Αύριο ας ψηφίσουμε με το χέρι στην καρδιά και όχι στην τσέπη: Αιγαίο, Κύπρος, Θράκη, Καστελόριζο

danimeili / pixabay

Φτάσαμε λοιπόν σε μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση. Πως πέρασαν τα χρόνια και ο πάλαι ποτέ κυρίαρχος Τσίπρας απέρχεται. Πιθανότατα προσωρινά, αν και αυτό θα εξαρτηθεί από το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο αν ξεπεράσει εκείνο των ευρωεκλογών και βρεθεί κοντά πχ στο 28%, τότε πολλά θα δούμε στο μέλλον.

Του Στρατή Μαζίδη

Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι σκεπτόμενοι / προβληματιζόμενοι πολίτες διαπιστώνουν με τόσο μεγάλη ευκρίνεια πως δεν υπάρχουν διαθέσιμες εναλλακτικές όσον αφορά την αμεσότητα αξιοποίησής τους για τις αυριανές βουλευτικές εκλογές.

ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βρίσκονται στην ίδια πλευρά της ιστορίας, τη λάθος. Ελάχιστες είναι οι διαφορές τους επί της ουσίας. Η αφαίμαξη της μεσαίας τάξης ξεκίνησε επί ΠΑΣΟΚ, συνεχίστηκε με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ολοκληρώνεται επί ΣΥΡΙΖΑ, απλά στα χρόνια του τελευταία άρχισαν να ξύνονται τα οστά.

Επίσης το ίδιο μεγάλο και πλαδαρό κράτος εξυπηρετούν. Ούτε λένε την αλήθεια στους συνταξιούχους, ότι δηλαδή με αναλογία 1:1 με τους εργαζόμενους οι οποίοι έχουν χαμηλότατους μισθούς, είναι νομοτελειακή η μείωση των συντάξεών τους.

Στα κοινωνικά και λεγόμενα θέματα της προοδευτικής ατζέντας, δεν έχουν ιδιαίτερες διαφορές. Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να βλέπουμε εισηγήτρια της ΝΔ να ψηφίζει ενάντια στην εισήγησή της και υπέρ μιας ακόμη "μεταρρύθμισης" της απερχόμενης κυβέρνησης.

Στα εθνικά θέματα; Μία από τα ίδια. Μια χαρά τους βόλεψε όλους η συμφωνία των Πρεσπών, την οποία λένε πως δε θα καταγγείλλουν αλλά θα παρακολουθούν την...τήρησή της. Για την Κύπρο και όσα γίνονται εδώ και εβδομάδες; Κιχ. Για το Καστελόριζο; Για την ανάγκη ουσιαστικής ενίσχυσης των Ε.Δ.; Κουβέντα. Για τους διωκώμενους Βορειοηπειρώτες; Απλή ενεργοποίηση του εκτοξευτή αυστηρών δηλώσεων.

Ζούμε σε μια ιδιαίτερα περίεργη και επικίνδυνη χώρα. Σπίτια δεν έχουμε, δουλειά δεν έχουμε, το δικαίωμα να εκφραζόμαστε ελεύθερα δεν το έχουμε; Τι μας απέμεινε τελικά; Τίποτε, ει μη μόνο αναμνήσεις, κι όσες προλάβαμε [αν προλάβαμε] να δημιουργήσουμε από αυτές.

Τι μπορούμε λοιπόν να πράξουμε αύριο; Να μη βάλουμε το χέρι στην τσέπη. Να το βάλουμε στην καρδιά. Να ακούσουμε το χτύπο μιας κοινωνίας που αγωνιά για την κατάρρευσή της, την κραυγή της Κύπρου, την ανησυχία της Θράκης, το φόβο των δικών μας ανθρώπων στη Βόρειο Ηπειρο, τη μοναξιά του Καστελορίζου, την καθημερινή περιπέτεια του Αιγαίου. Έτσι θα καταλάβουμε ποιους να μην ψηφίσουμε, δηλαδή όλους όσους βρίσκονται σήμερα μέσα στη Βουλή. Αυτοί μας έφεραν ως εδώ, άλλος πολύ, άλλος λίγο.

Εμείς τουλάχιστον ας σταθούμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Διαχρονικά άλλωστε πάντα οι λίγοι έκαναν τις αλλαγές.