Δημοκρατία σημαίνει ότι όλοι παίζουν με ίσους όρους.
- Υπάρχουν δικαιώματα για όλους.
- Υπάρχουν και υποχρεώσεις– αλλά και περιορισμοί – που ισχύουν επίσης για όλους.
Και οι κανόνες εφαρμόζονται το ίδιο σε όλες τις πλευρές.
Αν δεν ισχύει κάτι από τα παραπάνω, τότε η δημοκρατία είναι στρεβλή και η στρέβλωση πρέπει να απαλειφθεί ΑΜΕΣΩΣ.
Εμείς εδώ έχουμε πολλές στρεβλώσεις. Που λειτουργούν όλες υπέρ της Αριστεράς.
Για παράδειγμα:
- Οι Αριστεροί (και οι… Κεντροαριστεροί, whatever that means) μπορεί να δηλώνουν «αντι-δεξιοί», μπορούν να κάνουν «αντιδεξιό» αγώνα.
Αλλά οι Δεξιοί δεν δικαιούνται, λέει, να είναι «αντι-κομμουνιστές»!
Γιατί, άραγε;
Γιατί το να είσαι «αντιδεξιός» είναι τάχα… «τίτλος τιμής», ενώ το να σε λένε «αντικομουνιστή», είναι τάχα «ψόγος» και «ανάθεμα»;
Ό,τι ισχύει για τη μία πλευρά, θα ισχύει και για την άλλη.
- Οι Αριστεροί ταυτίζουν τους αντιπάλους τους - δηλαδή όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους - με την «άκρα δεξιά». Και το κάνουν συστηματικά και καθ’ υπερβολήν.
Αλλά αν είναι έτσι, τότε και οι Δεξιοί, κεντροδεξιοί, Φιλελεύθεροι κλπ. δικαιούνται επίσης – και εξίσου – να αποκηρύσσουν τις απόψεις των αριστερών ως «ακραίες»! Ακριβώς το ίδιο.
Να εξηγούμαστε: όταν κατηγορείς κάποιον για ακραία άποψη, ουσιαστικά υπονοείς ότι βρίσκεται εκτός δημοκρατικής συζήτησης. Δηλαδή τον από-νομιμοποιείς.
Αν αυτό είναι κακό, τότε να μη το κάνει κανείς!
Αν επιμένουν να το κάνουν κάποιοι, αναπόφευκτα θα το υποστούν κι όλα!
- Αν η Αριστερά (Κέντρο-αριστερά κλπ.) επιμένει να αμφισβητεί τη δημοκρατικότητα των αντιπάλων της, τότε και οι αντίπαλοί της έχουν κάθε δικαίωμα να αμφισβητούν τη δημοκρατικότητα της Αριστεράς!
Χώρια που εδώ τα πράγματα είναι όχι απλώς στρεβλά, αλλά κυριολεκτικά αντεστραμμένα:
- Οι Δεξιοί, Συντηρητικοί, Χριστιανοδημοκράτες και Φιλελελεύθεροι, έχουν προ πολλού αποκηρύξει κάθε σχέση με τους ακροδεξιούς, φασίστες, ναζί κλπ...
- Αντίθετα, κάποιοι Αριστεροί δεν έχουν αποκηρύξει τις σχέσεις τους με τα σταλινικά καθεστώτα - τα θαυμάζουν ακόμα και τα υπερασπίζονται με πάθος!
(Ενώ οι Σοσιαλιστές, οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Πράσινοι κλπ. έχουν πλήρως αποκηρύξει το Σταλινισμό).
Εδώ λοιπόν, οι φιλο-σταλινικοί χρωστάνε ακόμα εξηγήσεις!
Δεν είναι σε θέση να ζητάνε εξηγήσεις.
- Όταν σε δημόσιες συζητήσεις – σε τηλεοπτικά πάνελ ή ραδιοφωνικές εκπομπές – γίνεται από δεξιούς (ή κεντροδεξιούς) κριτική στα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, τα τέσσερα χρόνια που βρισκόταν στην διακυβέρνηση, τους κόβουν λέγοντας την εξής ΑΝΟΗΣΙΑ:
Όταν όμως έρχεται η ώρα των ΣΥΡΙΖΑΙων να περάσουν στην «αντεπίθεση» τότε αναφέρονται σε ό,τι έγινε (και ό,τι δεν έγινε) όλη την προηγούμενη τεσσαρακονταετία!
