Από το 1974 η Τουρκία με την εισβολή του “Αττίλα” στην Κύπρο και την κατοχή του βορείου τμήματός της, ρίχνει συνεχείς σφαλιάρες στην Ελλάδα, αφού έχει γίνει εποικισμός Τούρκων στο Νησί και γράφει επί δεκαετίες στα παλαιότερα υποδήματά της τα καταδικαστικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, δημιουργώντας πλέον κυριότητα, νομή και κατοχή στην Κύπρο.
Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Σήμερα η Τουρκία, παραβλέποντας και καταπατώντας το διεθνές δίκαιο – που σέβονται και τιμούν μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι πρόεδροι της ελληνικής δημοκρατίας – “καταλαμβάνει” με το έτσι θέλω την κυπριακή ΑΟΖ με τα σκάφη της ερευνητικής γεώτρησης και δημιουργεί νέα δεδομένα στην περιοχή, προσπερνώντας χωρίς κόστος τις χαλαρές πιέσεις των συμμετεχόντων χωρών στα κυπριακά οικόπεδα για την άντληση του ορυκτού πλούτου της Κύπρου.
Την ίδια ώρα που η Τουρκία για άλλη μια φορά ασκεί επιθετική πολιτική, η ελληνική εξωτερική πολιτική λουφάζει για άλλη μια φορά κρυπτόμενη πίσω από την επίκληση και υποστήριξη του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Όπως άλλωστε έπραξε η κυβέρνηση Κώστα Σημίτη (ΠΑΣΟΚ) το 1996, όταν “αναγνώρισε” ως γκρίζα ζώνη – προς όφελος της Τουρκίας – τα Ίμια (συστάδα νησίδων της Δωδεκανήσου) και ακολούθως ευχαρίστησε από του βήματος της Βουλής τις ΗΠΑ, επειδή τάχατες μαζί με το ΝΑΤΟ απέτρεψαν τον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Δηλαδή, εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι, αφού ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δημιούργησαν εντέχνως τα δεδομένα υπέρ της Τουρκίας στην περιοχή των Ιμίων.
Όπως το 1997 στην Μαδρίτη, όταν ο ίδιος Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης αναγνώρισε “ζωτικά συμφέροντα” της Τουρκίας στο Αιγαίο μας. Συμφωνώντας ακόμη με τον Τούρκο Πρόεδρο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ – παρουσία της φιλότουρκης Αμερικανίδας ΥΠΕΞ Μαντλίν Ολμπράιτ – πως οι δυο χώρες θα τηρήσουν τα συμφωνηθέντα στην “Συμφωνία της Μαδρίτης”:
Για την αμοιβαία δέσμευση ειρήνης, ασφάλειας και συνεχούς ανάπτυξης καλών σχέσεων των δυο χωρών. Για τον αμοιβαίο σεβασμό των αρχών του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών. Για την τήρηση της δέσμευσης, ότι οι όποιες διμερείς διαφορές θα γίνουν με ειρηνικά μέσα, στη βάση μιας αμοιβαιότητας και χωρίς να υπάρξει η οποιαδήποτε μορφή βίας ή ακόμη και απειλή βίας.
Σήμερα μετά από 22 χρόνια, τι από τη “Συμφωνία της Μαδρίτης” τηρεί η Τουρκία; Αντίθετα η Ελλάδα τηρεί τα πάντα με θρησκευτική ευλάβεια και απόλυτη δουλικότητα.
