 |
| Free-Photos / pixabay |
Καθημερινά καταφθάνουν αμέτρητοι άνθρωποι από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου στην Ελλάδα για να ζητήσουν άσυλο. Αρκετοί υποστηρίζουν πως στόχος των ανθρώπων αυτών δεν είναι η παραμονή τους εδώ αλλά να συνεχίσουν στην Ευρώπη. Ειλικρινά, δεν το πιστεύω πλέον.
Του Στρατή Μαζίδη
Στην αρχή μπορεί να ίσχυε. Πάνε όμως κάποια χρόνια τώρα που η Ευρώπη έχει κλείσει τα σύνορά της αφήνοντας την Ελλάδα απέξω, η οποία προσποιείται πως αποτελεί μέρος της ενώ έχει εξελιχθεί σε μια ουδέτερη [buffer] ζώνη.
Δεν έχει σημασία αν οι γηγενείς δεν μπορούν να βρουν πια μια δουλειά της προκοπής, αν πληρώνουν υπέρογκους φόρους δίχως να απολαμβάνουν το παραμικρό σε υγεία, παιδεία, ασφάλεια, άμυνα και κοινωνικό κράτος, αν κατέστησαν νοικάρηδες στα σπίτια τους κι αν στο τέλος τους πετούν έξω κι από αυτά λόγω χρεών που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν πλέον.
Για τους παρανόμως εισερχομένους, η κατάσταση είναι διαφορετική. Μπορεί να στριμωχθούν στις δομές φιλοξενίας των νησιών, όμως κατά καιρούς μεταφέρονται στην ηπειρωτική Ελλάδα, τους δίδονται διαμερίσματα, τηλέφωνα, περίθαλψη και προπληρωμένες κάρτες. Για ποιο λόγο να μην επιθυμούν να έρθουν όταν η ζωή είναι δωρεάν σε μια χώρα μπανανία; Αν γυρεύουν εργασία, γιατί δεν παραμένουν στην Τουρκία η οποία διαθέτει μια διαρκώς αναπτυσσόμενη βαριά βιομηχανία ενώ παράλληλα λόγω της μουσουλμανικής θρησκείας υπάρχει μια κοινή κουλτούρα και παρόμοιος τρόπος ζωής;
Κάπως έτσι λοιπόν βλέπουμε όλο τον πλανήτη [σχήμα καθ'υπερβολή] να ζητά άσυλο στην Ελλάδα την ώρα που οι εναπομείναντες Ελληνες της κοινής λογικής αισθάνονται ανεπιθύμητοι στον τόπο τους, εγκλωβισμένοι και πολίτες τρίτης κατηγορίας.