 |
| 8385 / pixabay |
Και ενώ όλοι μας ασχολούμαστε με το τι είπε και τι έκανε ο Ερντογάν, ο Τραμπ, ο Πούτιν και τι απάντησε ο Τσαβούσογλου, (δίνοντας φυσικά ελάχιστη σημασία στη ανθρωπιστική κρίση που δημιουργήθηκε - με την παράνομη εισβολή και τις γελοίες πολιτικές παλινωδίες - για 150.000 ανθρώπους που διώχθηκαν βίαια από τα σπίτια τους και για τις εκατοντάδες αμάχους που σκοτώθηκαν), οι τράπεζες βρήκαν τη ευκαιρία να περάσουν στα μουλωχτά το σχέδιο τους για καταχρηστική χρηματοδότησή τους.
υποναύαρχος ε.α.
πρόεδρος Κοινωνίας Αξιών
Οι Τράπεζες και η συνένοχη κυβέρνηση το λένε συνδρομή, προμήθεια, χρέωση κλπ.
Όμως στην ουσία είναι σκληρή άτυπη φορολόγηση όλου του λαού υπέρ των τραπεζών (γιατί πλέον όλοι μας κάνουμε κάποιας μορφής τραπεζικής πράξης) και μάλιστα χωρίς να υπάρχει κανένα ανταποδοτικό όφελος για το δημόσιο. Δηλαδή τελικά μιλάμε για εξαναγκαστική παρακράτηση των χρημάτων μας από τις τράπεζες (άσε την εξωφρενική και αντιλειτουργική τυπολατρία), χωρίς να υπάρχει ανταπόδοση με οιαδήποτε νέα και ουσιαστική παροχή υπηρεσιών.
Και όλα αυτά για να αποφύγουν την τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση, λόγω των κόκκινων δανείων που δημιουργήθηκαν από δικές τους παραλείψεις, λόγω των αδυναμιών του πολιτικού και του τραπεζικού συστήματος να εξυγιάνουν τις τράπεζες και για να αποφύγουν να περιέλθει μεγάλο μέρος των μετοχών τους πάλι στο δημόσιο.
Και εύλογα αναρωτιέται κανείς:
Γιατί ακολουθήθηκε αυτή η γενικευμένη και καταχρηστική λογική χρεώσεων / προμηθειών / συνδρομών με την οποία μεταφέρεται το κόστος της κακοδιαχείρισης τραπεζών και πολιτικών άμεσα στον πολίτη;
Επίσης αναρωτιέται: γιατί αυτή η λύση να μην είχε εφαρμοσθεί π.χ. για να βελτιωθεί η υγεία, το ασφαλιστικό, να αντιμετωπισθούν ανάγκες κοινωνικές και ασφαλείας και εφαρμόζεται για να σωθούν ακόμη μία φορά οι τράπεζες;
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένα άλλο σχέδιο για τα κόκκινα δάνεια, που να μοιρασθεί η χασούρα με το καλύτερο δυνατό τρόπο μεταξύ όλων των εμπλεκομένων, αντί να βρεθεί για μια ακόμη αφορά να χάνει το δημόσιο τα χρήματά του για να καλύψει εκ νέου κακές επιχειρηματικές αποφάσεις ώστε να μην επιβαρύνεται πάλι και άμεσα μάλιστα ο πολίτης;
Με ένα πρόχειρο υπολογισμό επί των συνηθισμένων τραπεζικών πράξεων που κάνει ένας μέσος πολίτης (αναλήψεις, επαγγελματικές χρηματοπιστωτικές πράξεις, πληρωμές λογαριασμών ΔΕΚΟ, εφορίας, ασφαλιστικών προϊόντων, μεταφορές χρημάτων, ερωτήσεις, απώλειες κλπ), η επιβάρυνσή θα κυμαίνεται ανάλογα, μεταξύ 400- 800 ευρώ το χρόνο.
Και ερωτώ την κυβέρνηση: Κάνατε μείωση της φορολογίας από την μια και από την άλλη συμφωνήσατε για την άμεση παρακράτηση των χρημάτων μας υπέρ των τραπεζών, χωρίς να υπάρχει κανένα όφελος για τον πολίτη και φυσικά ούτε για το δημόσιο.
Αυτό εάν δεν ονομάζεται κλοπή και κατάχρηση, σίγουρα ονομάζεται εμπαιγμός.
ΟΙ ΝΕΕΣ ΧΡΕΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ 31/10 ΝΑ ΠΡΟΣΤΕΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ
• Εφάπαξ συνδρομή επανέκδοσης κάρτας (απώλεια / κλοπή / φθοράς /μη αυτοματοποιημένης ανανέωσης): 6 ευρώ
• Ερώτηση υπολοίπου σε ΑΤΜ εντός ευρωζώνης: 0,20 ευρώ
• Ερώτηση υπολοίπου σε ΑΤΜ εκτός ευρωζώνης: 0,30 ευρώ
• Αντίγραφο 7 τελευταίων κινήσεων σε ΑΤΜ ΕΤΕ (mini statement): 0,15 ευρώ
• Επανέκδοση PIN ανεξαρτήτως τρόπου παραλαβής του: 3 ευρώ
• Εφάπαξ συνδρομή ανανέωσης: 6 ευρώ
• Νέες Χρεώσεις για διατραπεζικές συναλλαγές.
• Από τον Ιούλιο, χρεώσεις 2-3 ευρώ για διατραπεζικές αναλήψεις (ΔΙΑΣ).
• Από αρχές ΟΚΤ, 0,20 ευρώ για ερώτηση υπολοίπου σε ΑΤΜ άλλης τράπεζας
• 0,15 ευρώ για εκτύπωση τελευταίων κινήσεων, και στο ΑΤΜ της τράπεζας του.