Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να προκαλεί χαμόγελα όταν μιλά αγγλικά, ξεχωρίζει τη Μυτιλήνη από τη Λέσβο ή χρησιμοποιεί δύσκολες λέξεις της ελληνικής γλώσσας, ωστόσο είναι τετραπέρατος και αυτό αποδεικνύεται αφένος από το ότι η παρέα της διάσημης φωτογραφίας στην ταβέρνα κυβερνά την Ελλάδα κι αφετέρου από την εξέλιξη των πράγματων από το 2013-14 έως σήμερα.
Του Στρατή Μαζίδη
Ακόμη και το κλείσιμο των τραπεζών με το δημοψήφισμα ήταν μελετημένα. Υπολόγιζε βέβαια ότι κόσμος θα επέλεγε οριακά το ΝΑΙ. Ωστόσο είχε έτοιμο το χαρτί των κακών προηγούμενων και του καλού Αλέξη που το πάλεψε κι άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία.
Είναι ενδεικτικό ότι πέρασε μνημόνια, έδωσε τη Μακεδονία κι αντί να χάνει σε κοινοβουλευτική δύναμη, άθροιζε! Βέβαια είχε κι απέναντί του μια Νέα Δημοκρατία που παρακαλούσε να αντέξει ο Τσίπρας όσο πιο πολύ γίνεται ώστε να μη μείνει τίποτε όρθιο το οποίο θα αναγκαστεί η ίδια να γκρεμίσει. Θυμηθείτε ότι όταν ανέλθει ο Κυριάκος στην εξουσία δε θα πάρει πίσω τίποτε από όλα όσα "προοδευτικά" πέρασε ο Αλέξης, που θεωρητικά ενοχλούν το δεξιό ακροατήριο.
Ο Τσίπρας ανέμενε μια ήττα διαχειρίσιμη. Δυστυχώς για αυτόν δεν ήταν σε επίπεδο ποσοστών, διότι σε επίπεδο αριθμών το να χάνεις με διαφορά 404.000 ψήφων από ένα κόμμα που έλαβε λιγότερες ψήφους από τις τελευταίες εθνικές εκλογές, δεν το λες συντριβή. Ωστόσο επικοινωνιακά αυτό που μένει είναι οι δέκα μονάδες.
Ο πρωθυπουργός δεν το περίμενε. Περισσότερο πόνταρε σε μια ήττα όπως εκείνη του Αντώνη Σαμαρά πριν πέντε χρόνια ώστε μετά να ανοίξει το σακούλι με τα φλουριά για να αρχίσει να μοιράζει, ώστε να μετριάσει ακόμη πιο πολύ την επερχόμενη ήττα στις βουλευτικές εκλογές τις οποίες ήθελε να πραγματοποιήσει στο τέλος της θητείας.
Όμως όλα ανετράπησαν. Εντός ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν οι γκρίνιες. Βέβαια είναι απορίας άξιον πως ορισμένοι ψήφιζαν και τώρα ξαναγκρινιάζουν. Ο Τσίπρας μπαίνει στο στόχαστρο. Φυσικά θα υπάρξει υπομονή μέχρι τις 7 Ιουλίου. Αν η διαφορά διατηρηθεί ή ανοίξει, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τον Τσίπρα πως αντιδρά όταν δεν είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού.