Freepen.gr - Η παροχή όπλων στο Ιράν είναι η καλύτερη επιλογή που μπορεί να κάνει η Ρωσία για να βοηθήσει την περσική χώρα, ειδικά τώρα που αυξάνεται η δυνατότητα των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους που πραγματοποιούν κοινούς ελιγμούς στην περιοχή. Πώς θα μπορούσε η Μόσχα να βοηθήσει την Τεχεράνη από τη θάλασσα και την ξηρά, αναρωτιέται ο Ιλία Κράμνικ στην εφημερίδα Ιζβεστία και σημειώνει το fort-russ.com.
Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικοτεχνικής συνεργασίας με το Ιράν εμποδίζεται από το ψήφισμα 2231 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο σκοπεύει να διατηρήσει το καθεστώς κυρώσεων για να αποφύγει την παροχή σημαντικών ποσοτήτων όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού στο Ιράν.
"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα προσπαθήσουν να εμποδίσουν την τεχνικο-στρατιωτική συνεργασία άλλων χωρών με το Ιράν ακόμη και μετά την ημερομηνία αυτή [2020], αλλά είναι προφανές ότι μια τέτοια πρόταση από την Ουάσινγκτον δεν έχει τη δυνατότητα να εγκριθεί από το Συμβούλιο Ασφάλειας", σημειώνει ο Κράμνικ, θυμίζοντας ότι η Ρωσία είναι μέλος του.
Δεδομένων των τακτικών επισκέψεων ιρανών στρατιωτικών ηγετών στη Ρωσία, ο Κράμνικ υποθέτει ότι οι διαπραγματεύσεις σχετικά με στρατιωτικές προμήθειες και το περιεχόμενό τους βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη.
Ο ιρανικός στρατός δεν έχει νέο οπλοστάσιο. Οι στρατιωτικές ανάγκες των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων συνοψίζονται στη φράση «δώστε μου όλα όσα έχετε», σύμφωνα με τον Κράμνικ: «οι μακροπρόθεσμες κυρώσεις έχουν οδηγήσει στην απαρχαίωση της πλειοψηφίας του στρατιωτικού οπλοστασίου που αποτελείται από όπλα από τη δεκαετία του 1960 και του 1980, και οι σύγχρονες εισαγωγές ή η ανάπτυξη αυτοτελών μοντέλων είναι σπάνιες", εξηγεί.
Έτσι, γενικά, το Ιράν επικεντρώνεται στην ανανέωση των "συστημάτων αεράμυνας, τόσο στην καταπολέμηση όσο και στον εντοπισμό, τον έλεγχο και τις επικοινωνίες", ανέφερε. Οι παραδόσεις των ρωσικών συστημάτων S-300 και η παρουσία των συστημάτων Bavar-373 στις δυνάμεις αεροπορικής άμυνας του Ιράν είναι ένα παράδειγμα. Καταβάλλονται επίσης προσπάθειες για την απαξίωση της αντι-αεροπορικής άμυνας και των πυραυλικών συστημάτων, τα οποία επιτρέπουν την αντιμετώπιση των ναυτικών των χωρών του ΝΑΤΟ στα ανοικτά των ακτών του Ιράν. Ο Κράμνικ δεν αποκλείει το Ιράν να ενδιαφέρεται επίσης για την αγορά μαχητικών Su-30.
Θέμα χρόνου
Η άνανεωση των ιρανικών όπλων απαιτεί χρόνο. "Ακόμα και χωρίς να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι υπάρχει ακόμα ένα έτος πριν από την άρση της απαγόρευσης παροχής συστημάτων επίθεσης στο Ιράν και κανείς δεν εγγυάται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα έχουν προηγουμένως προχωρήσει σε στρατιωτική επιχείρηση", αναφέρει ο Kramnik .
"Δεδομένης της πολιτικής κατάστασης στην περιοχή, η αντίδραση της Ρωσίας και της Κίνας θα μπορούσε να είναι η παροχή στρατιωτικής υποστήριξης στο Ιράν στο πλαίσιο της ήδη κινηθείσας αμερικανικής επιχείρησης και στη συνέχεια να επικεντρωθούμε κυρίως στην προμήθεια όπλων και εξοπλισμού", προσθέτει.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να προβλεφθεί η κλίμακα και οι συνέπειες μιας τέτοιας σύγκρουσης. Δεν είναι επίσης προβλέψιμο εάν η διεξαγωγή ελιγμών μεταξύ Ρωσίας και Ιράν αρκεί για να αποκλειστεί η δυνατότητα επίλυσης της σύγκρουσης με στρατιωτικά μέσα.
Όντως, όπως συμβαίνει, για τώρα το ρωσικό ναυτικό περιπολίες τακτικά περιβάλλει τον Ινδικό Ωκεανό, αν και τα τελευταία χρόνια η συχνότητα των επισκέψεων αυτών έχει μειωθεί επειδή υπάρχει και πειρατεία στο Κέρας της Αφρικής.
Η συνεργασία με το Ιράν υλοποιείται κυρίως στην Κασπία Θάλασσα: πλοία της Ρωσικής Δυναμης της Κασπίας επισκέπτονται τακτικά το ιρανικό λιμάνι Bandar Anzali. Ωστόσο, παρά την αυξανόμενη σημασία αυτού του ρωσικού στόλου - ειδικά κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία - αυτή η συνεργασία δεν ξεπέρασε την περιφερειακή πολιτική. Πιθανές κοινές ασκήσεις στο βόρειο τμήμα του Ινδικού Ωκεανού, ειδικά κοντά στο Στενό του Ορμούζ, "είναι ήδη ένα πιο σοβαρό θέμα", σημειώνει.