 |
| ErikaWittlieb / pixabay |
H ώρα 03.59, ξημερώνοντας η 2η μέρα του Οκτωβρίου 2019 και αυτή τη φορά δεν θα σας μεταφέρω πληροφορίες. Σε αυτό το κείμενο μετά από πάρα πολύ καιρό θα ξεδιπλώσω τις άναρχες σκέψεις μου, τις εκτιμήσεις και τους φόβους μου για όσα ζει η χώρα μας τους τελευταίους μήνες.
Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
Δεδομένο Νο1: Η χώρα μας, αλλά και η Τουρκία, ζουν το τελευταίο διάστημα τα ολέθρια αποτελέσματα άθλιων πολιτικών δεκαετιών των κυρίαρχων δυτικών χωρών, προεξάρχουσας της Αμερικής, στις περιοχές της Αφρικής, της Εγγύς, Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας.
Δεδομένο Νο2: Η Τουρκία αποτελεί μια πολύ μεγάλη δύναμη. Ένας γίγαντας (πληθυσμιακός και στρατιωτικός) που έχει μεν γυάλινα πόδια, όμως κανείς δεν στοχεύει σε αυτά.
Δεδομένο Νο3: Η Ε.Ε. αδυνατεί να κοιτάξει το πρόβλημα μέσα στα μάτια και προσπαθεί με ψεύτικες υποσχέσεις και νέα χαρτάκια (χρήμα άνευ αντικρίσματος) να κάνει - γιατί δεν μπορεί - ότι αποτελεί τον καταλύτη των εξελίξεων.
Δεδομένο Νο4: Η Ελλάδα λόγω των κοντόφθαλμων πολιτικών της τις τελευταίες δεκατίες φθάνει πάντα να διαχειρίζεται το πρόβλημα και ουδέποτε κατάφερε να αποτελέσει μέρος των αποφάσεων που προκαλούν τα προβλήματα αυτά, ακόμα και όταν αυτά βρίσκονται σε εξέλιξη.
Μετά από αυτά τα δεδομένα, ας περάσουμε στην περαιτέρω ανάλυση:
Το πρόβλημα Τουρκία...
Η Τουρκία πάντα μέσα σε κάθε πρόβλημα βλέπει μια ευκαιρία. Θα μου πείτε κάτι τέτοιο δεν έκανε και ο Τσίπρας; Το μεταναστευτικό αποτέλεσε για τον πρώην Πρωθυπουργό και το κόμμα του τον τρόπο για να επιβάλουν τις δήθεν αριστερές ατζέντες (που ούτε οι κυβερνήσεις των κομουνιστών έχουν επιβάλει πουθενά στον κόσμο) και να κρατηθεί για 4 χρόνια στην εξουσία. Η Τουρκία χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό για να επιτύχει τους σταθερούς και διακομματικούς της σκοπούς, την επέκταση των συνόρων της, την απομόνωση και γενοκτονία των Κούρδων και την εισαγωγή στην Ε.Ε.
Η αχανής σε μέγεθος Τουρκία, με τα 80 εκατομμύρια πληθυσμό έχει αυτή τη στιγμή στο έδαφος της πάνω από 3,5 εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες και περίπου 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες (αντιπολιτευόμενους Σύριους) που βρίσκονται στην "νεκρή ζώνη" μεταξύ Συρίας και Τουρκίας.
Η Τουρκία λοιπόν χρησιμοποιεί το πρόβλημα των 5 εκατομμυρίων ανθρώπων για να περάσει την δική της ατζέντα, δίνοντας τρεις επιλογές στις δυτικές χώρες:
Επιλογή 1η: Ανοίγει τα σύνορα και 5 εκατομμύρια άνθρωποι κατακλύζουν την Ευρώπη
Επιλογή 2η: Η Τουρκία στην Ε.Ε.
Επιλογή 3η: Η "ελεύθερη" ζώνη που διακαώς προωθεί μεταξύ Τουρκίας Συρίας όπου θα εγκατασταθούν με χρήματα των ΗΠΑ και της Ε.Ε. αυτά τα 5 εκατομμύρια.
Η Δύση λοιπόν έχει 3 σενάρια να εξετάσει και στα 3 σενάρια υπάρχουν τεράστιες προεκτάσεις. Τα σενάρια - επιλογές έχουν μόνιμες αρνητικές συνέπειες και τεράστιο αντίκτυπο στη λειτουργία της Ευρώπης γενικότερα.
