Μας έχουν εθίσει στην επίπεδη λογική. Ο ρωμαλέος λόγος, ένας λόγος σκληρός που πολλές φορές η αποφθεγματικότητά του τον κάνει δυσπρόσιτο, μας φοβίζει. Εχουν εκπορνεύσει συστηματικά το λαό εν ονόματι του λαού. Και οδηγείται έτσι ο λαός στις έσχατες βαθμίδες της παθητικότητας και τις ύψιστες κλίμακες της παντός είδους αδιαφορίας για ό,τι μπορεί να προβληματίσει, ώστε να βρίσκεται σε πολιτική αφασία.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ακόμη και οι ολίγιστοι στοχαστές αυτού του τόπου γυροφέρνουν χτικιασμένοι στην πολιτική αγορά ζητιανεύοντας θέσεις και οβολούς, για να ψωμιστούν. Και εξαργυρώνουν την πνευματική τους πραμάτεια με τις πρόσκαιρες αντιπαροχές της πολιτικής εξουσίας, που ενώ τους χρησιμοποιεί για τους σκοπούς της, όσον καιρό τους χρειάζεται, τους παροπλίζει εν μια νυχτί, μετατρέποντας τους σε ανυπόληπτα μοιράκια, ανήμπορα να ασκήσουν μια κάποια επίδραση στην κοινωνία.
Και κάποιοι που επιμένουν ως "γραφικοί' να αντιδρούν, μοιάζουν σαν να έχουν στήσει καταμεσής στο πέλαγος άμβωνες απ' όπου προσπαθούν με λόγους παραινετικούς και μεσσιανικούς να συνετίσουν τα ψάρια, μιας και οι Ελληνες κουφάθηκαν.
Μακάριοι οι αγοραστές της ελπίδας και οι ωραιοποιοί της θνήσκουσας πραγματικότητας. Ακόμη και η γνωστική και πάσχουσα συνείδηση αφανίζεται διαπορούσα μπροστά την κατάντια μας. Και μόνο αν συναπαντήσει κανείς την απουσία του στην αποκτήνωση και στην πλαστότητα, θα συνειδητοποιήσει τη σαθρότητα της παθητικότητας, συχνά και της ματαιοδοξίας και της απληστίας όλων αυτών που θέλουν να μας επιβάλλουν τις βουλές τους.
Για τους τελευταίους χαμογελάνε τα κοιμητήρια. "Χαμογελάνε" τα κοιμητήρια, γιατί ξέρουν ότι στο θάνατο διάκριση και μοιρασιά ποτέ δεν γίνεται.
Βλέπω την απομυθοποίηση των πάντων και δεν ακούω σ' αυτόν τον τόπο των μύθων και των θρύλων, να διηγούνται ούτε ένα παραμύθι που να μπορεί να ζωοποιήσει τους λιποθυσμένους Ελληνες.