 |
| Skitterphoto / pixabay |
Η θάλασσα είναι πραγματικά πλανεύτρα. Ιδιαίτερα όλοι όσοι συνηθίζουμε να πηγαίνουμε πιο βαθιά, πιο πολύ, πιο απόμερα. Όσο όμως την αγαπάς άλλο τόσο και περισσότερο οφείλεις να τη φοβάσαι, να τη σέβεσαι και να μην την υποτιμάς ποτέ. Λίγο να υπολογίσεις κάτι λάθος και μπορεί να μην υπάρξει δεύτερη ευκαιρία.
Του Στρατή Μαζίδη
Εν προκειμένω στην τραγωδία της Καρπάθου είναι αρκετές οι απορίες. Πώς πχ τρεις άνθρωποι, οι δύο εκ των οποίων από χώρα δίχως θάλασσα, αποφασίζουν να καταδυθούν σε τόσο μεγάλο βάθος και να εισχωρήσουν σε άγνωστο σπήλαιο;
Πριν όμως φτάσουμε σε αυτές όπως πχ το γιατί δεν είχαν δεύτερη μπουκάλα, το μίτο που θα τους οδηγούσε με ασφάλεια στην έξοδο κ.ο.κ. υπάρχει ένα αρχικό βασικό πρώτο ερώτημα. Πού βρήκαν και πώς πήραν τον καταδυτικό εξοπλισμό, διότι η πιθανότητα να είναι δικής τους ιδιοκτησίας είναι απειροελάχιστη.
Οι τρείς δύτες είχαν σχετική πιστοποίηση ότι μπορούν να κατέβουν σε τόσο μεγάλο βάθος; Γιατί δεν είχαν δεύτερη μπουκάλα σε τόσο μεγάλο βάθος; Δεν τους δόθηκε; Δεν τη ζήτησαν; Την έλαβαν αλλά δεν τη χρησιμοποίησαν; Αν κάτι πήγαινε στραβά όπως κι έγινε; Επιπλέον όλοι γνωρίζουν ότι η κατάδυση με μπουκάλες προβλέπει αργή και προσεκτική άνοδο στην επιφάνεια. Γιατί δεν είχαν μίτο; Πόσο μακριά από την ακτή βρίσκεται το σημείο στο οποίο καταδύθηκαν και πως μετέβησαν σε αυτό;
Νομίζω πως είναι εμφανές ότι η περιπέτεια των τριών δυτών, εκ των οποίων ο ένας γλύτωσε από καθαρή τύχη, ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Από την στιγμή που έλαβαν τον εξοπλισμό, τον οποίο ίσως και ποτέ δεν έπρεπε να είχαν μισθώσει.
Έχει τύχει να δω φωτογραφίες γνωστών μου προσώπων στο διαδίκτυο από καταδύσεις με μπουκάλα εν μέσω ευρύτερης ομάδας και πιο οργανωμένα, που όμως δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση και γνώση με τη θάλασσα.
Οι καταδύσεις και μάλιστα με μπουκάλα (αλλά και οι ελεύθερες) δεν είναι παιχνίδι. Δεν αποτελούν καν μορφή θαλάσσιας καλοκαιρινής διασκέδασης. Το πλαίσιο της εκμίσθωσης καταδυτικού εξοπλισμού θα πρέπει να αυστηροποιηθεί τόσο ως προς το σε ποιους παρέχεται και να πληρούν σχετικές προϋποθέσεις όσο και ως προς τα όσα παρέχονται.
Η θάλασσα είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Πιο όμορφος από το δικό μας αλλά και με τους δικούς του κανόνες. Αν δεν τους ακολουθήσεις, πιθανότατα δε θα έχεις ούτε το χρόνο να το μετανιώσεις. Αυτό το "ας πάω λίγο πιο μέρα, ας κρατήσω την ανάσα μου λίγο παραπάνω, ας κατέβω δύο μέτρα περισσότερα" μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο.