Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απειλεί και πάλι να εισβάλει στη βορειοανατολική Συρία και, αργά το βράδυ της Κυριακής, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπα άναψε το πράσινο φως για μια τουρκική επιχείρηση. Ενώ ο Ερντογάν απείλησε πολλές φορές στο παρελθόν ότι θα έστελνε στρατεύματα στην περιοχή που ελέγχουν οι Κούρδοι, αυτή τη φορά η απειλή φαίνεται σοβαρή: η οικονομία του τρελαίνεται, υπέστη πλήγμα το γόητρό του όταν το κόμμα της αντιπολίτευσης κέρδισε δύο φορές την Κωνσταντινούπολη κι έχει την απελπιστική ανάγκη για απόσπαση της προσοχής.
Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ερντογάν μπορεί να μιλάει για τρομοκρατική απειλή που προέρχεται από τη βόρεια Συρία, αλλά δεν έχει ακόμη αποδείξει ότι υπάρχει. Το αντίθετο: Όχι μόνο οι Κούρδοι της Συρίας ήταν η πιο αποτελεσματική ιθαγενής δύναμη κατά του Ισλαμικού Κράτους, υπάρχουν επίσης τεράστιες ενδείξεις ότι η Τουρκία συνεργάστηκε, επωφελήθηκε και κατά καιρούς συντονίστηκε με τις θυγατρικές της Al-Qaeda στη Συρία και το Ισλαμικό Κράτος.
Οι κουρδικές περιφέρειες της Συρίας είναι οι πιο ασφαλείς και ανεκτικές στη χώρα. Η επιθυμία του Erdoğan να τις κατακτήσει έχει πολύ λιγότερη σχέση με την υποτιθέμενη τρομοκρατία και περισσότερο με την επιθυμία να διευρυνθούν τα σύνορα της Τουρκίας, να εξαλειφθεί το προηγούμενο οποιασδήποτε κουρδικής αυτοδιοίκησης που δεν εξαρτάται από τις τουρκικές εντολές και να αρπάξει τα τοπικά πετρελαϊκά πεδία.
Η Τουρκία κατέλαβε πάνω από το ένα τρίτο της Κύπρου περισσότερο από σαράντα πέντε χρόνια πριν και τώρα επιδιώκει να λεηλατήσει τους φυσικούς της πόρους.
Έχει καθαρίσει εθνολογικά την περιοχή Afrin της Συρίας και έχει ανοίξει πολιτικά τουρκικά ταχυδρομεία στη Jarabulus της Συρίας, καθώς αντιμετωπίζει όλο και περισσότερο τις κατακτημένες περιοχές ως δικές της.
Στη Μπασίκα και αλλού, η Τουρκία καταλαμβάνει φυλάκια στο Ιράκ από τα οποία αρνείται να φύγει.
Ο Ερντογάν μίλησε για την επανεδιεκδίκηση επικράτειας από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία και οι τουρκικοί χάρτες περιλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερα τμήματα εδαφών που ανήκουν στους γείτονες της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν πιστεύει ότι η κατάκτηση θα είναι εύκολη. Ο Τραμπ έχει ελάχιστη επιθυμία να δώσει έναν άλλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή και, όπως και ο Ομπάμα νωρίτερα, τείνει να πιστεύει τις διαβεβαιώσεις του Ερντογάν για τα αποδεικτικά στοιχεία και τις συμβουλές των βοηθών του. Οι ανώτεροι αξιωματούχοι της διοίκησης του Tραμπ δηλώνουν ιδιωτικά τη λογική που λειτουργεί ο Ειδικός Απεσταλμένος Jim Jeffrey είναι ότι με την αποχώρηση να είναι αναπόφευκτη, κάθε υπόσχεση που μπορεί να ζητήσει από την Άγκυρα αποτελεί ένα κέρδος σε σχέση με το τίποτα. Αλλά ακόμα κι αν ο Jeffrey δεν δώσει στην Τουρκία διπλωματική κάλυψη, είναι σωστό ότι οι δυνάμεις των ΗΠΑ μπορεί να εξατμιστούν ενόψει μιας τουρκικής επίθεσης.
Ο Ερντογάν μπορεί να είναι αναιδής, αλλά θα μπορούσε να πέσει σε μια παγίδα. Τα αεροσκάφη της Τουρκίας μπορεί να της προσδώσουν ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα σε βουνά και αγροτικές περιοχές, αλλά μπορεί να έχουν σημαντικά λιγότερη χρησιμότητα στις πόλεις της βόρειας Συρίας, αν απασχολεί το θέμα των παράπλευρων απωλειών. Οι Κούρδοι έχουν μεγάλη εμπειρία μάχης στο έδαφος. Εν τω μεταξύ, οι πρόσφατες πολιτικές εκκαθαρίσεις του τουρκικού στρατού κάνουν τον τουρκικό στρατό ένα φάντασμα του παλιού εαυτού του. Με τους Κούρδους αντάρτες που εισέρχονται οικειοθελώς στη Συρία κατόπιν αιτήματος της Τουρκίας στο πλαίσιο της προηγούμενης ειρηνευτικής συμφωνίας, οι Κούρδοι της Συρίας δεν έχουν απλά που να πάνε. Πριν από έναν αιώνα, οι τουρκικές δυνάμεις έσφαξαν τους Αρμένιους, μεταφέροντάς τους στην έρημο μέχρι το θάνατό τους. Οι Κούρδοι αρνούνται να είναι η συνέχεια. Η τουρκική εισβολή και η εθνοκάθαρση - ο δηλωμένος σκοπός της Τουρκίας είναι να εγκατασταθούν δύο εκατομμύρια Αράβων στην περιοχή - θα προκαλέσουν εξέγερση στη βορειοανατολική Συρία και την Τουρκία.
Ακόμη και αν ο τουρκικός στρατός έχει αρχικά κέρδη, το μεγαλύτερο λάθος του Ερντογάν μπορεί να είναι η πεποίθησή του ότι ένας αγώνας μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων της Συρίας θα παραμείνει περιορισμένος σε αυτό. Η Τουρκία έχει εμπλακεί σε πολέμους στη Λωρίδα της Γάζας, στη Λιβύη, καθώς και στον πολιτικό πόλεμο εναντίον της Σαουδικής Αραβίας. Ο Ερντογάν μπορεί να υπερασπίζεται την ελευθερία του τύπου στην Washington Post, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλός της. Ενώ η δολοφονία του Τζαμάλ Κασσόγκι από τη Σαουδική Αραβία ήταν αποτρόπαια, το ενδιαφέρον του Ερντογάν είναι να χρησιμοποιεί μόνο το επεισόδιο ως μέσο απονομιμοποίησης της Σαουδικής Αραβίας στην προσπάθειά του να αποκτήσει τον πρωταρχικό ηγετικό ρόλο του ισλαμικού κόσμου και τελικά να διεκδικήσει διεθνοποίηση στο πλαίσιο του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας της Μέκκας και της Μεδίνας.
Κατά την τελευταία μου επίσκεψη στη βορειοανατολική Συρία, με εξέπληξε η παρουσία αξιωματούχων της Σαουδικής Αμυνας και των μυστικών υπηρεσιών. Καθώς ο πόλεμος μέσω πληρεξουσίων (proxy war) εξαπλώνεται σε ολόκληρη την περιοχή, είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι οι αρχές της Σαουδικής Αραβίας θα μπορούσαν να παρέχουν όπλα και πληροφορίες σε Κούρδους της Συρίας για να ματώσουν την Τουρκία, αν όχι να την αποσταθεροποιήσουν εσωτερικά.
Καθώς ο Ερντογάν και οι πληρεξούσιοι της Τουρκίας όπως η ιδιωτική επιχείρηση ανάδοχου SADAT υποστήριξαν τη Χαμάς, οι ισραηλινές αρχές ίσως πιστεύουν ότι έχουν συμφέρον να υποστηρίξουν στρατιωτικά τους Κούρδους. Επίσης, η Ελλάδα και το καθεστώς Assad στη Συρία, τα οποία βοήθησαν και στήριξαν στο παρελθόν τον ηγέτη του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) Αμπντουλάχ Οτσαλάν για τους ίδιους πραγματικούς πολιτικούς λόγους. Οι Κούρδοι της Συρίας υπέφεραν στα χέρια τόσο του Ασαντ όσο και της Τουρκίας, αλλά λένε ότι εάν αναγκαστούν να επιλέξουν μεταξύ των δύο, τότε θα επέλεγαν τον Ασάντ αντί για τον Ερντογάν κάθε μέρα.
Οι τουρκικές δυνάμεις ενδέχεται να πορευθούν στη Συρία με την αλαζονεία που ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλε στο Αφγανιστάν ή οι Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν στο Βιετνάμ. Όπως και η Μόσχα και η Ουάσιγκτον έμαθαν, η είσοδος ήταν πολύ πιο εύκολη από την έξοδο.
Ο Ερντογάν μπορεί να πιστεύει ότι ένα κτύπημα κατά των Κούρδων, ενώ θα αρπάζει το πετρέλαιο της περιοχής συνιστά μια νίκη για την Τουρκία, αλλά είναι λάθος. Απλά ανοίγει την πόρτα για έναν πόλεμο καταστροφής που η Τουρκία δεν μπορεί να αντέξει και που τελικά θα μπορούσε να χάσει.