Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Ο Ρώσος Πρόεδρος προειδοποίησε την Δύση ότι η ανάπτυξη πυρηνικών πυραύλων στην Ευρώπη θα πυροδοτούσε άμεσα αντίποινα.
Η ομιλία του Προέδρου Πούτιν για την κατάσταση του έθνους στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση την περασμένη εβδομάδα ήταν ένα εξαιρετικό γεγονός. Ενώ επικεντρώθηκε κατά το μέγιστο στην εσωτερική κοινωνική και οικονομικήν ανάπτυξη, ο Πούτιν αναφέρθηκε και στην απόφαση των ΗΠΑ να αποχωρήσουν από την συνθήκη Πυρηνικών Δυνάμεων Ενδιάμεσου Βεληνεκούς(INF) και χάραξε με σαφήνεια τις κόκκινες γραμμές για τις ενδεχόμενες συνέπειες αυτής της ενέργειας.
Θα ήταν αφέλεια να πιστευτεί ότι δεν θα υπήρχε μια δραστική ανταπάντηση στην εγκατάσταση αμερικανικών εκτοξευτήρων «κατάλληλων για χρήση πυραύλων Τόμαχωκ» στην Πολωνία και στην Ρουμανία, σε απόσταση μόνο 12λεπτης πτήσεως από την ρωσική επικράτεια. Ο Πούτιν ήταν λακωνικός:
«Αυτή είναι για μας μια πολύ σοβαρή απειλή. Σε αυτήν την περίπτωση θα αναγκαστούμε – και θέλω αυτό να το υπογραμμίσω- θα αναγκαστούμε να λάβουμε μέτρα ισοδύναμης απάντησης.»
Αργότερα την ίδια νύχτα, πολλές ώρες μετά την ομιλία του, ο Πούτιν εξέτασε τι μπορεί να θεωρείται και πάλι στις ΗΠΑ ως απειλή.
« Υπάρχει τώρα κάποια σκληρή ιδεολογική σύγκρουση ανάλογη με εκείνη που μας χώριζε στον Ψυχρό Πόλεμο; Δεν υπάρχει καμιά. ΄Εχουμε ασφαλώς αμοιβαία παράπονα, αντίθετες προσεγγίσεις σε μερικά ζητήματα, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να κλιμακώνεις τα πράγματα στο επίπεδο της κρίσης της Καραϊβικής στην δεκαετία του 1960.»
Αυτό ήταν μια ευθεία αναφορά στην κρίση για τους πυραύλους στην Κούβα το 1962, όταν ο Πρόεδρος Κένεντυ στάθηκε αντιμέτωπος του Νικήτα Χρουστσόφ της ΕΣΣΔ για τους σοβιετικούς πυραύλους που είχαν εγκατασταθεί απέναντι από τις αμερικανικές ακτές.
Στο μεταξύ το ρωσικό υπουργείο Αμύνης, έχει διακριτικά διαβεβαιώσει ότι τηλεφωνικές συνεννοήσεις συνεχίζονται κανονικά με το Πεντάγωνο, κάθε εβδομάδα και ότι αυτός ο διάλογος «αποδίδει».
Παράλληλα συνεχίζονται και οι δοκιμές ρωσικών όπλων εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας, όπως ο δι-ηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος, ο υπερηχητικός πύραυλος Κhinzal και η μαζική παραγωγή του υπερηχητικού πυραύλου Sarmat . Το πρώτο Σύνταγμα των Ρωσικών Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων θα παραλάβει τον νέο πύραυλο Avangard πριν από το τέλος του χρόνου.
Και έπειτα είναι κα τοTsircon, ένας υπερηχητικός πύραυλος, ικανός να φθάσει τα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων μέσα σε πέντε λεπτά, καθιστώντας όλα τα στρατιωτικά μέσα του ΝΑΤΟ εκτεθειμένα σε απειλή κονιορτοποίησης.
Αυτό που εννοούσε ο Πούτιν στην ομιλία του με την στοχοποίηση «κέντρων λήψεως αποφάσεων» αφορούσε βασικά το ΝΑΤΟ, όχι την αμερικανική επικράτεια.*
Και πάλι, είναι κρίσιμο να υπογραμμιστεί ότι καμιά από αυτές τις πολύ ανησυχητικές εξελίξεις δεν σημαίνει ότι η Ρωσία θα επιχειρήσει ένα προληπτικό πλήγμα κατά της ανάπτυξης αμερικανικών πυραύλων στην Ανατολικήν Ευρώπη. Ο Πούτιν ήταν κατηγορηματικός ότι αυτό δεν είναι αναγκαίο. Επιπλέον, το ρωσικό πυρηνικό δόγμα απαγορεύει οποιαδήποτε προληπτικά χτυπήματα.
