Η κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα εν μέσω ελληνικών εθνικών εκλογών προσφέρεται για διφορούμενες αναλύσεις που ταυτόχρονα «αποκαλύπτουν», επικρίνουν και δικαιολογούν τη φυγομαχία του ντόπιου πολιτικού κατεστημένου.
Δημήτρης Γιαννόπουλος
Συγχέοντας την πολιτική κατευνασμού χωρίς αρχές και όρια, με μια συνεπή και αποφασιστική στάση Ειρηνικής Αποτροπής της εχθρικής επιβουλής, προάγουν τον εφησυχασμό μιας δήθεν αμοιβαίας «πολεμοφοβίας».
Αποθέτοντας όμως τις ελπίδες για ειρήνευση στην αυτοσυγκράτηση μόνο των επιτιθεμένων (επειδή θεωρούν την εμπλοκή σε μια γενικευμένη σύγκρουση ασύμφορη για τους Τούρκους) ενθαρρύνουν προκαταβολικά κάθε υποχώρηση στις τουρκικές απαιτήσεις, όπως συνέστησε πρόσφατα ο Κώστας Σημίτης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Σταύρος Λυγερός διαθέτει αξιοζήλευτες προσβάσεις στα άδυτα της διαχείρισης εθνικών κρίσεων, τόσο στα υπουργεία εξωτερικών και άμυνας όσο και στο Μέγαρο Μαξίμου.
Το ερώτημα είναι γιατί οι έγκυρες και διεξοδικές αναλύσεις των πληροφοριών που παρέχονται αφειδώς στον ιδρυτή της «ομώνυμης» SLpress, καταλήγουν κάθε φορά στη δικαίωση της κυβερνητικής ηττοπάθειας και φυγομαχίας.
Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε την επιχειρηματολογία με την οποία «τόλμησε» πριν λίγα χρόνια να στηρίξει την επιλογή μιας «βελούδινης διχοτόμησης» της Κύπρου, και τις αντιδράσεις που προκάλεσε η άποψή του στην πολύπαθη μεγαλόνησο.
Ούτε υπάρχει λόγος να εμβαθύνουμε πολύ στην επιδερμική «διαφωνία» του με την Συμφωνία των Πρεσπών όπως και στην βεβαιότητά πως «δεν είναι δυνατόν να ακυρωθεί μετά την επικύρωσή της».
Εξάλλου, ο Σταύρος Λυγερός ήταν εκείνος που αποκάλυψε πως αντικείμενο της διαπραγμάτευσης με τα Σκόπια «εδώ και πολλές δεκαετίες» ΔΕΝ ήταν η διπλωματική τους αναγνώριση από την Αθήνα με αντάλλαγμα μια «κοινά αποδεκτή ονομασία», αλλά η αποδοχή από τα Σκόπια μιας «συνθετης ονομασίας» για να τους αναγνωρίσει η Ελλάδα την μακεδονική «εθνική ταυτότητα»!
Έτσι και τώρα, ενώ ακόμη και το «ευρωιερατείο» των Βρυξελλών καταγέλλει την παράνομη εισβολή και γεώτρηση των Τούρκων στην ΑΟΖ της Κύπρου, ο Σταύρος Λυγερός συμφωνεί πως αυτή γίνεται σε «αμφισβητούμενη» περιοχή, λες και η «βελούδινη διχοτόμηση» του νησιού δεν ήταν ευσεβής πόθος, αλλά έχει ήδη συντελεστεί!
Σύμφωνα λοιπόν με τις «αποκλειστικές πληροφορίες του SLpress», το ΚΥΣΕΑ επισημοποίησε τη φυγομαχία του Μεγάρου Μαξίμου, με την αποστολή ελληνικού στρατιωτικού κλιμακίου στην Άγκυρα για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που περιλαμβάνουν «Κώδικα Συμπεριφοράς» των Ελλήνων πιλότων στις αναχαιτήσεις παραβιάσεων του FIR Aθηνών από τουρκικά μαχητικά!
