«Όταν παίζεις με την φωτιά, ή θα καείς ή θα…εξαγνιστείς»! Δυο σημαντικοί δρόμοι οδηγούν από την Άγκυρα προς τα νότια, διασχίζοντας το ενδιάμεσο οροπέδιο. Από αυτούς ο ένας περνάει δυτικά της περίφημης Αλμυρής Λίμνης, μιας από τις σπάνιες στον κόσμο λίμνες με αλμυρό νερό, και ο άλλος ανατολικά. Το τοπίο είναι μυστηριώδες και επιβλητικό και συνάμα μπορεί κανείς να πέσει θύμα οφθαλμαπάτης, αντικρίζοντας κάποιο ιπτάμενο χαλί, ή μια φανταστική όαση. Κάπου εκεί υπάρχουν τεράστιες περιφραγμένες εκτάσεις στις οποίες από τον τουρκικό στρατό απαγορεύεται να πλησιάσει κανείς, ενώ αισθάνεται στο περιβάλλον ότι όλα κάτι κρύβουν, κάτι ίσως φοβερό που δεν μπορεί να αποκαλυφθεί, (πολλοί στην Τουρκία έχουν μιλήσει για μυστικές βάσεις στην περιοχή, ακόμα και για μυστικά κέντρα επεξεργασίας ναρκωτικών, υπό τον έλεγχο του στρατού).
Από: nikosxeiladakis.gr - Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Όταν ξεκίνησαν από την Άγκυρα για το Ικόνιο ο ήλιος είχε ήδη βγει και το τοπίο ήταν ήρεμο αλλά αυτός είχε μια μεγάλη ανησυχία ενώ ο φίλος του, ο Μπ, (να ναι καλά εκεί που βρίσκεται σήμερα, ρασοφόρος στην μακρινή Αμερική, να’ χουμε την ευλογία του), φαίνονταν πολύ ήρεμος και αποφασισμένος. Είχαν καθίσει στις πίσω θέσεις του λεωφορείου που ήταν μισογεμάτο για να μην τραβάνε την προσοχή.
Σε λίγο το τοπίο είχε αλλάξει τελείως και στα αριστερά τους άρχισε να κυριαρχεί μια μυστήρια ερημιά, που σε λίγο θύμιζε ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτηριστική έρημο.
Μετά από λίγη ώρα αισθάνθηκε να μεγαλώνει η ανησυχία του, καθώς πάλι στα αριστερά τους πρόβαλλαν περιφραγμένες εκτάσεις, «Yasak Bölge».
Ο Μπ τότε έβγαλε το μικρό μηχάνημα του και προσεκτικά άρχισε να τραβάει συνέχεια και μάλιστα με κάποια μανία.
Το λεωφορείο συνέχισε την πορεία του σα να μην συμβαίνει τίποτα, αλλά σε λίγο συνέβη το μοιραίο.
Ένα στρατιωτικά τζιπ μπλόκαρε τον δρόμο και σταμάτησε το λεωφορείο Τι είχε γίνει ; Κάτι είχε γίνει.
Ανέβηκαν δυο Τζανταρμάδες και ζήτησαν ταυτότητες.
Τους κατέβασαν κάτω και τους πλησίασε ένας σοβαρός αξιωματικός με πολύ έντονα γαλανά μάτια, που δεν έμοιαζε καθόλου για Τούρκος.
–Verin, είπε αποφασιστικά. Ο Μπ με κάποιο δισταγμό του έδωσε το μηχάνημα που μπορεί τώρα να τους στοιχίσει πολύ «ακριβά». Ο αξιωματικός τους κοιτούσε κάπως περίεργα σαν να μην πίστευε….
-Nereye gidiyorsunuz, (Που πάτε ;),τους ρώτησε ενώ έκανε νόημα στους δυο άλλους τζανταρμαδες ότι δεν τους χρειάζεται άλλο και να πάνε στο τζιπ.
-Στο Ικόνιο απάντησε ο ίδιος γιατί μιλούσε πολύ καλύεέρα τα τουρκικά.
Τους κοίταξε τότε έντονα – Yaptığın şeyin tutuklama sebebi olduğunu biliyorsunuz ? You know that what you did is cause for arrest ?, είπε σε πολύ σοβαρό ύφος
Τώρα με την σειρά τους τον κοίταξαν κάπως έκπληκτοι, η καρδιά του χτυπούσε πολύ έντονα ενώ ένοιωθαν πως βρίσκονταν σε πολύ σοβαρό κίνδυνο. Κανονικά θα έπρεπε ήδη να τους είχαν μπουζουριάσει και να τους στριμώξουν στο τζιπ.
Ακολούθησαν μερικές στίμες νεκρικής σιωπής και αγωνίας, λες και η ερημιά του τοπίου είχε επηρεάσει την όλη ατμόσφαιρα. Ο Αξιωματικός τους κοιτούσε σαν να σκέπτονταν κάτι, κάτι που δεν μπορούσαν να το καταλάβουν.
–Η μηχανή κατάσχεται, είπε ξαφνικά και μετά ενώ η αγωνία τους είχε φτάσει στο κατακόρυφο, τους είπε με βαθιά φωνή – Φύγετε και μην ξανά τολμήσετε.
Σοκαρισμένοι και σαν βρεγμένες γάτες ανέβηκαν ξανά στο λεωφορείο που ήταν όλη την ώρα σταθμευμένο. Ο οδηγός, που προφανώς δεν έχει καταλάβει τι συνέβη, τους κοιτούσε με απορία και σε λίγο το λεωφορείο ξεκίνησε πάλι για το Ικόνιο. Ο Τούρκος αξιωματικός έκανε μια χειρονομία σα να…τους χαιρετούσε.
Ποτέ δεν κατάλαβαν την συμπεριφορά του αξιωματικού. Κανονικά μετά από αυτό το συμβάν θα έπρεπε να σαπίζουν σε κάποιο μπουντρούμι των φυλακών Mamak Hapishane της Άγκυρας, αντιμέτωποι και με τον φυσικό τους θάνατο.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, ο Μπ. μετά από πολλές περιπέτειες και πολλά χρόνια έφυγε για πάντα στην Αμερική όπου χειροτονήθηκε μεγαλόσχημος, ενώ αυτός, παρά την προοπτική ακαδημαϊκής καριέρας στην γαλλική πρωτεύουσα, προτίμησε να μείνει πιστός στην πατρίδα. Αυτόν τον αξιωματικό με τα γαλανά μάτια δεν τον ξέχασαν ποτέ και οι δύο.
«Από τις περιηγήσεις δυο ελληνορθόδοξων στα βάθη της Ανατολίας», (περισσότερες λεπτομέρειες, φωτογραφίες και ονόματα, για ευνόητους λόγους παραλείπονται).
Όταν ξεκίνησαν από την Άγκυρα για το Ικόνιο ο ήλιος είχε ήδη βγει και το τοπίο ήταν ήρεμο αλλά αυτός είχε μια μεγάλη ανησυχία ενώ ο φίλος του, ο Μπ, (να ναι καλά εκεί που βρίσκεται σήμερα, ρασοφόρος στην μακρινή Αμερική, να’ χουμε την ευλογία του), φαίνονταν πολύ ήρεμος και αποφασισμένος. Είχαν καθίσει στις πίσω θέσεις του λεωφορείου που ήταν μισογεμάτο για να μην τραβάνε την προσοχή.
Σε λίγο το τοπίο είχε αλλάξει τελείως και στα αριστερά τους άρχισε να κυριαρχεί μια μυστήρια ερημιά, που σε λίγο θύμιζε ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτηριστική έρημο.
Μετά από λίγη ώρα αισθάνθηκε να μεγαλώνει η ανησυχία του, καθώς πάλι στα αριστερά τους πρόβαλλαν περιφραγμένες εκτάσεις, «Yasak Bölge».
Ο Μπ τότε έβγαλε το μικρό μηχάνημα του και προσεκτικά άρχισε να τραβάει συνέχεια και μάλιστα με κάποια μανία.
