Και οι διαστάσεις του προβλήματος είναι ανησυχητικές, όσο διαπιστώνει κανείς ότι αυτή η αντίληψη γενικεύεται, και γίνεται ο αποκλειστικός τρόπος σκέψης της πολιτικής ελίτ. Ανησυχητικό και ιδιαιτέρως επικίνδυνο, διότι αυτή η πολιτική ελίτ, έχει επιφορτιστεί και με την υποχρέωση να λαμβάνει κρίσιμες εθνικές αποφάσεις.
Η χθεσινή φωτογράφηση του Ερντογάν στο Τουρκικό Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας, με φόντο τον χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας» φάνηκε πως αιφνιδίασε τους πάντες. Δεν
είναι βέβαιο αν τους εντυπωσίασε η φωτογράφηση αυτή καθ’ εαυτή ή η
ενσωμάτωση του χάρτη στο σταθερό ντεκόρ του Πανεπιστημίου, είναι όμως βέβαιο ότι και ο ίδιος ο εντυπωσιασμός από μόνος του, συνιστά μια τραγική εξέλιξη…
- ΚΑΙ γιατί οι "εντυπωσιασμένοι" δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται πως η Τουρκική πολιτική ηγεσία αυτό που λέει το εννοεί. Αλλά…
- ΚΥΡΙΩΣ γιατί αποκαλύπτεται πως ακόμη και τώρα, αδυνατούν να αποκωδικοποιήσουν, αυτό που πραγματικά καταδεικνύει και υποδηλώνεται πίσω από την ρητορική της «Γαλάζιας Πατρίδας».
την δημιουργία του Τουρκικού IMPERIUM, από τον οποίο εμπνέονται οι Τούρκοι στρατηγιστές, οι οποίοι προσβλέπουν σε μια πρωταγωνιστική Τουρκία, ως πανίσχυρη περιφερειακή (και όχι μόνο) δύναμη, με επίσης πανίσχυρη χερσαία και αεροναυτική υποδομή.
Εντυπωσιασμένοι δείχνουν επίσης και από το γεγονός ότι η κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα, ΔΕΝ επηρέασε και ΔΕΝ τροποποίησε τον λεγόμενο «Στρατηγικό Διάλογο Αθηνών-Ουάσιγκτον», και μάλιστα – παρά τις δηλώσεις των Αμερικανών – επιμένουν να τον προσεγγίζουν ως «Μεγάλη ευκαιρία» η οποί μπορεί να εξασφαλίσει και τις εγγυήσεις ασφαλείας που έχει ανάγκη η χώρα μας, μπροστά στην Τουρκική επιθετική κλιμάκωση.
Προφανώς οι άνθρωποι ΔΕΝ αντιλαμβάνονται, πως οι Αμερικανοί ΔΕΝ έχουν λόγο να τροποποιήσουν την φυσιογνωμία αυτού του «Στρατηγικού διαλόγου» αφού…
- Το πρωτεύον στο περιεχόμενό του, είναι η διεύρυνση της δυνατότητας χρησιμοποίησης της Ελληνικής υποδομής για την εξυπηρέτηση των δικών τους στρατηγικών σχεδιασμών, πράγμα που πρόσφατα περιέγραψε ρητά και απερίφραστα ο πολύς κ. Πάιατ, όταν φρόντισε να θυμίσει στους πάντες ότι «Η Σούδα πλέον δεν αρκεί για να καλύψει τις διευρυμένες ανάγκες των ΗΠΑ». Και…
- Η δουλοπρέπεια και η προθυμία της Ελληνικής πολιτικής ελίτ, παραμένει δεδομένη ΚΑΙ ο συναγωνισμός σε πλειοδοσία υπαναχωρήσεων είναι προφανής.
Το σημαντικότερο όμως σφάλμα, είναι στον απόηχο αυτής της προσέγγισης, να εμφανίζεται ως αισιόδοξη προοπτική, η πιθανότητα διασφάλισης «εγγυήσεων ασφαλείας» για λογαριασμό της πατρίδας μας. Εγγυήσεων. Από ποιούς;;;
- Από τους Αμερικανούς που παρακολουθούν αμήχανα την Τουρκία να δραπετεύει από την λογική της Αμερικανικής θερμοκοιτίδας, και να χαράσσει με τρόπο καθαρά ανταγωνιστικό έως και εχθρικό απέναντι στις ΗΠΑ, τους δικούς της στρατηγικούς σχεδιασμούς , και ανταγωνιστικπές στρατηγικές συμμαχίες;;; Και θα τις υποστηρίξει με ποιόν ακριβώς τρόπο αυτές τις εγγυήσεις;;;
Με τα αυτονόητα μέτρα προστασίας των εξορυκτικών της εγκαταστάσεων, από μια πιθανή επίθεση που ΔΕΝ θα έρθει ποτέ, και με την ουσιαστική όσο και κοστοβόρα συμβολή της αναλώσιμης Ελλάδας;;;
Μήπως με δράσεις ή έστω αποτρεπτικές προτροπές απέναντι στην επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, τις οποίες προκαταβολικά φάνηκε πως ενεργοποιεί αποκλειστικά και μόνο για το θεαθήναι, ενώ στην κρίσιμη των πραγμάτων τροπή, ή παραμένει προκλητικά αμέτοχη ή δραστηριοποιείται με προκλητική μεροληψία υπέρ του Τουρκικού αναθεωρητισμού και υπέρ της αντίληψης για αλλαγή του status στο Αιγαίο;;;
Ανησυχητικός είναι τέλος, ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουν να εντυπωσιάζονται διάφοροι Έλληνες αναλυτές, από εσωτερικές πολιτικές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Τουρκία, και οι οποίες επιχειρείται να εμφανιστούν ως εξελίξεις που εν δυνάμει ενδιαφέρουν θετικά την Ελλάδα και την Ελληνική εξωτερική πολιτική. Ας ξεκαθαρίσουμε ωστόσο τα αυτονόητα.
- Είναι απολύτως λογικό να υπάρχουν ανατρεπτικές πολιτικές διεργασίες στο εσωτερικό μιας χώρας -άρα ΚΑΙ της Τουρκίας- μετά από την πολυετή παντοδυναμία Ερντογάν.
- Είναι ίσως λογικό οι όποιες ανατρεπτικές διεργασίες να συνδυαστούν στην πράξη και με θεσμικές μεταβολές στον τρόπο λήψης των αποφάσεων, έτσι ώστε να καταστούν δυνατοί και διάφοροι προσεταιρισμοί, απαραίτητοι για την διαχείριση των εσωτερικών ισορροπιών σε μια αναμορφούμενη Τουρκία.
Όμως από πουθενά δεν προκύπτει πως υπάρχει έστω και κατ’ ελάχιστον η δυνατότητα να
αρνηθούν οι διεκδικητές του θρόνου τον μεγαλεπήβολο δρόμο που άνοιξε ο
Ερντογάν, και πολύ περισσότερο να τροποποιήσουν την κεντρική του
κατεύθυνση, αποδυναμώνοντας το αναθεωρητικό πλαίσιο διεκδικήσεων που
έχει θέσει... ή να επαναπροσδιορίσουν τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά των
στρατηγικών του συμμαχιών, θέτοντας εν αμφιβόλω, τις ευρύτερες
γεωστρατηγικές του στοχεύσεις.
- Ούτε η Τουρκική κοινωνία είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί μια τέτοια μεταστροφή…
- Ούτε η πολιτική αντιπαράθεση –όσο δυναμικά και αν εκδηλωθεί- πρόκειται να επεκταθεί σε τέτοια ζητήματα.
Ακόμη και αν υπήρχε περίπτωση να εκδηλωθεί μια τέτοια μεταστροφή, το αντιστάθμισμα θα ήταν εφιαλτικό προκειμένου να κατευναστεί η Τουρκική κοινή γνώμη, και σίγουρα δεν θέλει κανείς να προδιαγράψει των ταυτότητα όσων προβλέπεται να θυματοποιηθούν.
Είναι δεδομένο, πως -πέρα από ψευδαισθήσεις των αφελών- οι πάντες θα πλειοδοτήσουν σε φανατικό μεγαλοϊδεατισμό, σε ξέφρενο και ανεξέλεγκτο αναθεωρητισμό, και κυρίως είναι δεδομένο πως…
Είναι δεδομένο, πως -πέρα από ψευδαισθήσεις των αφελών- οι πάντες θα πλειοδοτήσουν σε φανατικό μεγαλοϊδεατισμό, σε ξέφρενο και ανεξέλεγκτο αναθεωρητισμό, και κυρίως είναι δεδομένο πως…
Όποιος και αν είναι ο αντικαταστάτης του Ερντογάν, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να εγκαταλείψει τον στρατηγικό σχεδιασμό για την οικοδόμηση του Τουρκικού imperium.
Η παρακαταθήκη Ερντογάν, είναι η βάση και η καινούρια αφετηρία για τον όποιο επίδοξο μελλοντικό του αντικαταστάτη. Το γνωρίζουν καλά άπαντες γι αυτό και δεν θα το αποτολμήσει κανείς.
Είναι πολλοί αυτοί που θα ήθελαν να βρεθούν αύριο στην θέση του Ερντογάν, αλλά θα πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι δεν υπάρχει κανείς απ’ όλους αυτούς που θα ήθελε να βρεθεί στην θέση του Μεντερές. Και αυτό… Μόνο συγκεκριμένα πράγματα μπορεί να σημαίνει…
Ας αφυπνιστούμε λοιπόν γιατί τα χειρότερα έρχονται…