Το δωδεκάωρο του Κούλη. Η ευρωζώνη είναι μια ζούγκλα ανταγωνισμού εκ κατασκευής. Τι σημαίνει αυτό;
Σπύρος Στάλιας
Για να βρει μια χώρα ευρώ, που είναι ξένο νόμισμα, κατ’ ανάγκη θα το βρει από τις εξαγωγές. Δεν έχει άλλο τρόπο. Άρα θα πρέπει να γίνει ανταγωνιστική. Δηλαδή στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών θα πρέπει η Ελλάδα να ανταγωνιστεί την Γερμανία, την Ιταλία και όλες τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, όπως και κάθε άλλη χώρα τις υπόλοιπες χώρες.
Δηλαδή η ευρωζώνη κατασκευάστηκε για να είναι ένας χώρος σκληρού ανταγωνισμού που κερδισμένη στο τέλος είναι η χώρα με την πιο υψηλή παραγωγικότητα. Δεν είναι τυχαίο που η Γερμανία κάνει τερατώδη πλεονάσματα. Είναι η χώρα με την μεγαλύτερη και υψηλότερη παραγωγικότητα στην ευρωζώνη.
Εδώ τίθεται το ερώτημα. Και καλά πως χώρες με διαφορετικές οικονομίες μπορούν να συνυπάρξουν, να ζεις στο ίδιο κρεββάτι με την Γερμανία; Ακολουθεί η ιδιοφυής λύση Μάαστριχτ, παρμένη από τον 19ο αιώνα, που στο τέλος όλοι πεθαίνουν! Δοκιμασμένη συνταγή.
Εφ’ όσον έχουμε κοινό νόμισμα, το οποίο δεν μπορούμε να το υποτιμήσουμε για να μπορέσουμε στην μάχη της παραγωγικότητας να ανταποκριθούμε, δεν μένει άλλος τρόπος παρά να μειώσουμε μισθούς και συντάξεις και οποιαδήποτε άλλο κόστος που επιβαρύνει τα προϊόντα μας να το εξαφανίσουμε, για να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Το ίδιο υποτίθεται κάνει και κάθε άλλη χώρα της ευρωζώνης.
Κατ’ ανάγκη αυτή η διαδικασία δεν εκφράζεται μόνο με την μείωση των μισθών σε ένα οκτάωρο, αλλά και με την αύξηση των ωρών εργασίας. Έτσι το μαναδιαίο κόστος κάθε προϊόντος μειώνεται και η χώρα δείχνει τα δόντια της στους ανταγωνιστές της, βρίσκει ευρώ, και όλοι οι Τραπεζίτες μας λένε μπράβο που τα καταφέρατε και μας πληρώνεται τα χρέη που σας δημιουργήσαμε.
Κάπως έτσι ψόφησε και ο γάιδαρος του Χότζα!
Ο Κούλης είπε το αυτονόητο που ισχύει στην ευρωζώνη και το οποίο όλα τα κόμματα που στηρίζουν το ευρώ αυτό το έχουν αποδεχτεί. Αν δεν το αποδέχοντο θα εσήμαινε ότι αμφισβητούν τον θεμέλιο λίθο της ευρωζώνης και του ευρώ που είναι οι διαδικασίες αύξησης της παραγωγικότητας παντοιοτρόπως.
Το σφάλμα του Κούλη είναι ότι το είπε δυνατά, ενώ οι άλλοι δεν τον λένε, και στα πλαίσια της υποκρισίας που τους διακρίνει, τον καταγγέλλουν και από πάνω. Καλά να πάθει. Πολιτικά παιχνίδια, δεξιά αριστερά και άλλα τέτοια παρωχημένα, μασάει ο Λάος, και όλοι γινόμαστε μέρος του προβλήματος παρά να αναζητούμε λύσεις.
Ο Σεπτέμβρης έρχεται και ασχέτου Κυβερνήσεως τα δοντάκια της ευρωζώνης θα μας δαγκώσουν γερά.
Αυτό που συμβαίνει λέγεται πολιτική παράνοια η οποία ως ασθένεια έχει προσβάλει βαρύτατα τον Ελληνικό Λαό!
Υγιές θα ήταν όλα τα κόμματα που είναι στη Βουλή, αυτή την τσογλαναρία, να τα την στείλουμε στο διάολο με πρόβα τζενεράλε τις ευρωεκλογές!