμε να έχουμε πολυεδρικότητα
Ταυτόχρονα τόνισε ότι ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας «πλήττει την αμερικανικήν οικονομία».
Όσο για την ομάδα Μακρόν, με τον ηγέτη της περίφροντι να ποζάρει ως σωτήρας της ΕΕ εν όψει των εκλογών του Μαΐου στην Ευρωβουλή, δεν μπορούσαν να μην επιτεθούν στην κυβέρνηση της Ρώμης.
Σύμφωνα με έναν ακόλουθο του Μακρόν: « Υπάρχει αυτή η κακή ευρωπαϊκή συνήθεια να έχουμε 28 διαφορετικές πολιτικές, με χώρες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την προσέλκυση επενδύσεων. Πρέπει να μιλούμε με μια φωνή αν θέλουμε να υπάρχουμε. Στο θέμα του 5G ( ηλεκτρονικών δικτύων 5ης Γενεάς ) έχουμε την ίδια θέση, αποφεύγοντας τις 28 διαφορετικές αποφάσεις»*
Το 5G Grand Prix του Μονακό
Πράγμα που μας φέρνει στο Μονακό, όχι αμελητέο στόχο και το οποίο θέλησε να επισκεφτεί ο Ξι Ζιπίνγκ, όπου έτυχε βασιλικής κυριολεκτικά υποδοχής. Το Πριγκιπάτο διψάει να καταπιεί την γοργά διογκούμενη κινεζική τουριστικά αγορά και αυτό εξηγεί γιατί το Μονακό έχει υπογράψει μια συμφωνία με την εταιρεία Ουάουέϊ να είναι η πρώτη χώρα που θα καλύπτεται εξ ολοκλήρου με το δίκτυο 5G πριν το τέλος του 2019.
Το Παρίσι, παρεμπιπτόντως, δεν απέκλεισε την χρήση εξοπλισμού Ουάουέι. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, η πόλη που διάλεξε η Ουάουέι (σημ: στόχος παγκόσμιου διωγμού από τον Τραμπ) για την διεθνή αποκάλυψη της νέας εντυπωσιακής σειράς της ,του νέου Σμάρτφον 30 είναι… το Παρίσι.
Φυσικά, για το Πεκίνο, από την άποψη του εμπορίου και των οικονομικών σχέσεων, το Βερολίνο είναι ασύγκριτα σημαντικότερο από το Παρίσι. Αλλά όλοι αυτοί οι τρείς μεγάλοι –Βερολίνο, Παρίσι και Ρώμη- έχουν να παίξουν σημαντικούς ρόλους.
Οι Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού, όταν, μετά από μισή χιλιετία, ξανασυνδεθούν με την Ιταλία, θα επιταχύνουν την Ευρω-Ασιατική ενοποίηση και, μακροπρόθεσμα, την αύξηση της επιρροής τόσο της Ευρασιατικής Οικονομικής ΄Ενωσης (EAEU) και της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO).
Οι επιχειρήσεις της ΕΕ, αν όχι οι πολιτικοί Ευρωκράτες, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι η Ευρώπη δεν αντέχει να γίνει το πεδίο μάχης του 2ου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, δεν μπορεί να γίνει όμηρος του κουρελιάσματος του Διεθνούς Δικαίου από την Ουάσιγκτον –με, για παράδειγμα, την ανατίναξη της πυρηνικής συνθήκης με το Ιράν, και την αναγνώριση των κατεχομένων υψωμάτων του Γκολάν ως έδαφος του Ισραήλ- και δεν μπορεί να γίνει θύμα των εμπορικών καπρίτσιων της Ουάσιγκτον.
Δεν είναι περίεργο ότι αργά αλλά σταθερά, η ΕΕ μεταθέτει τις προτεραιότητές της στην Ανατολή, περιλαμβανομένου του συστημικού της ανταγωνιστή.
----------
Σημ. μετφρ: * Η με αστερίσκο, υπογραμμισμένη και τονισμένη δήλωση συνεργάτη του Μακρόν υποδεικνύεται στην προσοχή του αναγνώστη για τον αποκαλυπτικό χαρακτήρα της, αναφορικά με τον ήδη υιοθετημένο διαχωρισμό των κρατών-μελών της ΕΕ στην τάξη των Δυο Κυρίων και εκείνη των 26 Υπηκόων.