Τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι μάλλον σαφή. Σημειώνεται μια σημαντική προσπάθεια ώστε να διαφανεί στην πράξη η διαφορά με εκείνη του Αλέξη Τσίπρα, να δημιουργηθεί ένα momentum και να παγιωθεί η νέα κομματική ισορροπία.
Του Στρατή Μαζίδη
Η κυβέρνηση έσπευσε να θεσπίσει ένα πρώτο αποφασιστικό πακέτο μείωσης φόρων, που εξαρχής δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Ωστόσο αυτές οι μειώσεις που αφορούν τους πάντες και όχι λίγους, έχουν μεγαλύτερη αντανάκλαση. Σειρά φαίνεται να έχουν πάρει κι άλλες κινήσεις όπως η κατάργηση του παρανοϊκού τέλους επιτηδεύματος.
Σε γενικές γραμμές δημιουργείται η αίσθηση ότι η βούληση της κυβέρνησης Μητσοτάκη (θα) είναι να κόβει φόρους εφόσον της βγει το κομμάτι της οικονομίας.
Ωστόσο υπάρχει ένα ακόμη κομμάτι, αυτό της εθνικής κυριαρχίας και διατήρησης της συνοχής του έθνους. Μέχρι στιγμής δεν παρατηρείται κάποια διαφορά σε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση υιοθετεί de facto τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία υποτίθεται πως "πολεμούσε" στην αντιπολίτευση. Ούτε καν την τήρησή της δεν μπορεί να επιβάλλει.
Με την Τουρκία υπάρχουν τα πρώτα δείγματα υποψίας κατεύθυνσης προς συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία (βλέπε δηλώσεις Δένδια που ανέφερε το Bloomberg). Όπως επί Τσίπρα, καμία αντίδραση για τις εξελίξεις στην Κύπρο.
Στο μεταναστευτικό η χώρα εξακολουθεί να αποτελεί ιδανικό προορισμό. Δεν έχει γίνει κανένα βήμα στην κατεύθυνση της απομυθοποίησης της χώρας στο μυαλό των υποψηφίων προς έλευση στη χώρα μας. Ό,τι συνέβαινε επί ΣΥΡΙΖΑ, επαναλαμβάνεται και τώρα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο τέλος, εκτός από φόρους ίσως περικόψει και τη χώρα έχοντας τροχιοδρομήσει στις αδιέξοδες ράγες που κινήθηκε ο προκάτοχός του αλλά αυτό δε φαίνεται να ενοχλεί, πολύ πιθανόν ούτε καν να απασχολεί τους Ελληνες.