 |
| dimitrisvetsikas1969 / pixabay |
Επειδή υπάρχει μια διαρκής συζήτηση για τους αλλοδαπούς σημαιοφόρους και παραστάτες μαθητές, θα ήθελα να πω τα εξής:
1. Το να κρατάς ένα εθνικό σύμβολο σημαίνει ότι θέλεις να ανήκεις σε ένα συγκεκριμένο έθνος. Η επιλογή αυτή είναι πάντα εθελοντική και δεν επιβάλλεται. Επομένως το να προσπαθούν κάποιοι να παραδίδουν τη σημαία σε αλλοδαπούς μαθητές που δεν είναι τυπικά Έλληνες πολίτες και οι ίδιοι δεν αισθάνονται ή δεν θέλουν να είναι Έλληνες, είναι ρατσιστική πρακτική που προσβάλλει την εθνική τους υπερηφάνεια. Επίσης αυτό συνιστά έλλειψη σεβασμού προς τη σημαία που γίνεται εργαλείο πολιτικών μεθοδεύσεων ή έπαθλο σε λοταρία.
2. Αν εγώ ήμουν αριστούχος σπουδαστής σε μια άλλη χώρα, όπως π.χ. στη Γερμανία ή στη Γαλλία, δεν θα ήθελα να πάρω τη σημαία της, γιατί το σύμβολο αυτό δεν με εκπροσωπεί, ούτε το εκπροσωπώ. Δεν είναι έπαθλο αριστείας.
3. Μια κοινωνία είναι ανοικτή στους μετανάστες που έρχονται νόμιμα στη χώρα, σέβονται τους νόμους της, τα ήθη της και τον τρόπο ζωής της. Και όσοι από αυτούς αποδεικνύουν ότι πραγματικά θέλουν να είναι Έλληνες, πληρούν τους τυπικούς όρους, μιλούν καλά ελληνικά, αγαπούν την Ελλάδα, ενστερνίζονται τις αξίες της, πρέπει όταν έλθει η ώρα και όταν οι ίδιοι ενηλικιωθούν και το ζητήσουν, να τους δίδεται η Ελληνική υπηκοότητα. Και αυτό πρέπει να το αντιλαμβάνονται ως τιμή. Γιατί αυτή η σημαία μπαίνει πρώτη από τις σημαίες όλων των χωρών στους Ολυμπιακούς αγώνες που κάνουν κάθε τέσσερα χρόνια τα έθνη όλης της Γης. Γιατί ο ελληνισμός είναι πάνω από όλα μια ιδεολογία οικουμενική, και ένας πολιτισμός παγκόσμιος και οποίος τον ενστερνίζεται αληθινά πρέπει να μπορεί να εντάσσεται σε αυτόν. Όποιος όμως προσβάλλει τη χώρα, ποδοπατά την κυριαρχία της και επιδιώκει εμμονικά να μείνει αμετάβλητος, μετατρέποντας την Ελλάδα στη χώρα που εγκατέλειψε, θα πρέπει αμέσως να επιστρέφει σε αυτή.
Αναστάσιος Λαυρέντζος