 |
| 8385 / pixabay |
Παρατηρείται λοιπόν στα χρόνια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης το φαινόμενο της απόλυτης ταύτισης της νεοαριστεράς με τη νεοφιλελεύθερη δεξιά σε ένα στόχο. Και αυτός ο στόχος είναι η κατάργηση του εθνικού κράτους που είναι εμπόδιο στα σχέδια και των δύο.
Από: hassapis-peter.blogspot.com - Του Χασάπη Πέτρου
Τα στελέχη της αριστεράς, μετά τη διάψευση και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, έμειναν «ορφανά» χωρίς να μπορούν πλέον να πουλήσουν κάποιο πολιτικό προϊόν για να επιβιώνουν πολιτικά. Είχαν όμως μια τεράστια εκπαίδευση στην αριστερή προπαγάνδα και κατοχή ανώτατων θέσεων μέσα στην καθεστωτική νομενκλατούρα. Δεν μπορούσαν να παραδοθούν έτσι εύκολα και να πάνε στα σπίτια τους. Έπρεπε να βρουν κάτι να πουλήσουν.
Την ευκαιρία την έδωσε η νεοφιλελεύθερη δεξιά, η οποία προωθώντας τα σχέδια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, επιδιώκει την παράκαμψη των εθνικών νομοθεσιών, δηλαδή την κατάργηση των εθνικών κυριαρχιών και τη δημιουργία μιας ενιαίας ελεύθερης παγκόσμιας αγοράς, όπου θα μετακινούνται παντελώς ελεύθερα και ανεξέλεγκτα τα κεφάλαια, τα παραγόμενα προϊόντα και οι εργαζόμενοι.
Αυτή την ευκαιρία άρπαξαν τα «ορφανά» της νεοαριστεράς (πλέον) και χρησιμοποιώντας ως προπέτασμα καπνού για τους πιστούς του διεθνιστικού μαρξισμού, που διακηρύσσει την κατάργηση των εθνικών συνόρων και την ένωση των λαών, πωλούν αυτόν τον αριστερό διεθνισμό, βάλλοντας εναντίον του εθνικού κράτους, γνωρίζοντας όμως ότι με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούν τα σχέδια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Έτσι κι αλλιώς γνωρίζουν ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός είναι ένα αποτυχημένο ιδεολόγημα και εγχείρημα, επομένως εκείνο που στοχεύουν είναι η πολιτική επιβίωση και συμμετοχή στα δημόσια ταμεία, καθώς και εκείνα των διεθνών ολιγαρχών πουλώντας τους εκδούλευση.
Γνωρίζουμε όμως όλοι, ότι η ραχοκοκαλιά του εθνικού κράτους είναι η μεσαία οικονομικά τάξη. Όσο αυτή είναι ισχυρή, τόσο και το αντίστοιχο εθνικό κράτος θα είναι ισχυρό. Επομένως, νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και νεοριστερά βάλλουν εναντίον της μεσαίας τάξης, προκειμένου να καταργήσουν τις αντιστάσεις τους εθνικού κράτους.
Στην Ελλάδα, αυτό το πράγμα το ζούμε έντονα. Και δεν συζητάμε φυσικά για τους νεοφιλελεύθερους δανειστές, οι οποίοι στοχεύουν αφενός τη μεσαία τάξη αφετέρου τη δημόσια περιουσία, συζητάμε όμως για τον νεοαριστερό ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος αφαιμάζει χωρίς καμία ηθική αναστολή τα μεσαία οικονομικά στρώματα, προκειμένου να ταϊζει τους ψηφοφόρους του (ελληνοποιημένους ή μη) με επιδόματα βρέξει χιονίσει. Ταυτόχρονα, ουδόλως νοιάζεται τόσο για τα εθνικά συμφέροντα όσο και για τη φυγή των Ελλήνων στο εξωτερικό.
ΥΓ. Αντί για ένα έθνος παραγωγικό μετατρεπόμαστε και επίσημα πλέον σε ένα έθνος επιδοματούχων με δύο μόνο τάξεις (μία ανώτερη διεθνιστική και μια μεγάλη εξαθλιωμένη) και χωρίς εθνική κυριαρχία.