 |
| rtdisoho / pixabay |
Μετά την κυβερνητική αλλαγή ακούμε και διαβάζουμε για επιστροφή στην κανονικότητα. Αυτό όμως δεν πρέπει να περιορίζεται στο φόρεμα της γραβάτας, τις καλύτερες στιλιστικές επιλογές και το θρησκευτικό όρκο (που απαγορεύει το Ευαγγέλιο).
Του Στρατή Μαζίδη
Επιστροφή στην κανονικότητα σημαίνει πχ κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος. Πού ακούστηκε φόρος επειδή κάποιος απλά και μόνο εργάζεται προσπαθώντας να δημιουργήσει;
Επιστροφή στην κανονικότητα σημαίνει πχ κατάργηση της προκαταβολής φόρου. Για ποιο λόγο θα πρέπει να τρέχει κανείς ένα χρόνο πιο μπροστά στην Εφορία; Κι αν σταματήσει; Αν πεθάνει; Αν οτιδήποτε;
Επιστροφή στην κανονικότητα σημαίνει πχ κατάργηση του ΕΝΦΙΑ ή έστω αντικατάστασή τους με έναν άλλο φόρο, όπως ήταν πχ το ΕΤΑΚ. Γιατί θα πρέπει κανείς να καθίσταται ενοικιαστής στο σπίτι του; Για ποια αιτία θα πρέπει να ξεζουμίζεται αν τυχόν κληρονόμησε κάτι που δεν του αποφέρει τίποτε;
Η νέα κυβέρνηση δεν κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση όπως θα έπρεπε. Δρομολογεί βέβαια την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος και μειώνει τον ΕΝΦΙΑ αλλά ως εκεί. Κάνει ένα δώρο για γρήγορες εντυπώσεις.
Δημοκρατία και κανονικότητα θα υπάρξουν ξανά στη χώρα όταν κάποιος δε θα είναι νοικάρης στο σπίτι του, όταν ο 45χρονος επαγγελματίας-ιδιωτικός υπάλληλος - δημόσιος υπάλληλος φορολογούνται ομοιοτρόπως και έχουν τα ίδια συντάξιμα κριτήρια.
Καλό το παύσιπονο, αλλά δεν απομακρύνει οριστικά τον πόνο.