 |
| 809499 / pixabay |
Δε γνωρίζω τι εννοούσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όταν μιλούσε για ολιγαρκή αφθονία. Μπορεί να θέλει να μοιάσει στον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά αρχίζει πλέον να θυμίζει τον Κώστα Σημίτη όταν μιλούσε για...ρεαλιστική ουτοπία.
Του Στρατή Μαζίδη
Ολιγαρκής αφθονία μπορεί να μην υπάρχει, ό,τι κι αν σημαίνει αλλά έχουμε τουλάχιστον άφθονη λιτότητα. Είναι τόσο εκτενής αυτή η λιτότητα ώστε φορολογώντας τα σπίτια των ανθρώπων ή εισπράττοντας χαράτσια όχι επί των κερδών αλλά επειδή απλά κάποιοι επιχειρούν (τέλος επιτηδεύματος), αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει το όραμα μιας λιτότητας στην οποία στο τέλος ο κόσμος θα μένει στο δρόμο και δε θα εργάζεται.
Φόροι παντού. Πχ βενζίνη θες να βάλεις στο αυτοκίνητο αλλά αγοράζεις φόρους. Ότιδήποτε κι αν κάνεις, υπάρχουν φόροι. Αν μάλιστα το καλοσκεφθούμε, φόροι όπως ο ΦΠΑ μπορούν να εξατμίσουν ολόκληρα ποσά. Κάντε το παράδειγμα με τα 100 ευρώ. Αγοράζει ο Α από τον Β κάτι με 100 ευρώ με το ΦΠΑ να συμπεριλαμβάνεται. Ο Β με την καθαρή αξία που απομένει αγοράζει κάτι από τον Γ, ο Γ από τον Δ κτλ, μέσα σε λίγες συναλλαγές το 100ρικο θα έχει εξαφανιστεί.
Ακόμη και στην σκέψη ή την άποψη υπάρχει άφθονη λιτότητα. Πρέπει να πιστεύεις και να εκφράζεις αυτά που εκείνοι επιθυμούν. Αλλιώς κηλιδώνεσαι.
Άφθονη λιτότητα λοιπόν σε όλα τα επίπεδα. Από την καθημερινή ζωή έως τις σκέψεις του καθενός μας. Λιτότητα μέχρι τελικής πτώσεως.