Επί ώρες συνομιλητές Ερντογάν – Πούτιν…
Σε προ ημερών άρθρο μου έγραφα:
Τελικά ο Σουλτάνος της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν απέδειξε ότι είναι ηγέτης για τον προαιώνιο εχθρό μας, την Τουρκία. Από τη στιγμή, που για τα συμφέροντα της χώρας του μπορεί και ισορροπεί στο τεντωμένο σχοινί των δυο υπερδυνάμεων, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Όταν βγαίνει ο ίδιος και η χώρα του κερδισμένοι από την πολύωρη συνάντηση που είχε ο Ρ. Τ. Ερντογάν στο Σότσι της Ρωσίας με τον ηγέτη της Βλαδιμίρ Πούτιν, για το Συριακό πρόβλημα. Αφού δεν είναι σύνηθες να διαρκεί μια τέτοια συνάντηση πάνω από πέντε ώρες. Όπερ σημαίνει, πως έγινε σκληρή διαπραγμάτευση. Την οποία έκανε – εκ του αποτελέσματος – ο Τούρκος Σουλτάνος.
Όταν οι δικοί μας Πρωθυπουργοί δεν είναι ικανοί να κάνουν τέτοιου επιπέδου συναντήσεις, περιοριζόμενοι σε κάτι μισάωρες συναντήσεις περί ανέμων και υδάτων, συναντήσεις του θεαθήναι. Ειδικότερα δε, ο σημερινός Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με την αντιρωσική πολιτική του – υπαγορευμένη από το βαθύ κράτος των ΗΠΑ και τον εδώ εκπρόσωπό του πρέσβη Τζέφρι Πάιατ – δεν τολμάει να ζητήσει συνάντηση με τον Βλαδιμίρ Πούτιν, αφ΄ ενός για την ένοχη στάση του απέναντι στην υπερδύναμη Ρωσία και αφ΄ εταίρου γιατί δεν έχει το αντίστοιχο πολιτικό ανάστημα του Ρ. Τ. Ερντογάν.
Και δυστυχώς κανένας πολιτικός αναλυτής δεν μπορεί να καταλάβει την εξωτερική πολιτική της σημερινής κυβερνήσεως. Όταν θέτει απέναντί της τη Ρωσία, στηρίζοντας με τα χίλια τις ΗΠΑ, χωρίς να εξασφαλίζει απολύτως τίποτε. Το τίποτε, που της έδωσε και στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο.
Αυτή η περίεργη μεθοδολογία της εξωτερικής μας πολιτικής, υποκρύπτει μεγάλη ανησυχία και είναι σίγουρο, ότι θα μας οδηγήσει σύντομα σε νέα εθνικά δράματα. Αφού ο Ρ. Τ. Ερντογάν αυξάνει για όλα τα θέματα την πίεσή του κατά της Ελλάδος.
Επί ώρες συνομιλητές Ερντογάν – Τραμπ…
Μετά από πρωτοβουλία του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο Τούρκος Σουλτάνος Ρ. Τ. Ερντογάν συναντήθηκε με γερουσιαστές των ΗΠΑ – στο πρόσφατο ταξίδι του στην Αμερική - για να τους εκθέσει τις θέσεις του για το κορυφαίο ζήτημα που τον καίει αυτήν την στιγμή και που δεν είναι άλλο από την προ ημερών αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ με συντριπτική πλειοψηφία μάλιστα. Μια απόφαση που η Τουρκία επί δεκαετίες κατόρθωνε να φρενάρει επί προηγουμένων κυβερνήσεων των ΗΠΑ και η οποία προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της τουρκικής πλευράς και την οποία χαρακτήρισε, ως μια επονείδιστη πράξη.
Έτσι ο Ρ. Τ. Ερντογάν προσπαθεί να φρενάρει αυτήν την πρόταση και να μην εγκριθεί από την αμερικανική Γερουσία.
Ποιος αλήθεια αμφιβάλλει, ότι δεν θα πετύχει το στόχο του, από τη στιγμή που μετά την πολύωρη συνάντηση Ρ. Τ. Ερντογάν και Ντόναλντ Τραμπ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είπε στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε:
«Είχαμε μία παραγωγική συζήτηση καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Είμαι φαν του Προέδρου Ερντογάν».
