Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Σε ανύποπτο χρόνο, το Σάββατο 1η Δεκεμβρίου 2018 δημοσίευα στην στήλη μου “Τσουκνίδα” τις παρακάτω πληροφορίες:
«Μετά την υποψηφιότητα του Πέτρου Τατσόπουλου στο βόρειο Τομέα της Β΄ Αθηνών που ασμένως ανήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πληροφορούμεθα πως αποδέχτηκε την πρόταση του εκλογικού του επιτελείου για την κάθοδο στην Α΄ Αθηνών του καθηγητή του Παντείου Πανεπιστήμιου, Άγγελου Συρίγου.
Θα θυμίσουμε, ότι ο Άγγελος Συρίγος συνεργάστηκε με τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Αυτό όμως που μας ενοχλεί ιδιαίτερα, είναι πως, όπως μας πληροφορούν, μετέχει σε ανίερα πολιτικά παιχνίδια διακηρύσσοντας την ακυρότητα του “Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας”. Του “Πρωτοκόλλου”, που βρίσκεται σε ισχύ από το 1914, όταν και το υπέγραψαν (17 Μαΐου) οι εκπρόσωποι της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου (Ζωγράφος – Καραπάνος) και εγκρίθηκε άνευ όρων από την αλβανική πλευρά. Το οποίο, κατοχύρωνε τα δικαιώματα της θρησκείας, της παιδείας, της γλώσσας και της αυτοδιοίκησης, στην ελληνική μειονότητα.
Ωστόσο, το ύποπτο είναι, ότι περί της ακυρότητας του “Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας” μίλησε και ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, μετά την εκδίωξή του από το Υπουργείο Εξωτερικών. Και όπως μαθαίνουμε ο Άγγελος Συρίγος, εκλεγεί δεν εκλεγεί, σε κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι ΥΠΕΞ ή Αναπληρωτής ΥΠΕΞ.
Αλλά, ο Άγγελος Συρίγος μας μπερδεύει και στο Σκοπιανό ζήτημα. Γιατί, ναι μεν εκφράζει επιφυλάξεις για την παραχώρηση της Μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας στους Σκοπιανούς, αλλά υποστηρίζει τη σύνθετη ονομασία ως τη μόνη εφικτή λύση.
Αυτή η θέση που εκφράζει ο κ. Άγγελος Συρίγος, είναι η επίσημη θέση της ΝΔ και δική σας κ. Μητσοτάκη;
Να υπενθυμίσουμε, ότι ο πρώην Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε ζητήσει ανάλογα δικαιώματα με εκείνα των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, για τους Βορειοηπειρώτες. Μήπως ήταν εθνικιστής και φασίστας ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης;
Επίσης να αναφέρω, πως προ ημερών σε ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης, όπου ήταν καλεσμένος ο υποψήφιος Βουλευτής της ΝΔ στο βόρειο Τομέα της Β΄ Αθηνών Σάκης Ιωαννίδης καθώς και η αφεντιά μου, διατυπώθηκαν αντίθετες θέσεις με αυτές του κ. Συρίγου. Και ο κ. Ιωαννίδης μετέχει του Εκτελεστικού Γραφείου της ΝΔ και ήταν Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ. Τελικά μήπως και εδώ θα πρέπει να ξεσηκωθεί η νεολαία της ΝΔ και να πάρει το βούρδουλα, γι΄ αυτές τις επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη και του εκλογικού του επιτελείου;».
Ξεκάθαρες κουβέντες κύριοι Μητσοτάκη και Συρίγο…
Με την αναγγελία των υποψηφίων της ΝΔ ο κ Συρίγος θα είναι υποψήφιος στην Α΄ εκλογική περιφέρεια της Αθήνας. Ο Άγγελος Συρίγος σπούδασε στη Νομική Αθηνών και ακολούθως έφυγε για μεταπτυχιακό στην Αγγλία (σ.σ. αληθεύει – σύμφωνα με μαρτυρίες συμφοιτητών του - ότι ο κ. Εμμανουήλ Ρούκουνας, καθηγητής του Πανεπιστημίου των Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, αρνήθηκε το 1988 να του δώσει συστατική επιστολή;). Το 1994 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ. Σήμερα είναι καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ειδικευμένος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (σ.σ. που πρόσφατα ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σε συνέντευξή του στην “Καθημερινή”, κατάγγειλε τον Αλέξη Τσίπρα για υπόγειες συνομιλίες με τον Ρ. Τ. Ερντογάν), τις ελληνοαλβανικές, το Δίκαιο της Θάλασσας, τους “μετανάστες”. Ζητήματα υψίστης σημασίας, στα οποία η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αρχικά και ακολούθως η κυβέρνηση μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, επέδειξαν μια στάση υποταγής και υποτέλειας στο διεθνή παράγοντα.
