 |
| WikiImages / pixabay |
Το "βέβηλο", βέβαια, για τους οπαδούς των κομματικών σχημάτων με την "προβατοποιημένη λογική", αλλά κυρίως για τους ανερμάτιστους και μυθοπλάστες πολιτικούς, που σε τούτη την προεκλογική περίοδο διαγκωνίστηκαν να παραπείσουν τους ψηφοφόρους με τα δήθεν προγράμματά τους, που δεν είναι παρά αναμασήματα λέξεων και φθαρμένων εννοιών, με "μπόλικο" καρύκευμα θρασύτητας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Σε τι μπορεί να ενδιαφέρουν την κοινωνική αγωνία οι κομματικές μεθοδεύσεις και οι πολιτικές προθέσεις; Σαν τι απομένει για την κοινωνική προσδοκία;
Οπου κι αν στρέψει κανείς το βλέμμα του, προσκρούει σε αγωνίες, ρακέδυτες προσδοκίες και κοινωνικά γκρεμίσματα. Ολα μαζί σωρευμένα ταλαιπωρούν την "καθαρή" συνείδηση των σκεπτόμενων πολιτών.
Η όραση, η νόηση, η αίσθηση σωρεύουν η καθεμιά την πείρα τους από τη ζέουσα επαφή με το καθημερινό γεγονός, που δεν είναι αποδεσμευμένο από τις συμβατικές εκείνες αποδοχές των καθιερωμένων σχημάτων, που εμποδίζουν την ελεύθερη πορεία των συνόλων για την πρόοδο και τη δικαίωση της ζωής τους.
Η ισοπεδωτική κομματική επιβολή, ανεξαρτήτως χρώματος, αν και βαρύφορτη από ολέθρια σφάλματα, προσπαθεί να περάσει τον οδοστρωτήρα της επάνω από τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ψηφοφόρων, των ελεύθερων ψυχών, καθώς ζητεί τη διαρκή κατάφαση στη ανήθικη επιταγή της πειθαρχίας στη δύναμη των πρόσκαιρων συμφερόντων και της κομματικής σκοπιμότητας.
Και δεν έχουν καμία σημασία οι ευφάνταστες λέξεις που δομούν έωλες υποσχέσεις ή δημιουργούν διλήμματα φόβου και ανασφάλειας στους ψηφοφόρους. Διλήμματα του τύπου: ή αυτό ή δεινά, απ' όπου κι αν προέρχονται, διαμορφώνουν μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για να θυμηθώ τον Ροίδη, συντεθειμένη από τα νοσηρά στοιχεία της παρακμής σ' όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής ζωής και ενεργεί σαν ανασταλτική δύναμη σε κάθε "σκίρτημα" της ελληνικής ψυχής.
Η στάση τούτη των απερχομένων και επερχομένων της εξουσίας είναι καθαρή άμβλωση του ελληνικού πνεύματος και απάτη, ενίοτε και προδοσία. Γιατί το μόνο που επιδιώκουν οι "αυτοδύναμοι" ή μη επίδοξοι "σωτήρες" μας είναι με την κυριαρχία της μαζικής επιβολής να χειραγωγηθούν οι πολίτες και οι ελεύθερες συνείδησεις. Να ενταχθούν σε μια τεράστια φάλαγγα άβουλων, εύπιστων, μα κυρίως φοβισμένων πολιτών, καθορίζοντας έτσι το εύρος, τις κλίσεις και τις ιδέες της κοινωνίας.
Οσο παρακολουθούσα τις ομιλίες και τις δηλώσεις των επίδοξων "σωτήρων" μας κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τα "ακριβοληρωμένα" επικοινωνιακά τεχνάσματα, τόσο και είχα την αίσθηση ότι δεν θα σταματήσει να υφαίνεται το δράμα της ελληνικής περιπέτειας. Με την κοινωνία να έχει υποστεί διαβρωτική αλλοίωση. Με τις κολώνες της Ακρόπολης, επιβλητικές και ρίχνοντας τη βαριά σκιά της Ιστορίας στον Αττικό ουρανό, να συνιστούν την μόνη "αλήθεια" που απέμεινε σε τούτο τον τόπο.
Τι θα αναδείξει αύριο η κάλπη; Την πολυπόθητη "αυτοδυναμία" που επιζητά επιμόνως και θέτοντας διλήμματα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή την αναπάντεχη "ανατροπή", που αν και δεν πιστεύει, επικαλείται ο Αλέξης Τσίπρας;
Για όλους αυτούς που τους τελευταίους μήνες προστρέχουν ως εύπιστοι ή και υστερόβουλοι χειροκροτητές από κομματική φιέστα σε κομματική εκδήλωση, έχει σημασία.
Για όσους, όμως, αποζητούν πάντα το όνειρο και την ιδεατή προέκταση της ελπίδας, που αποζητούν την ενότητα των κοινωνικών ομάδων γύρω από το βασικό αίτημα της "ακρωτηριασμένης" βάναυσα εθνικής αξιοπρέπειας, αλλά και της κοινωνικής, την ενότητα που θα ήταν ικανή να ορθώσει ένα ηθικό φράγμα κατά της παραπλάνησης της σκέψης των πολιτών, την ενότητα που θα ήταν αποφασισμένη να μείνει ενότητα, αντιμετωπίζοντας κάθε διλημματικό εκβιασμό, κάθε κομματική δολιότητα, απηχώντας τη θέληση του έθνους, για όλους αυτούς η μόνη "παρηγοριά" είναι η σκιά από τις κολώνες της Ακρόπολης που ακόμη παραμένουν όρθιες!..
Σημασία δεν έχει ποιος θα παραμείνει ή θα διαβεί το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου. Το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν το απέδειξε περίτρανα. Αν η κοινωνική λήθη είναι ισχυρότερη της ανάμνησης, δεν σημαίνει ότι δεν θα εξακολουθήσει να περνάει από τη ρυτίδα της περίσκεψης το αυλάκι της αδυσώπητης καθημερινότητας των πολλών.
Κι όσοι έχουν παραπειστεί είτε λόγω ανασφάλειας είτε λόγω αναμενόμενου βολέματός τους ότι τα πράγματα θα αλλάξουν με την υπάρχουσα δομή των κομμάτων, με τα υπάρχοντα πρόσωπα, με την υποτιθέμενη ανανέωση προσώπων, η ψήφος τους αύριο για μια ακόμη φορά θα αποδειχθεί χαρακιά από κιμωλία στην άσφαλτο!