Στου κασίδι το κεφάλι, στο κεφάλι της επαιτούσας και ταλαίπωρης ελληνικής κοινωνίας, επιχειρούν οι εκάστοτε πολιτικοί "μπαρμπέρηδες", να μάθουν την τέχνη της "σωτηρίας" μιας χώρας ήδη σε αποσύνθεση. Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι ότι προσπαθούν να μάθουν στου κασίδι το κεφάλι. Το πρόβλημα είναι ότι για χρόνια τώρα αποδεικνύονται ανεπίδεκτοι μαθήσεως!
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και οπωσδήποτε, αν επιχειρήσουμε πραγματική πολιτική ανάλυση των δεδομένων των τελευταίων μνημονιακών χρόνων, αν ερευνήσουμε βαθύτερα και δεν περιοριστούμε στην αναμασημένη τροφή πληροφόρησης που "γενναιόδωρα" μας προσφέρεται από τα στρατευμένα στην παραπληροφόρηση ΜΜΕ, θα διαπιστώσουμε το βασικό αίτιο της έκδηλης αντίφασης που δημιουργεί την αναμφισβήτητη ανισορροπία και την εξαθλίωση της κοινωνίας.
Ενα από τα βασικά γνωρίσματα της θεωρίας της πολιτικής ανικανότητας είναι η αέναη εξελικτικότητά της. Είναι η πιο "κινητή ιδεολογία" απ' όλα τα κατά καιρούς συστήματα που έκαναν την εμφάνισή τους στην ελληνική πραγματικότητα.
Ενα μόνο στοιχείο στατικό, αλλά με αφάνταστο δυναμισμό στον πυρήνα του, έχει η θεωρία της πολιτικής ανικανότητας: τον ιδεατό της στόχο, την εμμονή στην προχειρότητα, την προσκόληση στο ευκαριαμό κομματικό ή προσωπικό συμφέρον, στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων ανομολόγητων συμφερόντων, πάντα σε συνδυασμό με τις απατηλές εντυπώσεις ως απότοκο της πολιτικής μυθοπλασίας, το οποίο εσχάτως παρουσιάζεται κι ως πολιτικό "αφήγημα"
Μοιάζουν οι εγχώριοι πολιτικοί με τους δίχως πείρα κληρονόμους μεγάλων περιουσιών, που τις κατασπαταλούν ασωτεύοντας. Ετσι, ο σύγχρονος υποκριτής πολιτικός, που είναι καμωμένος από αντιφιλελεύθερο υλικό, καταλήγει να γίνει συλλέκτης των χειρίστων. Και ως ολιγόνους, συχνά εγκλωβισμένος στο φόβο, φτάνει στον πανικό μήπως και απωλέσει την εξουσία.
Γιατί είναι προσκολλημένος στην εξουσία όπως το όστρακο στην πέτρα...