Θα θέλαμε να γνωρίζαμε, πριν προσέλθουμε στις κάλπες την 7η Ιουλίου, ξεκάθαρα τις θέσεις του κ. Μητσοτάκη και του προαλειφόμενου Αναπληρωτή ΥΠΕΞ Άγγελου Συρίγου (αφού μάλλον η θέση του ΥΠΕΞ έχει κλειδώσει από τον Γιώργο Κουμουτσάκο), γιατί μέχρι σήμερα ακούμε σε όλους τους τόνους, δεξιά κι αριστερά, μισόλογα; Γιατί εξ όσων γνωρίζουμε, ο κ. Συρίγος, αρχικά ήταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας. Όμως, η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν κακή στο ζήτημα της ιθαγένειας και της γλώσσας. Σήμερα μαθαίνουμε, πως είναι της απόψεως “ο γέγονε - γέγονε”. Είναι έτσι; Ή κάνουμε λάθος;
“Κακές γλώσσες” επίσης ισχυρίζονται, ότι ο Άγγελος Συρίγος δεν έχει σαφείς θέσεις που να χαρακτηρίζονται από συνέπεια, αλλά αυτές μεταβάλλονται ανάλογα των πολιτικών συγκυριών προς χάρη της εξυπηρέτησης των πολιτικών του φιλοδοξιών.
Κακιούλες, που μάλλον δεν θα πρέπει να τις ενστερνιζόμαστε. Ή μήπως όχι;
Θα υποταχτεί στη Μέρκελ ο Μητσοτάκης;
Θα θέλαμε ειλικρινά να ξέραμε, αν την επόμενη ημέρα των εθνικών εκλογών, όταν η ΝΔ θα είναι κυβέρνηση, αν θα καλέσει αμέσως ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον Πρόεδρο της Επιτροπής Ακύρωσης της “Συμφωνίας των Πρεσπών” Ελληνοαμερικανό πατριώτη Κρις Σπύρου, τον συνταγματολόγο Γιώργο Κασιμάτη και τον διπλωμάτη Λευτέρη Καραγιάννη, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι αντισυνταγματική, παράνομη, ανυπόστατη και άκυρη.
(βλέπε άρθρο μου στις 21 Ιουνίου 2019).
Προκειμένου να οργανωθεί μια Ομάδα κρούσεως για την ανατροπή αυτής της εμετικής – προδοτικής Συμφωνίας, ή θα υποταχτεί ο κ. Μητσοτάκης στα θέλω της Καγκελαρίου της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, η οποία λίγες ώρες μετά το νικηφόρο εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών κάλεσε τον κ. Μητσοτάκη να σεβαστεί αυτήν την διμερή Συμφωνία;
Ακυρώστε τη Συμφωνία των Πρεσπών κ. Μητσοτάκη…
Αλλά οι επιστημονικές φωνές κατά της εμετικής – προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών αυξάνονται.
Με άρθρο του, ο Πέτρος Παραράς, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, στην εφημερίδα “Καθημερινή”εξηγεί γιατί η συμφωνία των Πρεσπών είναι άκυρη.
1. Η συμφωνία των Πρεσπών, ενόψει του άρθρου 28 παρ. 1 Σ, έχει, ως διεθνής σύμβαση, ισχύ υπέρτερη του τυπικού νόμου. Έτσι, νόμος ψηφιζόμενος από τη Βουλή δεν μπορεί να αγγίξει το περιεχόμενο της συμφωνίας αυτής. Τι μπορεί λοιπόν να γίνει μετά την κύρωση; Το άρθρο 41 παρ. 2 Σ ορίζει: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή, με πρόταση της κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής, προκειμένου να αντιμετωπισθεί [από την επόμενη Βουλή] εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας». Η δε επίλυση του Σκοπιανού προφανώς αποτελεί «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» που ουδείς εχέφρων δύναται να αμφισβητήσει.
2. Εφόσον λοιπόν ανακύψει τέτοιο θέμα, η έννοια του άρθρου 41 παρ. 2 Σ είναι ότι επ’ αυτού πρέπει να πάρει θέση το εκλογικό σώμα, όχι δε η κυβέρνηση η οποία είναι υποχρεωμένη, εν προκειμένω, να προτείνει στον ΠτΔ τη διάλυση της ενεστώσης Βουλής, ώστε για το θέμα αυτό να έχουν την ευκαιρία να τοποθετηθούν όλα τα κόμματα κατά την ακολουθούσα προεκλογική περίοδο και ο λαός, με την ψήφο του, να επιλέξει το κόμμα εκείνο που προσεγγίζει περισσότερο σε αυτό που θέλει η πλειοψηφία των πολιτών. Με άλλες λέξεις, το Σύνταγμα αρνείται στην κυβέρνηση που ασκούσε την εξουσία όταν ανέκυψε «εθνικό θέμα» να το λύσει μόνη της, όταν μάλιστα ούτε αυτή ούτε και τα άλλα κόμματα είχαν τοποθετηθεί επ’ αυτού πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών του 2015. Αρα, το Σύνταγμα αντιλαμβάνεται την επίλυση του εθνικού αυτού θέματος μόνον μέσω της παρεμβολής εκλογών, συνεπώς η προηγούμενη Βουλή δεν είχε αρμοδιότητα να το λύσει.
3. Τα παραπάνω δεν ανατρέπονται από το γεγονός ότι έχει γίνει επίκληση του ως άνω άρθρου εννέα φορές για την πρόωρη διάλυση της Βουλής, χωρίς όμως ποτέ να συντρέχει τέτοιος εξαιρετικός λόγος, φαίνεται δε κρατούσα η άποψη ότι είναι εντεύθεν ανέλεγκτη η εξ αυτού του λόγου πρόταση διάλυσης της Βουλής. Εν προκειμένω όμως, όπου για πρώτη φορά συντρέχει αδιαμφισβήτητα «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας», δεν ανήκει πλέον στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησης η εφαρμογή ή μη του άρθρου 41 παρ. 2 Σ, αλλά αυτή υποχρεούται να προτείνει στον ΠτΔ τη διάλυση της Βουλής. Το ότι καταχρηστικώς γινόταν επίκληση του άρθρου αυτού για πρόωρη διάλυση της Βουλής, δεν σημαίνει ότι τώρα που συντρέχουν οι προϋποθέσεις η κυβέρνηση, παρά ταύτα, δεν υποχρεούται να το εφαρμόσει. Εδώ διαπιστώνεται μία λογική ανακολουθία (unlogisch) και η κυβέρνηση έχει παραβιάσει το άρθρο 41 παρ. 2 Σ που προφανώς θέτει επιτακτικό κανόνα και σοφά τέθηκε, αφού στοχεύει στην κατά το δυνατόν μη διατάραξη της συνοχής της ελληνικής κοινωνίας.
4. Άλλωστε, ενόψει της δημοκρατικής αρχής, ασαφείς διατάξεις του Συντάγματος, όπως η παραπάνω, πρέπει να ερμηνεύονται υπέρ του κυρίαρχου λαού που εκφράζεται κατά τις εκλογές και μέσα στη Βουλή, όχι δε υπέρ της περαιτέρω ενίσχυσης του πρωθυπουργοκεντρικού χαρακτήρα του πολιτεύματος. Τούτο όμως θα συμβαίνει αν δεχθούμε ότι, ακόμη και όταν συντρέχει «εθνικό θέμα», η διάλυση της Βουλής ανήκει, και τότε, στη διακριτική εξουσία της κυβέρνησης. Μα, το άρθρο 41 παρ. 2 Σ δεν τέθηκε για να παραβιάζεται, αλλά για να εφαρμόζεται εφόσον συντρέχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις. Το Σύνταγμα αξιώνει εδώ την ανανέωση της λαϊκής εντολής που όμως δεν έγινε. Άρα, η συμφωνία των Πρεσπών τελικά υπεγράφη και κυρώθηκε από αναρμόδια όργανα.
5. Στην περίπτωση αυτή, η Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών (1969) προβλέπει, ως προς την αρμοδιότητα του οργάνου για διεθνή δέσμευση της χώρας, τα εξής: Στο άρθρο 46, η αναρμοδιότητα είναι ο πρώτος λόγος ακυρότητας (nullité) της σύμβασης, η ανάλυση του οποίου καταλήγει στους εξής κυρίως κανόνες: α) το κράτος δεν μπορεί να επικαλείται την εσωτερική του νομοθεσία για τη μη δέσμευσή του από διεθνή σύμβαση, β) κατ’ εξαίρεση ο ως άνω κανόνας κάμπτεται σε περίπτωση αναρμοδιότητας, γ) για να υπάρχει αναρμοδιότητα, πρέπει ο παραβιασθείς συνταγματικός κανόνας να έχει θεμελιώδη χαρακτήρα, δ) η συμμετοχή του νομοθετικού οργάνου στη διαδικασία σύναψης διεθνούς σύμβασης αποτελεί ουσιώδες στοιχείο της δημοκρατικής αρχής, δηλαδή έχει θεμελιώδη χαρακτήρα, ε) η παραβίαση όμως πρέπει να είναι και πρόδηλη (manifeste), εφόσον γι’ αυτό πείθεται ένας τρίτος (διαιτητής ή δικαστήριο) που πρέπει να αποφαίνεται σύμφωνα με την καλή πίστη (βλ. στον Michael Bothe, ερμ. του άρθρου 46 στο τρίτομο έργο της Συνθήκης της Βιέννης των Olivier Corten/Pierre Klein, Bruylant, 2006).
