Όλοι οι ηττημένοι των μεγάλων μαχών έχασαν επειδή υπερεκτίμησαν τη δική τους επιχειρησιακή επιδεξιότητα (και συχνά προέβησαν σε ισχυρισμούς για ανώτερη ηθική ή και πνευματική αρετή) και υποτίμησαν τη δύναμη των αμυντικών δυνατοτήτων και τις λύσεις του εχθρού.
υποναύαρχος ε.α.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το στρατηγικό βάθος του αντιπάλου τους, την ικανότητα ανάκαμψης και την προθυμία τους να δεχτούν τη φθορά μέχρι να αντιστραφεί η παλίρροια του πολέμου. Ο τελικός νικητής γνωρίζει να απορροφά την ήττα μετά την ήττα του, καθώς συνεχίζει να αγωνίζεται μέχρι να ξεπεράσει τις αρχικές αποτυχίες μιας μάχης για να κερδίσει, κινητοποιώντας πιο αποτελεσματικά τις κοινωνίες, σχηματίζοντας αμυντικές συμμαχίες, δεσμεύοντας στη μάχη την υλική και ηθική ανεκτικότητα.
Υποψιάζομαι ότι το πιο βαθύ πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι η ματαιοδοξία. Η ματαιοδοξία της πολιτικής του ελίτ που θεωρούν ότι με τη βραχυπρόθεσμη πολιτική ενεργούν μακροπρόθεσμη στρατηγική. Η ματαιοδοξία τους που εφαρμόζουν εσκεμμένα ή ανάρμοστα σχέδια “πολέμου” γνωρίζοντας ότι με τα μέσα που διαθέτουν δεν μπορούν να επιτύχουν τους στόχους για τους οποίους ενεργούν. Η ματαιοδοξία τους που διαστρεβλώνουν τον τρόπο με τον οποίο κερδίζουν και χάνουν τους “πολέμους”, έτσι ώστε να επαναλαμβάνεται το παλιό πρότυπο.
Αλλά πάνω απ’ όλα, η ματαιοδοξία της εξουσίας και η αλαζονεία. Όλοι εκείνοι που υπερηφανεύονται για την ικανότητά τους για ρήξη, για την ανώτερη ηθική αρετή τους, για το υψηλό δόγμα τους και για την πολεμική ποιότητα του στρατού τους, έρχονται πριν από την πτώση σε απρογραμμάτιστους πολέμους τριβής, αποδεχόμενοι τελικά ότι ήταν απροετοίμαστοι και ότι είχαν αυταπάτες.