Θα καταλάβετε αμέσως γιατί.
Εξετάζοντας την Επιλογή Νο2 (είσοδος στην Ε.Ε.) η Ευρώπη θα βρεθεί μπροστά σε δύο τραγικά προβλήματα. Το πασιφανές είναι ότι ξαφνικά μια ισλαμική χώρα 82 εκατομμυρίων κατοίκων θα αποκτήσει δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης στις χώρες της Ε.Ε. Σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι πολίτες θα μπορούν να ελέγχουν τις εκλογές, όπως ακριβώς γίνεται σήμερα στην Ελλάδα και τη Γερμανία...
Το δεύτερο πρόβλημα της 2ης επιλογής - Σεναρίου έχει να κάνει με αυτή καθ΄αυτή τη λειτουργία της Ε.Ε. Όπως ίσως κάποιοι γνωρίζουν η Ε.Ε. έχει τρία κέντρα αποφάσεων. Το συμβούλιο κορυφής, την Κομισιόν (τεχνοκράτες - Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και το Ευρωκοινοβούλιο. Με την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. λόγω ακριβώς του τεραστίου πληθυσμιακού μεγέθους της η Τουρκία την επόμενη μέρα θα είναι το Νο2 στις αποφάσεις γιατί θα ελέγχει τα 2 από τα 3 κέντρα αποφάσεων...
Οπότε μπορείτε να καταλάβετε γιατί η Επιλογή - Σενάριο Νο2 καθίσταται αυτόματος απίθανη.
Πάμε τώρα στην Επιλογή Νο3, δλδ την ελεύθερη ζώνη μεταξύ Συρίας και Τουρκίας. Εδώ είναι που δυστυχώς πολύ αναλυτές - ακόμα και εδώ στη χώρα μας - δυστυχώς την προωθούν και αυτό γιατί έχουν αντίληψη μόνον ενός μικρού μέρους της πραγματικότητας, που όμως δεν ισχύει το ίδιο για κάποιες χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία, που έχουν τεράστια συμφέροντα στην περιοχή. Άγγλοι και Γερμανοί απεναντίας τους βολεύει η Ζώνη. Όμως και πάλι το πρόβλημα λέγεται Τουρκία, αφού σκοπός της είναι να χρησιμοποιήσει αυτή τη ζώνη για τη δημιουργία μιας νέας "Βόρειας Κύπρου" απόλυτα ελεγχόμενης από αυτήν, η οποία θα αναλάβει να στραγγαλίσει τους Κούρδους και να αποτελέσει φυσική οχύρωση του νότιου μετώπου της (Ισραήλ).
Φυσικά αυτή η ζώνη περιλαμβάνει τεράστιους φυσικούς πόρους και με λίγη τρέλα (που ο Έρντι την έχει) μπορεί στη ζώνη αυτή να περιλάβει μέχρι και τη γειτονική περιοχή της Μοσούλης (εκεί αντλείται το πετρέλαιο με το χαμηλότερο κόστος άντλησης στον κόσμος μετά το ιρανικό...). Φυσικά μιλάμε για επίλυση των οικονομικών θεμάτων της Τουρκίας για τα επόμενα 50 χρόνια τουλάχιστον και φυσικά για την εξεύρεση των απαραίτητων πόρων για τις πάγιες επιδιώξεις της (ανασύσταση της θεοκρατικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας).
Αφού είδαμε τις επιλογές Νο2 και Νο3 ας βάλουμε τώρα τον εαυτό μας στη θέση ενός πρωθυπουργού της Ε.Ε. Αν λοιπόν ήμασταν εμείς οι πρωθυπουργοί και είχαμε αυτόν τον καυτό φάκελο με τις 3 επιλογές τι θα διαλέγαμε;
Και επειδή είναι προφανής πλέον η Επιλογή Νο1 (αποδοχή 5 εκατομμυρίων μεταναστών) το ζήτημα που ευθύς αμέσως τίθεται είναι πως μοιράζονται στην Ευρώπη των 23 αυτά τα εκατομμύρια και αν αυτή η διανομή μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο συνδιαλλαγής και διαπραγμάτευσης (όπως για παράδειγμα το χρέος μιας χώρας...)
Καλημέρα σας!