Οσο κανείς παρακολουθεί τους προεκλογικούς διαξιφισμούς των Σαρδανάπαλων της πολιτικής, τόσο και διαπιστώνει ότι η έννοια της αγάπης για τον Ανθρωπο, το πραγματικό ενδιαφέρον των εγχώριων Ταρτούφων της πολιτικής, είναι αμιγώς υποκριτικό και καιροσκοπικό.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Η έννοια της αγάπης, ωστόσο, αγνοείται γενικότερα στην ανθρώπινη κοινωνία. Η πιο έντονη αντινομία μεταξύ θετικής σκέψης και ανθρώπινης υπόστασης είναι η έννοια της αγάπης, που ενώ αποτελεί παράγοντα και υπόστρωμα κοσμικής διάστασης, από τη θετική σκέψη κρίθηκε σαν σπατάλη και αγνοήθηκε, αν δεν καταπολεμήθηκε σαν περιττη και βλαβερή έννοια.
Η θετική σκέψη απορροφημένη από τον εξωτερικό κόσμο ξέχασε να κοιτάξει τις τομές των επαφών με τον άλλο κόσμο, που τον αποτελούν κατ' εξοχήν ο ίδιος ο άνθρωπος και που όλες μαζί οι σχέσεις οικοδομούν την ανθρώπινη υπόσταση.
Ο θετικισμός δεν είναι πλέον ανεκτός σαν ηγετική σκέψη, γιατί η λογική που τον κατευθύνει δεν διαφέρει από εκείνη που οδήγησε τον άνθρωπο στο Μεσαίωνα με τη σχολαστική αντίληψη. Και προπαντός με την ισχύ που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό των μεσαιωνικών νοοτροπιών και αντιλήψεων.
Η θετική σκέψη υπηρέτησε και υπηρετεί το Νιτσεικό δόγμα, γιατί συνθλίβει την ανθρώπινη υπόσταση με επιδράσεις ανεξέλεγκτων δυνάμεων και εξωφρενικών επηρειών, που δεν φωτίζουν ούτε την αλήθεια, ούτε απηχούν τη γνήσια και ειλικρινή έκφραση της ανθρώπινης υπόστασης.
Και μια άλλη διαφορά που ξεχωρίζει τη θετική σκέψη από τη φιλοσοφία της ανθρώπινης υπόστασης. Με την καταστροφή ενός αντικειμένου ή με την άμεση αχρήστευση ενός ανθρώπου μπορεί να προσεγγίσει κανείς άμεσα το σκοπό. Η ψυχή όμως ακολουθεί την τεθλασμένη αντίθετα προς τη λογική της φυσικής και των μαθηματικών.
Το τελευταίο στάδιο των συλλογισμών στη γραμμή που βαδίζει η διατυπούμενη σκέψη είναι η ανακάλυψη των πηγών της εμπνεύσεως της, ο σχηματισμός της λογικής των κοσμικών επηρειών, που ωθούν την ανθρώπινη βούληση και δημιουργούν την πνευματική διαβίωσή της.
Η σύνδεση αυτή απαιτεί τη συσσώρευση υλικών που θα εξηγήσουν πολλές καταστάσεις και θα χρησιμεύσουν σαν κρίκοι για την ερμηνεία αυτής της μετάβασης και της ενοποίησης της ίδιας λογικής, για τον εξωτερικό κόσμο και τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.