Τρία χρόνια μετά την έλευση του στα Παραπολιτικά, ο Γιώργος Τράγκας έχει λασκάρει κάβους, έχει σηκώσει άγκυρα και είναι έτοιμος σε λίγο καιρό να αποχωρήσει. Ο ίδιος έχει προετοιμάσει το έδαφος και τους ακροατές για τη διαφαινόμενη εξέλιξη αλλά το τι σχεδιάζει για τη συνέχεια. Πριν λίγα χρόνια άφησε τον Real διότι η κριτική του στην κυβέρνηση Τσίπρα δημιουργούσε προβλήματα. Στα "Π" όμως ήταν ευπρόσδεκτη.
Του Στρατή Μαζίδη
Όμως έγιναν εκλογές, τα πόστα άλλαξαν και πλέον η κριτική του, στην κυβέρνηση Μητσοτάκη πλέον, δεν είναι τόσο αρεστή. Φυσικά ο κάθε ένας έχει τις απόψεις του, τη γραμμή του, τα συμφέροντά του. Είναι όπως τα καράβια που βγαίνουν από το λιμάνι. Συμπλέουν ως ένα σημείο, μετά χωρίζουν, αργότερα ίσως ξανασυναντηθούν.
Ο Τράγκας με την κοιλάδα του Πεσαβάρ στην αέναη κατεχόμενη ζώνη δεν είναι αρεστός σε όλους. Είτε σου αρέσει είτε όχι. Και αντίστοιχα είτε τον ακούς είτε όχι. Εκτός από δημοσιογράφος με τον οποίο μπορεί να διαφωνείς ή να συμφωνείς, είναι κάτι στην πρωινή ζώνη, παρέα. Είναι η παρέα στο γραφείο, στο σπίτι, στο αμάξι, στο δρόμο.
Πολλοί μεγάλωσαν ακούγοντας Τράγκα είτε λέγοντας "πέστα ρε θείε" είτε αναφωνώντας "μα τι λέει τώρα, δεν μπορώ να τον ακούσω άλλο". Είναι όμως ο άνθρωπος που στήνει μια ωραία σε στιλ ακουστικού σόου [κι ας μην υπάρχει εικόνα], διαθέτει αρχείο κι επηρεάζει την κοινή γνώμη. Για μεγάλες περιόδους βρισκόταν στο περιθώριο των "μεγάλων" ΜΜΕ αλλά κυριαρχούσε στα περισσότερα σπίτια.
Η σημερινή κυβέρνηση δεν ανέχεται την κριτική, όπως και η προκάτοχός της. Δεν αισθάνεσαι σίγουρος σε μια εποχή φίμωσης δημοσιογράφων και ποινικοποίησης μη αρεστών απόψεων πως ζεις σε ένα περιβάλλον δημοκρατίας. Ο Τράγκας δεν είναι η μοναδική περίπτωση άσκησης κυβερνητικής πίεσης. Γνωρίζω άλλη μια για την οποία γίνονται ευγενικές συστάσεις και που μόνο το ύφος του προαναφερθέντος δεν έχει.
Ως πολίτης αναρωτιέμαι. Μειοψηφικές κυβερνήσεις, χάρη στην αποχή-ανοχή του λαού, έρχονται στην εξουσία και οι αποφάσεις τους ισχύουν για όλους. Δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής. Τον Τράγκα και τον κάθε Τράγκα όμως δεν είναι υποχρεωτικό να τους ακούσεις, ούτε να ασπαστείς τα λεγόμενά του, γιατί λοιπόν δεν πρέπει να ακούγονται;
Εν κατακλείδι φιμώνοντας τον Γιώργο Τράγκα μπορεί και να μην πετύχεις τίποτε. Αν τα σχέδιά του μεταφερθούν στο διαδίκτυο όπως προλέγει στις εκπομπές του, τότε μπορεί ξαφνικά από το πουθενά να σου προκύψουν περισσότεροι Τράγκες κι άντε να τους μαζέψεις μετά. Όταν μάλιστα ο συγκεκριμένος αποτελεί συνήθεια πολλών, ε τότε δύσκολα κόβεται.