Και κανείς δεν τους λέει, ότι ΚΙ ΑΥΤΑ κρίθηκαν από εκλογές! Πολλές φορές μάλιστα.
Το επιχείρημα «αυτά κρίθηκαν από τις εκλογές» είναι, έτσι κι αλλιώς, βλακώδες!
Οι εκλογές δεν κερδίζονται κατ’ ανάγκην βάσει όλων των στοιχείων μιας διακυβέρνησης. Πολλές φορές η αλήθεια αποδεικνύεται πολύ αργότερα.
Κι άλλες φορές πάλι, το εκλογικό αποτέλεσμα κρίνεται για λόγους άσχετους, για λόγους πρόσκαιρου εντυπωσιασμού κλπ…
Και τέλος, άλλο η πολιτική κρίση του εκλογικού σώματος πάνω στην κάλπη, κι εντελώς διαφορετικό η αποτίμηση μιας περιόδου, με χρονική απόσταση ασφαλείας.
Αλλά το αποκρουστικό εδώ, είναι ότι οι Αριστεροί θεωρούν δικό τους δικαίωμα να επικαλούνται το παρελθόν, μόνο όταν και όπως τους βολεύει...
Και να αμφισβητούν το δικαίωμα σε κάθε άλλον να κάνει το ίδιο!
- Βέβαια, κι εδώ από κάτω βρίσκονται:
- --Για παράδειγμα, σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, πίστευαν ότι το Κομμουνιστικό στρατόπεδο θα θριαμβεύσει και ο Καπιταλισμός (του οποίου προέβλεπαν συνεχώς τη «βαθιά και αξεπέραστη» κρίση) θα κατέρρεε!
Το ακριβώς αντίθετο έγινε.
- --Σε όλες τις μεταπολεμικές δεκαετίες, η Ελληνική Αριστερά ήταν εναντίον και του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης.
Τελικά αποδείχθηκε ότι όλες οι χώρες ήθελαν να μπουν και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Κι όσες δεν το είχαν καταφέρει, το πάσχιζαν μέχρι που τα κατάφερναν. Κι εδώ στην Ελλάδα ήμασταν ήδη μέσα και η Αριστερά ήθελε να μας… βγάλει έξω!
- --Η Αριστερά ήταν μονίμως αντίθετα στις αποκρατικοποιήσεις και αντίθετη στις μειώσεις φόρων. Τελικά αποδείχθηκε ότι χώρες που πέτυχαν μεγάλα αναπτυξιακά επιτεύγματα ήταν όταν έκαναν τολμηρές αποκρατικοποιήσεις, τολμηρές μειώσεις φόρων και αύξησαν την ανταγωνιστικότητά τους (άλλος «δαίμονας» κι αυτός, για την Αριστερά), με τολμηρές μεταρρυθμίσεις, χτυπώντας κυρίως τον κρατισμό (άλλο «ταμπού» της Αριστεράς).
Όλες οι ιστορικές παρατάξεις πιστώθηκαν σωστά και χρεώθηκαν σφάλματα.
Αλλά η Αριστερά είχε το…. «μαλακο-μαγνήτη»! Ταυτίστηκε με πράγματα που κατά κανόνα, ή χρεοκόπησαν ή κατέρρευσαν ή αποδείχθηκαν ιστορικά σφάλματα και εφιάλτες!
Η Αριστερά της εποχής μας, λάτρεψε το Στάλιν, τον Κάστρο, τον Τσέ, τον Μουγκάμπε…
Και μίσησε τον Αντενάουερ, τον Ντε Γκώλ, τη Θάτσερ και τον Ρέιγκαν.
Αυτούς που λάτρεψε η Αριστερά, τους αποκήρυξαν ακόμα και οι διάδοχοί τους! Αυτούς που μίσησε η Αριστερά, τους επαίνεσαν ακόμα και οι αντίπαλοί τους και τους δικαίωσε η Ιστορία.
Τελικά η Αριστερά δεν τα πήγε καλά τις τελευταίες πολλές δεκαετίες.
Ούτε στη Ελλάδα, ούτε διεθνώς…
Κι όμως έχει τα μούτρα να διεκδικεί… φωτοστέφανο δικαίωσης και «ηθικού πλεονεκτήματος».
Και δεν βρέθηκε κανείς να της πει – ήρεμα, χωρίς μορφασμούς, αλλά αυστηρά – το επίκαιρο εκείνο:
How Dare You? Πώς τολμάς;
Όποιος μιλάει για «ηθικό πλεονέκτημα», ουσιαστικά ζητάει «προνομιακή μεταχείριση». Να τον σεβόμαστε ακόμα κι όταν τα κάνει μαντάρα…
Το χειρότερο: όποιος διεκδικεί για τον εαυτό του «ηθικό πλεονέκτημα» ουσιαστικά θέλει να επιβάλει δυσμενή μεταχείριση στους αντιπάλους του: να τους βρίζει και να τους ελεεινολογεί, ακόμα κι όταν εκείνοι έχουν δίκιο.
Επειδή ο ίδιος έχει, λέει… «ηθικό πλεονέκτημα»!
Τι είναι το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς;
Ένα φαντασιακό κατασκεύασμα που υπάρχει μόνο στο μυαλό των Αριστερών. Όπως κάποτε οι μοναρχικοί πίστευαν ότι ο Βασιλιάς τους κυβερνούσε «ελέω Θεού». Άρα βρισκόταν «υπεράνω κριτικής»...
Έτσι και οι σημερινοί Αριστεροί θέλουν να βρίσκονται υπεράνω κριτικής, για την ακρίβεια θεωρούν ότι έχουν πάντα δίκιο (ακόμα κι όταν πολύ σπάνια έχουν δίκιο) - ακριβώς λόγω του «ηθικού» τους «πλεονεκτήματος».
Το κακό γι’ αυτούς είναι ότι κανείς άλλος δεν τους το αναγνωρίζει.
Παντού η Αριστερά συρρικνώνεται. Όλες οι άλλες δυνάμεις παρουσιάζουν διακυμάνσεις. Αλλού ανεβαίνουν οι ακροδεξιοί, αλλού ανεβαίνουν οι κεντροδεξιοί (όταν υιοθετούν δεξιά πλατφόρμα, για να εκτοπίσουν τους ακροδεξιούς).
Αλλού ανεβαίνουν οι Φιλελεύθεροι (όταν παντρεύουν την ανταγωνιστικότητα με τον πατριωτισμό), αλλά ανεβαίνουν οι Πράσινοι (κυρίως όπου πέφτουν οι Σοσιαλδημοκράτες).
Όλοι ανεβοκατεβαίνουν, αλλά η Αριστερά παντού υποχωρεί! Ενίοτε κι εξαφανίζεται. Και η Σοσιαλδημοκρατία το ίδιο…
Κάποιος λόγος θα υπάρχει…
Οι κοινωνίες σιγά-σιγά μετακινούνται δεξιότερα, χωρίς να θέλουν να πάνε στην άκρα δεξιά.
Ψάχνουν να βρουν κάποια νέα ισορροπία, ανάμεσα στον Συντηρητισμό και το Φιλελευθερισμό, ανάμεσα στην Ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας τους και στην διαφύλαξη της εθνικής τους ταυτότητας. Ανάμεσα στην Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση και την αναγέννηση των εθνικών πατρίδων. Ανάμεσα στους αυτοματισμούς των αλγορίθμων και στην αναβίωση των εθνικών μύθων.
Που είναι συμπληρωματικά – όχι «αντιθετικά».
Η Αριστερά που κάποτε δίδαξε την «διαλεκτική των αντιθέτων» και τα καταλάβαινε όλα αυτά πρώτη, τώρα δεν καταλαβαίνει τίποτε!
Η Αριστερά κυνηγάει τις χίμαιρές της. Και μένει συνεχώς πίσω…
Δεν μένει απλώς πίσω. Βυθίζεται στον βούρκο των εμμονών της.
Και πνίγεται στις κραυγαλέες πλέον αντιφάσεις της:
- Είναι υπέρ των μαζικής εισβολής λαθρομεταναστών, αλλά εναντίον της ψήφου των ομογενών!
- Θέλει να ανοίξουμε τα σύνορά μας να έλθει όλο το Ισλάμ. Αλλά είναι πολύ καχύποπτη για οποιαδήποτε ξένη δυτική επένδυση στη χώρα.
- Θεωρεί δικαίωμα κάθε 15χρονου να δηλώνει φύλο που ΔΕΝ είναι αυτό με το οποίο το προίκισε η φύση, αλλά απαγορεύει σε όποιον θέλει να δηλώνει το θρήσκευμα και την εθνικότητά του.
- Θαυμάζει το χυδαίο καρακιτσαριό των gay parades (που το σιχαίνονται ακόμα και οι σοβαροί ομοφυλόφιλοι), αλλά «προσκυνάει» τους Ισλαμιστές που σκοτώνουν τους ομοφυλόφιλους στις χώρες τους!
- Θαυμάζει την προσβολή Χριστιανικών συμβόλων μέσα σε δυτικές κοινωνίες, αλλά απαγορεύει την εικαστική απεικόνιση του «Προφήτη» μέσα στη Δύση.
- Προωθεί τα ξέκωλα και σέβεται τη μπούργκα - ταυτόχρονα!
Και τα δύο προσβάλλουν την γυναίκα, αλλά δεν της περνάει από το μυαλό.
Γενικά η Αριστερά, δεν υπάρχει στρέβλωση που δεν την έχει «αγοράσει».
Δεν υπάρχει παραλογισμός που δεν προσπαθεί να τον επιβάλει.
Δεν υπάρχει ιστορικό σφάλμα που δεν το ‘χει αγκαλιάσει.
Όλα όσα έχει κάνει, κι όλα όσα έχει υποστηρίξει, αποδείχθηκαν εκ των υστέρων λάθος. Κι από αυτά δεν έχει αναγνωρίζει ΚΑΝΕΝΑ!
Όλα τα ιδεολογικά ρεύματα έχουν θετικά και αρνητικά.
Ακόμα και η ίδια η Αριστερά, κατά των απώτατο παρελθόν της.
Αλλά η Αριστερά που ξέρουμε, η Αριστερά των τελευταίων δεκαετιών είναι το βαρίδι της Ιστορίας!
Όλες οι παρατάξεις έκαναν σφάλματα και αργότερα τα αναγνώρισαν.
Η Αριστερά είναι… υπερήφανη για τα πιο αποτρόπαια σφάλματά της.
Αμετανόητη και αδιόρθωτη.
Αντιδημοκρατική και Υποκριτική - ενίοτε Απάνθρωπη και Τυραννική.
Μισεί το ανθρώπινο Πρόσωπο – την Ηθική του υπόσταση και την Ελευθερία του!
Θαυμάζει τον Όχλο και την Ασυδοσία του.
Εργαλειοποιεί τα πάντα και θυματοποιεί τους πάντες, προκειμένου να επιβληθεί. Γιατί δεν έχει επιχειρήματα.
Μόνο ακραία συνθήματα, θεωρίες συνωμοσίας, προφητείες και προφήτες κοσμικής καταστροφής.
Δεν δίστασαν να βγάλουν ένα ολοφάνερο προβληματικό 16χρονο, όπως η περιβόητη Γκρέτα - που έχει η ίδια σοβαρό πρόβλημα και δεν έχει πάει σχολείο - να κουνάει το δάχτυλο στους ηγέτες όλου του κόσμου, κραυγάζοντας και μορφάζοντας:
Πως τολμάτε; (How dare you?)
Για μια υπόθεση, για την οποία η ίδια δεν ξέρει και δεν μπορεί να καταλάβει το παραμικρό!
Δεν φταίει η μικρή – που έχει και σύνδρομο φάσματος αυτισμού Asperger.
Φταίνε όμως όλα αυτά τα καθίκια (των γονιών της συμπεριλαμβανομένων) που εκμεταλλεύονται ένα ευάλωτο και άρρωστο κοριτσάκι για να κάνουν τη δημοσιοσχετίστικη πανστρατειά τους.
Που ευτυχώς πλέον τους γυρνάει μπούμεργανγκ…
Κι από κάτω από το πόντιουμ όπου η μικρή μορφάζει με λύσσα, χιλιάδες μικρές 16χρονες, περιχαρείς συγκεντρώνονται και εκστατικές κουνάνε τα πανό τους, με συνθήματα όπως:
--Fuck Me! Not the climate…
Ή το άλλο:
--Destroy my Pussy! Not the earth…
Δεν είναι μόνον η Αριστερά που συμμετέχει σε όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια.
Αλλά σίγουρα η Αριστερά πρωτοστατεί διεθνώς.
Κάποτε η Αριστερά κατήγγειλε την ηθική και κοινωνική παρακμή του δυτικού κόσμου.
Σήμερα η Αριστερά, εκπροσωπεί, πρώτη και καλύτερη, αυτή την παρακμή!
Κάποτε θα βγουν αληθινοί άνθρωποι – κι όχι καρικατούρες – και θα πουν στην Αριστερά, αυτό που της αξίζει και αυτό που της χρωστάμε:
How Dare You?
Πώς τολμάς;