Κάθε χρόνο ο Δήμος Πύλου – Νέστορος και η Επιτροπή Ναυαρινείων τιμά την ημέρα της ναυμαχίας στο Ναυαρίνο, που διεξήχθη στις 8 Οκτωβρίου 1827 στον κόλπο του Ναυαρίνου στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου! Τιμάται η αυτοθυσία των Ελλήνων και των συμμάχων τους, που πέρασαν στην αθανασία με την καταστροφή της Τουρκοαιγυπτιακής ναυαρχίδας και από το γενναίο και αξιοζήλευτο αυτό γεγονός σηματοδοτήθηκε η ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού Κράτους.
Του Παναγιώτη Αποστόλου
Έτσι, στις 18-20 Οκτωβρίου 2019 πραγματοποιήθηκε ο εορτασμός της 192ης επετείου του στρατιωτικού γεγονότος που είχε συγκλονίσει τον πλανήτη. Στις φετινές εκδηλώσεις μνήμης παρέστη ο ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος, καθώς και ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Βέβαια, η προσέλευση του λαού ήταν μαζική σε όλες τις εκδηλώσεις αυτού του τριημέρου.
Στο πρόγραμμα κατά την τρίτη ημέρα προβλεπόταν η κατάθεση στεφάνων από τον ΠτΔ και τους πρέσβεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας! Επίσης παρέλαση σχολείων, πολιτιστικών συλλόγων και στρατιωτικών τμημάτων προ των επισήμων στην παραλιακή ζώνη της Πύλου.
Ωστόσο, το οξύμωρο – όπως μας καταγγέλθηκε από τοπική πηγή – ήταν πως ενώ τις προηγούμενες χρονιές της στρατιωτικής παρέλασης συμμετείχε στρατιωτικό ρωσικό άγημα της ρωσικής φρεγάτας, εν τούτοις φέτος αυτό δεν έγινε.
Και αν ισχύει αυτό, τίθενται δυο ερωτήματα.
Το πρώτο: Ήταν πρωτοβουλία των Ρώσων η μη συμμετοχή ρωσικού στρατιωτικού αγήματος στην παρέλαση, ως αντίδραση της αντιρωσικής πολιτικής και της σημερινής ελληνικής κυβερνήσεως; Εάν ναι, με γεια τους και χαρά τους, αν και θα ήταν δικαιολογημένοι.
Το δεύτερο: Εάν η μη συμμετοχή του ρωσικού στρατιωτικού αγήματος στην παρέλαση είναι απόφαση της ελληνικής κυβερνήσεως, προκειμένου να μην κακοκαρδίσει τον αμερικανικό παράγοντα, τότε είναι άλλο ένα τραγικό, όσο και επικίνδυνο λάθος της ελληνικής κυβερνήσεως. Η οποία ενέργεια, αποδεικνύει πως η αντιρωσική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει όρια. Πως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, Πρωθυπουργός της Ελλάδος, δεν τιμά το ιστορικό γεγονός της ναυμαχίας στο Ναυαρίνο, χαμένος στις “βουτιές” του βάθους του ευρωπαϊκού κεκτημένου και της ελληνικής πολιτικής ορθότητας.