Ο Οίκος του Ανατέλλοντος (Πυρηνικού) Ηλίου.
Για να καταστήσω αφομοιώσιμη αυτήν την αρχή, πήγα έναν μακρύ περίπατο πίσω από τον ποταμό Μόσκοβα, σταματώντας, κατά την επιστροφή, μπροστά στην Biblioteka Lenina, για να υποβάλω τα σεβάσματά μου στον Μεγαδάσκαλο Ντοστογιέφσκι. Και τότε μου φώτισε: Αυτό συνδεόταν άμεσα με ότι είχε συμβεί μια μέρα πιο πριν.
Την προτεραία της ομιλίας του Πούτιν για την κατάσταση του έθνους είχα πάει να επισκεφτώ τον Αλεξάντερ Ντούγκιν στο γραφείο του, στο εξαίσιο -σοβιετικής αρχιτεκτονικής art nouveau- κτίριο, του άλλοτε Κεντρικού Ταχυδρομείου. Ο Ντούγκιν, πολιτικός αναλυτής και μελετητής της στρατηγικής, με εκλεπτυσμένη φιλοσοφική σκέψη, καθυβρίζεται στην Ουάσιγκτον ως ο ιδεολόγος του Πούτιν. Υπήρξε και των αμερικανικών κυρώσεων στόχος.
Με υποδέχτηκε στην είσοδο η πολυτάλαντη θυγατέρα του, Ντάρια - δραστήρια σε όλα, από την φιλοσοφία και την μουσική ως την γεωπολιτική. Ο Ντούγκιν έδινε συνέντευξη στον ανταποκριτή του ιταλικού τηλεοπτικού δικτύου RAI, Sergio Paini. Μετά το τέλος της συνέντευξης, οι τρείς μας πιάσαμε συζήτηση, στα ιταλικά, για τον Λαϊκισμό, τον Ιταλό πολιτικό Ματέο Σαλβίνι και για τα κίτρινα γιλέκα στην Γαλλία. Ο Ντούγκιν μιλάει με άνεση πολλές γλώσσες.
΄Επειτα συνεχίσαμε την κουβέντα, από εκεί που την είχαμε αφήσει με την Ντάρια, τον Δεκέμβριο, στην προηγούμενη επίσκεψή μου στην Μόσχα. Ο Ντούγκιν είχε πάει στην Σαγκάη, να δώσει μια σειρά μαθημάτων διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο Φιουντάν και έδωσε επίσης διαλέξεις στα πανεπιστήμια Τσινγκχούα και Πεκίνου. Επέστρεψε εντυπωσιασμένος με το ενδιαφέρον του κινεζικού ακαδημαϊκού κόσμου για τον Λαϊκισμό, του Γερμανό φιλόσοφο Μάρτιν Χάιντεγκερ και τα Κίτρινα Γιλέκα, όπως επίσης και για τα εξελισσόμενα βήματα Ρωσίας και Κίνας στον στρατηγικό συνεταιρισμό τους. ΄Ετσι αναπόφευκτα εγκύψαμε στον Ευρασιανισμό και σε στρατηγικές προς την ευρασιατική ένωση.
Το γραφείο του Ντούγκιν έχει την ατμόσφαιρα μιας περιστρεφόμενης δεξαμενής σκέψης. Προσπαθούσα να ενημερώσω τον Ντούγκιν για την Βραζιλία, υπό τον Μπολσονάρο και την κλίκα του , όταν ξαφνικά εμφανίζεται –ποιος θα το φανταζόταν- ο Alastair Crooke. Ο Αλαστερ, με την εξαιρετική διπλωματική όσφρησή του, είναι από τους κορυφαίους στον κόσμο ειδικούς της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης -και πολλών άλλων. Είναι στην Μόσχα για μια από τις διάσημες πλέον Διασκέψεις Βαλντάϊ για την Μέση Ανατολή, μαζί με σημαντικές προσωπικότητες από την Συρία και το Ιράν.
