Στο βάθος του προβλήματος που μας απασχολεί, του φιλοσοφικού, φαίνεται ότι δεν έχουν προσδιοριστεί με πληρότητα οι έννοιες του καλού και του κακού ή ότι οι ανθρώπινες συνειδήσεις, με την παραλλακτικότητα που τις χαρακτηρίζουν, κυμαίνονται. Και οι κυμάνσεις αυτές δίνουν γένεση σε δυσαρμονίες και σε προσπάθειες που μπερδεύουν τις ανθρώπινες κοινωνίες.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Μιλώντας για την παραλλακτικότητα των συνειδήσεων, εννούμε τις άπειρες μεταβλητές που δεν είναι ποτέ ομόρροπες, που δημιουργούν ένα παράδοξο σύστημα, ανεξέλεγκτο και αχειραγώγητο, γιατί υπερβαίνει σε ένταση τη βούληση οιασδήποτε ατομικότητας.
Οι δυσαρμονίες είναι προλογικές ή μεταλογικές. Είναι παρέκκλιση προς ό,τι είχε συμφωνηθεί ή νέες εμφανίσεις ή ανεπιθύμητο αποτέλεσμα μιας ασυναίσθητης πορείας. Πως θα μπορέσει να καθοριστεί και με ποια κριτήρια μια άλλη πορεία που τελικά θα ικανοποιήσει; Αυτό είναι το πρόβλημα.
Εχει γίνει αποδεκτό και συνείδηση για τη μεταβολή που έγινε και στις μεταβολές που πρέπει να γίνουν σε ό,τι περιέχεται και γεμίζει το παραπάνω πλαίσιο. Η εναρμόνιση θα φέρει την καινούργια εποχή. Οι αρχές που οδηγούν στον καινούργιο προορισμό ανήκουν στους συνδέσμους που φέρουν σε επαφή τον κόσμο τον εξωτερικό με τον κόσμο τον εσωτερικό του ανθρώπου.
Μας ενδιαφέρει όχι αν θα ζήσουμε όπως το ζώο, αλλά πως θα ζήσουμε, που δεν φτάνει ο αυτοματισμός και αρχίζει ο πρακτικός λόγος που εμπνέεται από τον θεωρητικό, και ο θεωρητικός από τον κοσμικό.
Το ξεκίνημα θα γίνει από την πίστη που έχουμε στις αρχές. Αναζητούμε τη σύνθεση, τη νέα δημιουργία με τις παλιές και πολλές βάσεις, που δεν μπορούν να απομονωθούν και να καταργηθούν. Ετσι διδάσκει η κοσμική λογική το σεβασμό των δημιουργιών.