 |
| Pexels / pixabay |
Ειλικρινά δε θυμάμαι πόσα χρόνια έχω καρτοκινητό τηλέφωνο. Άλλωστε σπάνια το χρησιμοποιώ ως τηλέφωνο, ενώ πολλές φορές τυχαίνει να το ξεχάσω κλειστό για μέρες. Ήμουν περισσότερο στη λογική του "το έχω για να με βρουν σε ώρα ανάγκης" ή αν το χρειαστώ ο ίδιος σε κάποια τέτοια περίσταση.
Του Στρατή Μαζίδη
Θυμάμαι όμως το μακαρίτη το Βλάση Μπονάτσο όταν πρωτοβγήκαν τα καρτοκινητά με τη διαφήμιση "δε θέλεις λογαριασμό, δε δίνεις λογαριασμό". Η μόνη υποχρέωση ήταν να ανανεώνεις μια φορά το χρόνο το υπόλοιπό σου. Εντάξει, λογικό ακουγόταν.
Δίχως να το πάρουμε είδηση όμως όλα αυτά άλλαξαν. Τώρα όταν προσθέτουμε ευρώ στον αριθμό μας, παρατηρούμε ότι αυτές έχουν διάρκεια μόλις τρεις μήνες (σε ένα που ανανέωσα προχθές ήταν δύο)! Αν δε βάλεις χρήματα μέχρι την εκπνοή της ορισμένης προθεσμίας, τότε η εταιρεία σου κατάσχει το υπόλοιπο που μπορεί να μην έχεις ξοδέψεις και προχωρά σε φραγή!
Δηλαδή σε απλά σε ελληνικά σου αρπάζουν τα χρήματά σου και σε αφήνουν ξεκρέμαστο σε ώρα ανάγκης καθώς με τη φραγή ούτε τη λεγόμενη "αναπάντητη" μπορείς να κάνεις (που δεν μπορείς ούτως ή άλλως με τη...δήμευση των χρημάτων σου) αλλά ούτε και να βρουν!
Άρα ο Μπονάτσος διαψεύδεται μετά από αρκετά χρόνια αφού και δίνεις και πληρώνεις το λογαριασμό! Πρόκειται για μια απαράδεκτη, εκβιαστική και νταβατζιλίδικη πρακτική καθώς δεν έχουν όλοι είτε την οικονομική δυνατότητα είτε την αναγκαιότητα να ανανεώνουν κάθε λίγο το υπόλοιπό τους επειδή αυτό επιθυμούν οι εταιρείες.
Ας κάνει ο αναγνώστης ένα υποθετικό σενάριο με ελάχιστα υπόλοιπα να δει τι καλά ποσά δημεύονται στο σύνολο σε τακτικά διαστήματα.
Κλείνοντας θα αναφέρω μια φορά που με κάλεσε εκπρόσωπος της εταιρείας που έχω το τηλέφωνό μου, για πολλοστή φορά για να με ενημερώσει για τη "νέα φοβερή προσφορά". Του απήντησα ότι το μόνο που με ενδιαφέρει, είναι να μην αισθάνομαι εκβιαζόμενος. Αναρωτιέμαι γιατί επιτρέπεται αυτή η άδικη πρακτική κατά των συνδρομητών.