Μόνο 12 λέξεις χρειάστηκαν για να αποτυπώσει η γνωστή ηθοποιός την απέχθειά της για την πρωτόγονη και συχνά γελοία συμπεριφορά πολλών εγχώριων πολιτικών της συμφοράς...
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ολοι αυτοί οι πολιτικοί με την αγελαία και αντιαισθητική συμπεριφορά, οι οποίοι έχουν εκποιήσει κάθε σοβαρότητα και υπευθυνότητα, προς χάριν ευκαιριακών κομματικών και προσωπικών συμφερόντων, έχοντας ταυτόχρονα αποστραγγίξει την καραμέλα της προοδευτικότητας και των δήθεν "μεταρρυθμίσεων", όντας τα περιδεέστερα και τα οπισθοδρομικότερα όντα.
Το χειρότερο είναι ότι η "κατάντια" αυτή της πολιτικής δεν περιορίζεται στους "παλιούς". Εκτείνεται και στους νεοεισερχόμενους στον στίβο της πολιτικής. Και οι πρόσφατες εκλογές κατέδειξαν τον πολιτικό πρωτογονισμό και την πολιτική γελοιότητα με τον πλέον εύγλωττο τρόπο. Και η "φαντασμαγορία" της γελοιότητας με δηλώσεις και πομπώδεις εκφράσεις συνεχίζεται και μετεκλογικά.
Ολοι αυτοί οι πολιτικοί της επιφάνειας και του θεαθήναι, με μοναδική προσαρμοστικότητα να υπηρετούν ευαισθητικές αυταπάτες, ενώ ο πολιτικός τους λόγος είναι προσδεμένος σε καθετί επίπεδο και σε κάθε κατεστημένη σημασιολογία, έχουν απολακτίσει απ'ο τη ζωή τους το "συνετώς άρχειν" και "σωφρόνως πολιτεύεσθαι". Παντελώς ανίκανοι να διαφυλάξουν τις παρακαταθήκες του μείζονος και ελάσσονος Ελληνισμού.
Με δόσεις νοθείας στις απόψεις, οι ίδιοι πολιτικοί που μας οδήγησαν στο οικονομικό ναυάγιο, εμφανίζονται κάθε φορά έτοιμοι να μας "σώσουν", μολονότι όλοι τους συνέβαλαν στην αλλοίωση και αποσύνθεση του κοινωνικού και πολιτικού βίου. Η δημαγωγία ναπαράγεται σε ευρήματα για να δικαιολογήσει την ανυπαρξία επιτευγμάτων. Μυρηκασμός των πολιτικών λαθών, εκδικητική ροπή, ανταποδοτική μνήμη και απωθήσεις.
Η επιδίωξη της αλήθειας έπαψε προ πολλού να είναι πράξη επαναστατική και απελευθερωτική. Ο λαός συχνά βρίσκεται σε αμηχανία, αλλά αρνείται να πετάξει τις παρωπίδες της ανασφάλειας, του φόβου και του εθισμού του στην πολιτική απάτη. Γιατί περί πολιτικής απάτης πρόκειται.
Αυτός ο φαύλος κύκλος σταθεροποιεί τις σατραπείες των φαύλων και ανικάνων στην πολιτική. Κι έτσι διαποτίζονται τα πάντα με την οσμή της βλακείας και του πρόσκαιρου συμφέροντος. Και εικονογραφείται ο ξεπεσμός της κοινωνίας με τα πιο μελανά χρώματα.
Δεν θα "πατούσαμε" την πεπονόφλουδα των απατεώνων της πολιτικής, αν ως πολίτες δεχόμασταν να πειθαρχήσουμε στα σήματα της...κοινωνικής τροχαίας. Απαγορεύεται η στάθμευση στις πολιτικές ψευδολογίες. Επιτρέπεται μόνο η διέλευση.
Τι κάνουμε συνήθως; Προσπαθούμε να αγκιστρωθούμε σε ό,τι μας αρέσει και μας κολακεύει. Κάνουμε εκτιμήσεις επιπόλαιες γι' αυτά που από τη φύση τους είναι απρόβλεπτα. Και αρνούμαστε την ύπαρξη του μόνου προβλεπτού, που είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε.
Συναντά λοιπόν ο καθείς αυτό που ο ίδιος προσελκύει. Και ενίοτε δοκιμάζεται ως Οδυσσέας. Ολα υπαγορεύονται από τη δική μας στάση. Στο δε Σχολείο της κοινωνίας κάποιοι "εξυπνάκηδες" σπρώχνουν τον συμπολίτη τους στην ανευθυνότητα. Και είναι οι ίδιοι που επιχειρούν να τινάξουν τούτο το Σχολείο της κοινωνίας στον αέρα, λες και δεν θα στηθει άλλο αυστηρότερο για να τους μαντρώσει.
Και το Σχολείο της κοινωνίας έχει διδάξει ότι οι πολίτες δεν πρέπει να ζουν με απατηλές ελπίδες, με γυμνούς και μασκαρεμένους φόβους, αλλά να αναζητούν ποια είναι η αλήθεια που κρύβουν τα ψέματα. Διότι κάθε ψέμα είναι η σκιά κάποιας αλήθειας που δεν αρέσει.
Κι όσοι πολίτες κρατούν το νου τους καθαρό από πολιτικές επιρροές και ευκαιριακού χαρακτήρα πολιτικές "συνταγές", γνωρίζουν ότι είναι ζήτημα τεχνικής οι αποδείξεις, όχι αλήθειας.
Τα χάλια μας! Με την περιρρέουσα πολιτική υπερβολή και βλακεία.
Μια πρόσφατη φωτογραφία - που την προώθησαν στα ΜΜΕ - του νέου υπουργού Ανάπτυξης, του υπουργού Οικονομικών και του δημάρχου Ελληνικού, μόλις μια μέρα μετά την ορκομωσία τους, να "μελετούν" το θέμα της επένδυσης στο Ελληνικό, θα πρέπει να προβληματίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τούτη την γκροτέσκο "εικόνα" των υπουργών του, δεδομένου τα τελευταία τέσσερα και πλέον χρόνια η πολιτική γελοιότητα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είχε προσλάβει χαρακτηριστικά πολιτικής σχιζοφρένειας.
Ενα φωτογραφικό στιγμιότυπο που καταδείχνει πως από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων αναλώνονται στην πολιτική επιφάνεια και στη μέθη του ευκαιριακού και των έωλων εντυπώσεων.
Ανεξάρτητα κομματικής απόχρωσης, όλοι αυτοί οι ευνουχισμένοι των πολιτικών πανδοχείων, που τα πρόσωπά τους έχουν χαραχθεί από τα ψευτοχαμόγελα με τις επαναλαμβανόμενες διολεύσεις τους και την επιληψία του ελιτισμού τους ενίοτε, θυμίζουν ομοιόμορφες ψηφίδες ενός απρόσωπου πολιτικού μωσαικού.
Και ως αβδηρίτες που συνήθως είναι, επιλέγουν την λάθος πλευρά της Ιστορίας!..