Δεν ξέρω αν στην Ελλάδα ζουν 1 ή 2 εκ. μουσουλμάνοι, θυμάμαι όπως πολύ καλά τι είδα ένα βράδυ του 2011

caldeclara / pixabay

Η παρουσία ενός μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων στην Ελλάδα δεν αποτελεί απότοκο της κατ' ευφημισμό προσφυγικής κρίσης. Ήδη από τις αρχές του 21ου αιώνα σταμάτησαν να έρχονται στη χώρα μας πολίτες από το πρώην ανατολικό μπλοκ αλλά από ασιατικές και αφρικανικές χώρες με κοινή συγκολλητική ουσία της πλειοψηφίας τους την πίστη στο ισλάμ και ότι αυτό αντιπροσωπεύει.

Του Στρατή Μαζίδη

Ο πάλαι ποτέ ΥΠΕΣ της κυβέρνησης Καραμανλή, Προκόπης Παυλόπουλος ευχαριστούσε τους αφιχθέντες για την προτίμηση του προορισμού λες πρόκειται για μια παρέα που επέλεξε να φάει στην ταβέρνα μας.

Το 2015 δεν υπήρχε καμία προσφυγική κρίση. Τουλάχιστον όχι όπως μας την παρουσίασαν. Οι Σύριοι που ήταν να φύγουν, έφυγαν από το 2012-3. Οι υπόλοιποι προτίμησαν την εσωτερική μετανάστευση στα μεγάλα αστικά κέντρα που είχαν παραμείνει ελεύθερα. Υπήρχε όμως η στρατηγική επιλογή της τότε κυβέρνησης να ανοίξει πόρτες και παράθυρα λέγοντας πως όποιος δηλώνει πρόσφυγας (κι ας μην είναι) θα λαμβάνει εξάμηνη άδεια παραμονής. 

Ωστόσο πολλά χρόνια νωρίτερα παραδοσιακές γειτονιές της Αθήνας άρχισαν να αλλάζουν όψη. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, αρχές του 2000, διατηρούσαν ακόμη τη φυσιογνωμία τους ως ένα βαθμό. Μετά άρχισαν να αλλάζουν σταδιακά. 

Κάπως έτσι με ένα φίλο αποφασίσαμε ένα Σαββατόβραδο στα τέλη του 2011 να πάρουμε την κάμερα και να κάνουμε ένα τουρ κάτω από την Πατησίων, να διανύσουμε Λιοσίων, Αχαρνών, Μάρνης, Αριστοτέλους, να φτάσουμε στην Ομόνοια, να μπούμε Πειραιώς, να περιπλανηθούμε στους γύρω δρόμους, να βγούμε στην Αθηνάς. 

Τι είδα; Ότι βρισκόμουν σε μια ξένη χώρα. Ελληνες δεν υπήρχαν. Σε διάφορα σημεία μεγάλες ομάδες μουσουλμάνων είτε στα πεζοδρόμια είτε στο οδόστρωμα σε μικρότερες οδούς. Να σε κοιτούν παράξενα καθώς φάνταζε περίεργη πλέον η δική σου παρουσία. 

Εκείνο το βράδυ συνειδητοποίησα πως δε βρισκόμουν στην Αθήνα αλλά εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά σε κάποια μουσουλμανική πόλη. Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Οι γηγενείς λιγόστεψαν. Ούτε οικογένεια κάνουν, ούτε εδώ παραμένουν. Οι νεο-εισερχόμενοι αντίθετα αυξάνονται. Το κράτος τους αντιμετωπίζει φιλικά.

Η χώρα πλέον βρίσκεται σε διαδικασία hand over, παράδοσης-παραλαβής που λέμε στα πλοία όταν αλλάζουν οι πλοίαρχοι ή οι μηχανικοί. Αλλά αυτό δε μας ενδιέφερε όταν μπορούσαμε να ξεζουμίζουμε κόσμο σε αμπελώνες κι οικοδομές για ένα ξεροκόμματο ή να τους στοιβάζουμε 20-30 σε κάτι τρύπες και να θησαυρίζουμε από αυτές. Γιατί εμείς ήμασταν έξυπνοι και επιχειρηματικά μυαλά. Να τα λέμε κι αυτά.