Σύντομα είχαμε απορροφηθεί από μιαν συναρπαστική συζήτηση για την ψυχή του Ισλάμ, την καθαρότητα του Σουφισμού, την Μουσουλμανική Αδελφότητα (αυτούς τους περίφημους φίλους της μηχανής Κλίντον), του τι ακριβώς μηχανεύονται ο Ερντογάν και η ηγεσία του Κατάρ και για την στειρότητα –πνευματική και ψυχική- του Ουαχαμπικού Οίκου των Σαούντ και των Εμιράτων.
Τείνουμε να συμφωνήσουμε πως συζητήσεις σαν αυτές -διεξαγόμενες στην Μόσχα και στην Τεχεράνη, στην Κωνσταντινούπολη και στην Σαγκάη- θα επωφελούνταν σημαντικά από την παρουσία ενός προοδευτικού Στηβ Μπάνον (οργανωτή της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ), ικανού να οργανώσει και να προωθήσει μιαν συνεχή συζήτηση για την πολύ-κεντρικότητα.
Μια μέρα πριν την παγερή προειδοποίηση του Πούτιν κατά της ολίσθησης στον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα, συζητούσαμε για τον κόσμο μετά την κατάργηση της Συνθήκης INF, αλλά με έμφαση στην ευρασιατική ενοποίηση. Που περιλαμβάνει ρωσικές και κινεζικές πνευματικές ηγεσίες, οι οποίες έχουν πλήρη συνείδηση ότι δεν μπορούν να επιτρέψουν στην αμερικανική υπερδύναμη να τις απομονώσει.
Συνόδευσα τον Αλαστερ στο ξενοδοχείο του, περνώντας από το φωταγωγημένο Μπολσόϊ. Συνέχισα τον δρόμο μου και καθώς η Λουμπιάνκα (η περιβόητη έδρα της σταλινικής «ασφάλειας») χάθηκε από την θέα, ένας πλανόδιος μουσικός έπαιζε «το σπίτι στην χαραυγή», στα ρωσικά.
Ας ελπίσουμε πως δεν είναι πυρηνικός ο ήλιος που θα ανατείλει…
*Aυτή η ερμηνεία του Εσκομπάρ αποδείχτηκε εσφαλμένη και από την εκπομπή του Κισελιώφ, στην ρωσική κρατική τηλεόραση, που παρουσίασε «επί χάρτου» τους υποψήφιους ρωσικούς στόχους στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων το Πεντάγωνο και η Προεδρική Κατοικία το Καμπ Ντέιβιντ.
Η ομιλία του Προέδρου Πούτιν για την κατάσταση του έθνους στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση την περασμένη εβδομάδα ήταν ένα εξαιρετικό γεγονός. Ενώ επικεντρώθηκε κατά το μέγιστο στην εσωτερική κοινωνική και οικονομικήν ανάπτυξη, ο Πούτιν αναφέρθηκε και στην απόφαση των ΗΠΑ να αποχωρήσουν από την συνθήκη Πυρηνικών Δυνάμεων Ενδιάμεσου Βεληνεκούς(INF) και χάραξε με σαφήνεια τις κόκκινες γραμμές για τις ενδεχόμενες συνέπειες αυτής της ενέργειας.
Θα ήταν αφέλεια να πιστευτεί ότι δεν θα υπήρχε μια δραστική ανταπάντηση στην εγκατάσταση αμερικανικών εκτοξευτήρων «κατάλληλων για χρήση πυραύλων Τόμαχωκ» στην Πολωνία και στην Ρουμανία, σε απόσταση μόνο 12λεπτης πτήσεως από την ρωσική επικράτεια. Ο Πούτιν ήταν λακωνικός:
«Αυτή είναι για μας μια πολύ σοβαρή απειλή. Σε αυτήν την περίπτωση θα αναγκαστούμε – και θέλω αυτό να το υπογραμμίσω- θα αναγκαστούμε να λάβουμε μέτρα ισοδύναμης απάντησης.»
Αργότερα την ίδια νύχτα, πολλές ώρες μετά την ομιλία του, ο Πούτιν εξέτασε τι μπορεί να θεωρείται και πάλι στις ΗΠΑ ως απειλή.
« Υπάρχει τώρα κάποια σκληρή ιδεολογική σύγκρουση ανάλογη με εκείνη που μας χώριζε στον Ψυχρό Πόλεμο; Δεν υπάρχει καμιά. ΄Εχουμε ασφαλώς αμοιβαία παράπονα, αντίθετες προσεγγίσεις σε μερικά ζητήματα, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να κλιμακώνεις τα πράγματα στο επίπεδο της κρίσης της Καραϊβικής στην δεκαετία του 1960.»
Αυτό ήταν μια ευθεία αναφορά στην κρίση για τους πυραύλους στην Κούβα το 1962, όταν ο Πρόεδρος Κένεντυ στάθηκε αντιμέτωπος του Νικήτα Χρουστσόφ της ΕΣΣΔ για τους σοβιετικούς πυραύλους που είχαν εγκατασταθεί απέναντι από τις αμερικανικές ακτές.
Στο μεταξύ το ρωσικό υπουργείο Αμύνης, έχει διακριτικά διαβεβαιώσει ότι τηλεφωνικές συνεννοήσεις συνεχίζονται κανονικά με το Πεντάγωνο, κάθε εβδομάδα και ότι αυτός ο διάλογος «αποδίδει».
Παράλληλα συνεχίζονται και οι δοκιμές ρωσικών όπλων εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας, όπως ο δι-ηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος, ο υπερηχητικός πύραυλος Κhinzal και η μαζική παραγωγή του υπερηχητικού πυραύλου Sarmat . Το πρώτο Σύνταγμα των Ρωσικών Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων θα παραλάβει τον νέο πύραυλο Avangard πριν από το τέλος του χρόνου.
Και έπειτα είναι κα τοTsircon, ένας υπερηχητικός πύραυλος, ικανός να φθάσει τα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων μέσα σε πέντε λεπτά, καθιστώντας όλα τα στρατιωτικά μέσα του ΝΑΤΟ εκτεθειμένα σε απειλή κονιορτοποίησης.
Αυτό που εννοούσε ο Πούτιν στην ομιλία του με την στοχοποίηση «κέντρων λήψεως αποφάσεων» αφορούσε βασικά το ΝΑΤΟ, όχι την αμερικανική επικράτεια.*
Και πάλι, είναι κρίσιμο να υπογραμμιστεί ότι καμιά από αυτές τις πολύ ανησυχητικές εξελίξεις δεν σημαίνει ότι η Ρωσία θα επιχειρήσει ένα προληπτικό πλήγμα κατά της ανάπτυξης αμερικανικών πυραύλων στην Ανατολικήν Ευρώπη. Ο Πούτιν ήταν κατηγορηματικός ότι αυτό δεν είναι αναγκαίο. Επιπλέον, το ρωσικό πυρηνικό δόγμα απαγορεύει οποιαδήποτε προληπτικά χτυπήματα.
Ο Οίκος του Ανατέλλοντος (Πυρηνικού) Ηλίου.
Για να καταστήσω αφομοιώσιμη αυτήν την αρχή, πήγα έναν μακρύ περίπατο πίσω από τον ποταμό Μόσκοβα, σταματώντας, κατά την επιστροφή, μπροστά στην Biblioteka Lenina, για να υποβάλω τα σεβάσματά μου στον Μεγαδάσκαλο Ντοστογιέφσκι. Και τότε μου φώτισε: Αυτό συνδεόταν άμεσα με ότι είχε συμβεί μια μέρα πιο πριν.
Την προτεραία της ομιλίας του Πούτιν για την κατάσταση του έθνους είχα πάει να επισκεφτώ τον Αλεξάντερ Ντούγκιν στο γραφείο του, στο εξαίσιο -σοβιετικής αρχιτεκτονικής art nouveau- κτίριο, του άλλοτε Κεντρικού Ταχυδρομείου. Ο Ντούγκιν, πολιτικός αναλυτής και μελετητής της στρατηγικής, με εκλεπτυσμένη φιλοσοφική σκέψη, καθυβρίζεται στην Ουάσιγκτον ως ο ιδεολόγος του Πούτιν. Υπήρξε και των αμερικανικών κυρώσεων στόχος.
Με υποδέχτηκε στην είσοδο η πολυτάλαντη θυγατέρα του, Ντάρια - δραστήρια σε όλα, από την φιλοσοφία και την μουσική ως την γεωπολιτική. Ο Ντούγκιν έδινε συνέντευξη στον ανταποκριτή του ιταλικού τηλεοπτικού δικτύου RAI, Sergio Paini. Μετά το τέλος της συνέντευξης, οι τρείς μας πιάσαμε συζήτηση, στα ιταλικά, για τον Λαϊκισμό, τον Ιταλό πολιτικό Ματέο Σαλβίνι και για τα κίτρινα γιλέκα στην Γαλλία. Ο Ντούγκιν μιλάει με άνεση πολλές γλώσσες.
΄Επειτα συνεχίσαμε την κουβέντα, από εκεί που την είχαμε αφήσει με την Ντάρια, τον Δεκέμβριο, στην προηγούμενη επίσκεψή μου στην Μόσχα. Ο Ντούγκιν είχε πάει στην Σαγκάη, να δώσει μια σειρά μαθημάτων διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο Φιουντάν και έδωσε επίσης διαλέξεις στα πανεπιστήμια Τσινγκχούα και Πεκίνου. Επέστρεψε εντυπωσιασμένος με το ενδιαφέρον του κινεζικού ακαδημαϊκού κόσμου για τον Λαϊκισμό, του Γερμανό φιλόσοφο Μάρτιν Χάιντεγκερ και τα Κίτρινα Γιλέκα, όπως επίσης και για τα εξελισσόμενα βήματα Ρωσίας και Κίνας στον στρατηγικό συνεταιρισμό τους. ΄Ετσι αναπόφευκτα εγκύψαμε στον Ευρασιανισμό και σε στρατηγικές προς την ευρασιατική ένωση.
Το γραφείο του Ντούγκιν έχει την ατμόσφαιρα μιας περιστρεφόμενης δεξαμενής σκέψης. Προσπαθούσα να ενημερώσω τον Ντούγκιν για την Βραζιλία, υπό τον Μπολσονάρο και την κλίκα του , όταν ξαφνικά εμφανίζεται –ποιος θα το φανταζόταν- ο Alastair Crooke. Ο Αλαστερ, με την εξαιρετική διπλωματική όσφρησή του, είναι από τους κορυφαίους στον κόσμο ειδικούς της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης -και πολλών άλλων. Είναι στην Μόσχα για μια από τις διάσημες πλέον Διασκέψεις Βαλντάϊ για την Μέση Ανατολή, μαζί με σημαντικές προσωπικότητες από την Συρία και το Ιράν.
Σύντομα είχαμε απορροφηθεί από μιαν συναρπαστική συζήτηση για την ψυχή του Ισλάμ, την καθαρότητα του Σουφισμού, την Μουσουλμανική Αδελφότητα (αυτούς τους περίφημους φίλους της μηχανής Κλίντον), του τι ακριβώς μηχανεύονται ο Ερντογάν και η ηγεσία του Κατάρ και για την στειρότητα –πνευματική και ψυχική- του Ουαχαμπικού Οίκου των Σαούντ και των Εμιράτων.
Τείνουμε να συμφωνήσουμε πως συζητήσεις σαν αυτές -διεξαγόμενες στην Μόσχα και στην Τεχεράνη, στην Κωνσταντινούπολη και στην Σαγκάη- θα επωφελούνταν σημαντικά από την παρουσία ενός προοδευτικού Στηβ Μπάνον (οργανωτή της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ), ικανού να οργανώσει και να προωθήσει μιαν συνεχή συζήτηση για την πολύ-κεντρικότητα.
Μια μέρα πριν την παγερή προειδοποίηση του Πούτιν κατά της ολίσθησης στον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα, συζητούσαμε για τον κόσμο μετά την κατάργηση της Συνθήκης INF, αλλά με έμφαση στην ευρασιατική ενοποίηση. Που περιλαμβάνει ρωσικές και κινεζικές πνευματικές ηγεσίες, οι οποίες έχουν πλήρη συνείδηση ότι δεν μπορούν να επιτρέψουν στην αμερικανική υπερδύναμη να τις απομονώσει.
Συνόδευσα τον Αλαστερ στο ξενοδοχείο του, περνώντας από το φωταγωγημένο Μπολσόϊ. Συνέχισα τον δρόμο μου και καθώς η Λουμπιάνκα (η περιβόητη έδρα της σταλινικής «ασφάλειας») χάθηκε από την θέα, ένας πλανόδιος μουσικός έπαιζε «το σπίτι στην χαραυγή», στα ρωσικά.
Ας ελπίσουμε πως δεν είναι πυρηνικός ο ήλιος που θα ανατείλει…
*Aυτή η ερμηνεία του Εσκομπάρ αποδείχτηκε εσφαλμένη και από την εκπομπή του Κισελιώφ, στην ρωσική κρατική τηλεόραση, που παρουσίασε «επί χάρτου» τους υποψήφιους ρωσικούς στόχους στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων το Πεντάγωνο και η Προεδρική Κατοικία το Καμπ Ντέιβιντ.