6. Εν προκειμένω, η πλευρά των Σκοπίων προφανώς γνώριζε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν εξέφραζε την πλειοψηφία της Βουλής, αφού διέθετε μόνον 145 βουλευτές, ενώ και πριν από την υπογραφή της συμφωνίας ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ διαλαλούσε ότι το κόμμα του θα καταψηφίσει τη συμφωνία στη Βουλή. Φαίνεται όμως ότι η κυβέρνηση είχε έγκαιρα διαβεβαιώσει τον Ζάεφ ότι τελικά η Βουλή θα υπερψήφιζε τη συμφωνία, όπως και έγινε, με παροχή υπουργικών αξιωμάτων και θέσεων σε βουλευτές άλλων κομμάτων.
7. Υπήρχε λοιπόν εσκεμμένη και έκδηλη αναρμοδιότητα της κυβέρνησης και της Βουλής που τη στηρίζει, διότι με τις παραπάνω μεθοδεύσεις παρακάμφθηκε η αρμοδιότητα της επόμενης Βουλής να αποφασίσει, με τη νέα κυβερνητική πλειοψηφία, για την τύχη των διαπραγματεύσεων. Άρα, η συμφωνία των Πρεσπών είναι άκυρη και η Ελλάδα δεν δεσμεύεται από αυτήν.
8. Πρέπει, λοιπόν, η χώρα μας να γνωστοποιήσει στα Σκόπια ότι η συμφωνία είναι άκυρη, διότι παραβιάζει τον κανόνα περί αρμοδιότητας του νομοθετικού οργάνου που έχει θεμελιώδη χαρακτήρα. Αν δε οι Σκοπιανοί έχουν αντιρρήσεις, πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 65 παρ. 3 της Συνθήκης της Βιέννης, να ζητήσουν τη λύση της διαφοράς σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 33 του Χάρτη του ΟΗΕ, π.χ. διαπραγματεύσεις ή μεσολάβηση τρίτου ως διαιτητή ή προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Τα εκτεθέντα αφορούν τον ορθό “νομικό” χειρισμό της συμφωνίας των Πρεσπών. Άλλο είναι το θέμα πώς μεταγενέστερη κυβέρνηση θα θελήσει να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό (που γι’ αυτήν θα είναι ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο), δοθέντος ότι οι πολιτικές και διπλωματικές παράμετροι είναι εδώ προφανείς.
Μόνη πατριωτική θέση, η ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών…
Θα κλείσω το άρθρο μου, όπως το ξεκίνησα. Με τον κ. Άγγελο Συρίγο.
Νεώτερες πληροφορίες μου λέγουν, πως τακτικά επισκέπτεται την Αμερικανική Πρεσβεία και πως έχει άριστες σχέσεις με τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Τζέφρι Πάιατ.
Βέβαια και δεν είναι κακό αυτό, ως άκουσμα τουλάχιστον και δεν είμαστε αρνητικοί. Όμως, πολύ θα θέλαμε να γνωρίζουμε αν είναι σε θέση να επηρεάσει τον πρέσβη των ΗΠΑ υπέρ των δικαίων ζητημάτων της Ελλάδος. Αν του μεταφέρει δηλαδή, ξεκάθαρες ελληνικές θέσεις, που αποσκοπούν στη δίκαιη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών ζητημάτων ή αρκείται σε δικαιολογίες των απροκάλυπτων τουρκικών παραβιάσεων;
Ειδικότερα δε, αύριο – μεθαύριο που θα είναι εκ των υπεύθυνων της κυβερνήσεως στην εξωτερική πολιτική της Πατρίδος. Γιατί από τα “θελήματα” και τις απλοχεριές των Κοτζιά και Κατρούγκαλου χορτάσαμε. Όχι άλλη υποτέλεια. Όχι άλλες σφαλιάρες. Όχι άλλη ξεφτίλα για την Πατρίδα.
Πάντως, εμείς εδώ θα είμαστε και δεν θα διστάσουμε να επαινέσουμε μια πατριωτική πολιτική της νέας κυβέρνησης στα εθνικά μας ζητήματα. Αρχίζοντας από την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Είδομεν..