Δηλαδή, η Αθήνα συμφωνεί να κάνει τα στραβά μάτια στην Κύπρο και να περιορίσει de facto τον ελληνικό εναέριο χώρο στο Αιγαίο — με ποιά δικαιολογία;
Κατά τον Λυγερό, «στο Μαξίμου θεωρούν πως εάν παραμονές των εκλογών προέκυπτε μία τέτοια κρίση στη θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου, και πολύ περισσότερο ένα θερμό επεισόδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατακρημνιζόταν εκλογικά».
«Σε μία προσπάθεια, λοιπόν, να αποτρέψουν μία τέτοια εξέλιξη, έχει δοθεί η εντολή και στον υπουργό Εξωτερικών και στον υπουργό Άμυνας να κάνουν τα πάντα προκειμένου να κατευνάσουν την Άγκυρα και να ρίξουν χαμηλά τη θερμοκρασία..»
Στο πλαίσιο αυτό, μάλιστα, δοθηκε στην Άγκυρα ως αντάλλαγμα η «διαβεβαίωση ότι η Αθήνα δεν πρόκειται να σηκώσει ψηλά τους τόνους για τη γεώτρηση που πραγματοποιεί ο ‘Πορθητής’ στην κυπριακή ΑΟΖ».
Αντί όμως να καταδείξει τους θανάσιμους κινδύνους που εγκυμονεί για την χώρα ο «προσωρινός» κατευνασμός των Τούρκων πριν τις εκλογές, το επόμενο άρθρο στην SLpress επιχειρεί να μας καθησυχάσει πως ο Ερντογάν είναι αρκετά «στριμωγμένος» διεθνώς και στο εσωτερικό της Τουρκίας, ώστε να μη προκαλέσει «θερμό επεισόδιο»!
Ακόμα και αν αυτός ο εφησυχασμός δικαιολογείται από το παρασκήνιο των παραχωρήσεων Τσίπρα-Κατρούγκαλου προς τον Ερντογάν, δεν παρέχει καμιά εγγύηση πως η επιθετικότητα της Τουρκίας θα μπορούσε να συγκρατηθεί και ΜΕΤΑ τις εκλογές.
Αντιθέτως, ο Λυγερός αποφεύγει να κάνει σαφή διάκριση ανάμεσα σε ελεγχόμενο «θερμό επεισόδιο» τύπου Ιμίων, και σε μια ανεξέλεγκτη σύγκρουση, αφού μόνο στη δεύτερη περίπτωση η Τουρκία δεν μπορεί να υπολογίσει το κόστος απρόβλεπτων αλυσσιδωτών αντιδράσεων από μια καθολική ελληνική αντίσταση.
Αλλά το απρόβλεπτο κόστος μιας πολεμικής αναμέτρησης ανάμεσα σε άνισα εξοπλισμένους αντιπάλους, είναι ο μόνος μοχλός πίεσης που έχει η Ελλάδα για αποτελεσματική Αποτροπή κλιμάκωσης των τουρκικών εχθροπραξιών.
Αντί λοιπόν να καθησυχάζει την κοινή γνώμη, η αντιφατική ανάλυση του Σταύρου Λυγερού επιτείνει τις εύλογες ανησυχίες πως ένα θερμό επεισόδιο — έστω βραχύβιο όπως στα Ιμια — όχι μόνο δεν αποκλείεται μετά τις εκλογές, αλλά είναι εξίσου πιθανό να έχει ήδη συμφωνηθεί με τον ...Κυριάκο Μητσοτάκη, υπουργός εξωτερικών του οποίου προαλείφεται ο «Λυγερόφιλος» Άγγελος Συρίγος.
Τότε όμως ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, που —άσχετως κοιοβουλευτικης αυτοδυναμίας — υποσχέθηκε να συγκυβερνήσει με «Μουσουλμανικό (διάβαζε: τουρκικό) Συμβούλιο παρά τω πρωθυπουργώ», ας μην ελπίζει πως θα έχει να κάνει μόνο με τον κυοφορούμενο «αχταρμά» αντιπολίτευσης Τσίπρα-Βαρουφάκη-Φώφης.
Ο κόσμος των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία θα έχει πάρει μέχρι τότε το «εκλογικό» του μάθημα, για να ξεσηκωθεί πάλι ακηδεμόνευτος στις Επάλξεις των αγώνων για την Ελευθερία, 200 χρόνια μετά το τιμημένο 1821.