 |
| Pexels / pixabay |
Όλα προορίζονται για το Αρχείο της αμνημοσύνης και ταυτόχρονα διεκτραγωδείται σ' όλους τους τόνους η αθλιότητα της πολιτικής, ενώ εκθειάζεται η δημοκρατία για να κυριαρχούν η πολιτική αυθαιρεσία, ο κοινωνικός φόβος, η κοινωνική σύγχυση. Και υποτιμάται βάναυσα η νοημοσύνη του λαού, ενώ συνεχίζει να πνέει "κατοχικός άνεμος" με σύγχρονους μαυραγορίτες και σκανδαλολάγνους της εγχώριας πολιτικής.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Στην ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι δεν έχουν προσδιοριστεί με πληρότητα οι έννοιες του καλού και του κακού, του επιτηδευμένου και του ανεπιτήδευτου στην πολιτική έκφραση ή οι ανθρώπινες συνειδήσεις με την παραλλακτικότητά που τις χαρακτηρίζει. Δεν έχουν επαρκώς αποσαφηνιστεί οι έννοιες της πολιτικής ευθύνης και του κοινωνικού χρέους.
Η μη αποκρυστάλλωση βασικών εννοιών προκαλεί τις διακυμάνσεις και τις δυσαρμονίες που οδηγούν σε οδυνηρές εμπειρίες. Τα στοιχεία, δηλαδή οι μεταβλητές, που δεν είναι καθόλου ομόρροπες, φτιάχνουν ένα παράδοξη σύστημα, γεμάτο από αρνητικές δυνάμεις που η μια τείνει να εξουδετερώσει την άλλη, προκαλώντας την οπισθοδρόμηση.
Το σύστημα εξυπηρετείται και από άλλες ιδέες και πρακτικές που συμβάλλουν στην υποταγή της λαικής βούλησης και στην αποθέωση της υποτελούς λογικής. Αυτή καθ' αυτή η κοινωνική βούληση, στο πλαίσιο ενός τέτοιου συστήματος, δεν έχει ιδιαίτερη αξία.
Είναι μια αόριστη στην αρχή έννοια και μόνο όταν εν συνεχεία εκφράσει έντονα την κατεύθυνσή της, τότε αρχίζει να προσλαμβάνει σημασία και να απασχολεί τους "θεματοφύλακες" του συστήματος. Η ποσότητα, η ένταση, η κατεύθυνση χρωματίζουν και δίνουν νόημα στην κοιννωική βούληση. Εκείνο μάλιστα που κάνει να υποφέφει η κοινωνική συνείδηση είναι η έλλειψη πολιτικής συνείδησης.
Η σύγχρονη πορεία των συνειδήσεων που προκαλείται από τη διαρκή είσοδο και καθιέρωση νέων παράδοξων πολιτικών και από την αποδοχή πράξεων που δεν συνδέονται με τις ιδέες και την κοινωνικής δικαιοσύνη, γιατί δεν έχουν αφομοιωθεί από τα μέλη της κοινωνίας, δίνουν αφορμή για διάσπαση και φανερή εκδήλωση των δυσαρμονιών.