Το λεωφορείο συνέχισε την πορεία του σα να μην συμβαίνει τίποτα, αλλά σε λίγο συνέβη το μοιραίο.
Ένα στρατιωτικά τζιπ μπλόκαρε τον δρόμο και σταμάτησε το λεωφορείο Τι είχε γίνει ; Κάτι είχε γίνει.
Ανέβηκαν δυο Τζανταρμάδες και ζήτησαν ταυτότητες.
Τους κατέβασαν κάτω και τους πλησίασε ένας σοβαρός αξιωματικός με πολύ έντονα γαλανά μάτια, που δεν έμοιαζε καθόλου για Τούρκος.
–Verin, είπε αποφασιστικά. Ο Μπ με κάποιο δισταγμό του έδωσε το μηχάνημα που μπορεί τώρα να τους στοιχίσει πολύ «ακριβά». Ο αξιωματικός τους κοιτούσε κάπως περίεργα σαν να μην πίστευε….
-Nereye gidiyorsunuz, (Που πάτε ;),τους ρώτησε ενώ έκανε νόημα στους δυο άλλους τζανταρμαδες ότι δεν τους χρειάζεται άλλο και να πάνε στο τζιπ.
-Στο Ικόνιο απάντησε ο ίδιος γιατί μιλούσε πολύ καλύεέρα τα τουρκικά.
Τους κοίταξε τότε έντονα – Yaptığın şeyin tutuklama sebebi olduğunu biliyorsunuz ? You know that what you did is cause for arrest ?, είπε σε πολύ σοβαρό ύφος
Τώρα με την σειρά τους τον κοίταξαν κάπως έκπληκτοι, η καρδιά του χτυπούσε πολύ έντονα ενώ ένοιωθαν πως βρίσκονταν σε πολύ σοβαρό κίνδυνο. Κανονικά θα έπρεπε ήδη να τους είχαν μπουζουριάσει και να τους στριμώξουν στο τζιπ.
Ακολούθησαν μερικές στίμες νεκρικής σιωπής και αγωνίας, λες και η ερημιά του τοπίου είχε επηρεάσει την όλη ατμόσφαιρα. Ο Αξιωματικός τους κοιτούσε σαν να σκέπτονταν κάτι, κάτι που δεν μπορούσαν να το καταλάβουν.
–Η μηχανή κατάσχεται, είπε ξαφνικά και μετά ενώ η αγωνία τους είχε φτάσει στο κατακόρυφο, τους είπε με βαθιά φωνή – Φύγετε και μην ξανά τολμήσετε.
Σοκαρισμένοι και σαν βρεγμένες γάτες ανέβηκαν ξανά στο λεωφορείο που ήταν όλη την ώρα σταθμευμένο. Ο οδηγός, που προφανώς δεν έχει καταλάβει τι συνέβη, τους κοιτούσε με απορία και σε λίγο το λεωφορείο ξεκίνησε πάλι για το Ικόνιο. Ο Τούρκος αξιωματικός έκανε μια χειρονομία σα να…τους χαιρετούσε.
Ποτέ δεν κατάλαβαν την συμπεριφορά του αξιωματικού. Κανονικά μετά από αυτό το συμβάν θα έπρεπε να σαπίζουν σε κάποιο μπουντρούμι των φυλακών Mamak Hapishane της Άγκυρας, αντιμέτωποι και με τον φυσικό τους θάνατο.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, ο Μπ. μετά από πολλές περιπέτειες και πολλά χρόνια έφυγε για πάντα στην Αμερική όπου χειροτονήθηκε μεγαλόσχημος, ενώ αυτός, παρά την προοπτική ακαδημαϊκής καριέρας στην γαλλική πρωτεύουσα, προτίμησε να μείνει πιστός στην πατρίδα. Αυτόν τον αξιωματικό με τα γαλανά μάτια δεν τον ξέχασαν ποτέ και οι δύο.
«Από τις περιηγήσεις δυο ελληνορθόδοξων στα βάθη της Ανατολίας», (περισσότερες λεπτομέρειες, φωτογραφίες και ονόματα, για ευνόητους λόγους παραλείπονται).
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος