 |
| seadog / pixabay |
Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα. Ολων εκείνων που πτωχεύσανε τα όνειρά τους κι όταν νυχτώνει στο μυαλό τους κυριαρχεί η καρδιοφάγος οδύνη της επιβίωσης. Είναι όλοι αυτοί, και είναι πολλοί, που δεν "παραμυθιάζονται". Αγκαλιάζουν την πλανόδια θλίψη τους και γυρίζουν αβοήθητοι στον άσωτο χρόνο.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και δεν μπορούν να κρύψουν το πρόσωπό τους πίσω από πρόσκαιρες στιγμιαίες απολαύσεις ως εφήμεροι δραπέτες της πραγματικότητας. Και αντιδρούν με τις τυποποιημένες και μεταχειρισμένες λέξεις των αφελών της κοινωνίας ή των πονηρών της πολιτικής.
Κάποιοι διαβάζοντας τις παραπάνω αράδες θα δυσαρεστηθούν, ζώντας στον μικρόκοσμό τους κι έχοντας συνηθίσει την παρουσία του μηδενός στην κοινωνία, που αποτελεί συγχρόνως και την ολοκληρωτική απουσία.
Κάποιοι άλλοι θα αντιτάξουν ότι τα παραπάνω είναι ολισθήματα στον λυρισμό. Δικαίωμά τους. Σε άλλους οι σκέψεις τούτες ηχούν ανεδαφικές, γιατί έχουν εθιστεί να αντιμετωπίζουν τις προσωπικές τους αβύσσους ή κολάσεις με κονσερβοποιημένη λογική, με μιμητισμό ερυθρόκωλου πιθήκου ή στο πλαίσιο του συγκυριακού συμφέροντος.
Η αλήθεια πάντα μας πονάει ως άτομα μιας κοινωνίας, που χρόνια πορεύεται με δανεικά και κυρίως με "δανεικές" σκέψεις, που συνήθως είναι νοθευμένες.
Ναι, υπάρχει η Ελλάδα των "καλοκαιρινών Ελλήνων", της διονυσιακής διάθεσης και της ποίησης της ομορφιάς. Υπάρχει όμως και η Ελλάδα των επιπόλαιων αντιφάσεων, των πτωχευμένων ονείρων. Κι ας κουβαλάει ολομόναχη στην πλάτη της ιστορία αιώνων.
Και μόνο κάποιοι άγνωστοι ποιητές, γιατί οι γνωστοί της εξαγορασμένης επιβίωσης δεν το αποτολμούν, ιχνογραφούν με τις λέξεις το δραματικό πρόσωπο πάνω σε ελληνικό χαρτόνι. Και χίλια σώματα μέσα στην ψυχή τους αποχαιρετάνε το ελληνικό φως!..