Δεν είναι κακό να είναι κανείς συμμύστης της ηδονής σ' όλες τις εκφάνσεις της, που συννοεί μεν "όσα νους ορά", δεν αγνοεί όμως όσα βίος τρυφηλά προσφέρει. Μπορεί να έχει τύψεις για τις αρετές του και να νιώθει εύτυχος για τις αμαρτίες του. Μπορεί να "χάνεται" στο στοχασμό και στις φιλοσοφικές αναζητήσεις, αλλά στο κορμί του να είναι χαραγμένο το μονόγραμμα της ηδονής για τη ζωή.
Το δίδαξαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Είχαν δύο αγάπες. Τη φιλοσοφία και τη γυναίκα. Η μια τους χάριζε έναν πνευματικό ευτυχισμό και μια εκλύτρωση, ενώ η άλλη τους οδηγούσε στο τελεστήριο των ηδονών και των ερώτων, όπου σμίγανε οι αντρογόνες ευωδιές εν μέσω της νυχτός.
Η ηδονή από μόνη της, ωστόσο, δεν μπορεί να λυτρώσει και να σώσει τον άνθρωπο. Το έσω κενό και το έσω άλγος δεν είναι σε θέση να θεραπεύσουν, ούτε η μαγεία της αισθητικής και αισθησιακής απόλαυσης. Η αισθητική συγκίνηση και η ηδονή που ακολουθεί την πνευματική διέγερση είναι το αποτέλεσμα της ερωτικής κοινωνίας με το ωραίο.
Στέλιος Συρμόγλου