Από αυτήν τη συνάντηση ο Ρ. Τ. Ερντογάν αποκόμισε μέσω εμπορικής συμφωνίας ΗΠΑ – Τουρκίας, πως η αξία των εμπορικών συναλλαγών θα ανέβει από τα 20 δις στα 100 δις. δολάρια. Δίνοντας ωστόσο, ο παμπόνηρος Ερντογάν στον Ντόναλντ Τραμπ, εκτός από τον επιστήμονα της NASA Σέρκαν Γκόλγκε, που κρατούσε αδικαιολόγητα η Τουρκία, και τη διαβεβαίωση ότι η Τουρκία θα αυξήσει τις δαπάνες της στο ΝΑΤΟ για την άμυνα με το 2% του ΑΕΠ της.
Αλήθεια ποιος Έλληνας Πρωθυπουργός της Μεταπολιτεύσεως και δη της εποχής των Μνημονίων μπόρεσε να συνομιλήσει επί τόσες ώρες με τους δυο Κοσμοκράτορες (ΗΠΑ και Ρωσία) και να πάρει τόσα οφέλη για τη χώρα του;
Όταν ο Ρ. Τ. Ερντογάν έχει επιτυχίες και απολαβές από τις δυο παγκόσμιες υπερδυνάμεις, η Ελλάς τι ακριβώς ωφελήθηκε από την πρόσφατη επίσκεψη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο στην χώρα μας; Τη διασφάλιση της ειρήνης στην περιοχή, χωρίς να δεσμεύονται οι ΗΠΑ για την περίπτωση μιας επιθετικής ενέργειας της Τουρκίας κατά της Ελλάδος; Όταν οι δυο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ;
Αλήθεια ποιος Έλληνας Πρωθυπουργός θα ανάγκαζε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να καταπιεί αμάσητη την αγορά των S-400 από τη Ρωσία;
Ανησυχούν στη Θράκη και όχι τυχαία…
Όταν η ελληνική κυβέρνηση δεν ωφελείται τίποτε διαχρονικά από την φιλία υποταγής στον αμερικανικό παράγοντα και παραδίδει τη Θράκη μας βορά στις ορέξεις της χωρίς κανένα αντάλλαγμα;
Θα σας παραθέσω παρακάτω το εισαγωγικό κομμάτι άρθρου του Νικολάου Αρβανίτη που δημοσιεύθηκε στο “Komotini Press” (15/11/2019):
«Σε ένα παλαιότερο κείμενό μας είχαμε επισημάνει ότι: “Οι ΗΠΑ διακατέχονται από έντονο άγχος να “πατήσουν” πόδι στη Θράκη, να ελέγξουν εμπορικούς, οικονομικούς κι ενεργειακούς διαδρόμους προκειμένου να ανακόψουν τα ρωσικά σχέδια και κατά συνέπεια να εμποδίσουν την παρουσία οποιασδήποτε άλλης οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης στην Ελληνική Θράκη την οποία μάλλον βλέπουν ως πλατφόρμα μελλοντικών σχεδιασμών. Σε αυτή την ευνοϊκή συγκυρία η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να εξετάσει όλα τα δεδομένα και να επιδιώξει τα βέλτιστα για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων, επιχειρώντας να “τιθασεύσει” τον τουρκικό επιθετικό τυχοδιωκτισμό που στρέφεται εναντίον της Χώρας μας, εντός κι εκτός συνόρων.”.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αλλάξει πολλά στην Θράκη (και όχι προς το καλύτερο) για τα ελληνικά συμφέροντα ενώ φαίνεται ότι καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες για να τελεσφορήσουν τα αμερικανικά σχέδια για την περιοχή, τα οποία στην Θράκη εντοπίζονται κυρίως στον Λιμένα Αλεξανδρούπολης και την ενεργειακή ασφάλεια…
…Πρέπει να επισημανθεί ότι ο δημόσιος διπλωματικός λόγος οφείλει να είναι καθησυχαστικός και “συμμαχικός” χωρίς αυτός όμως να λαμβάνεται και ως “εγγύηση” για την επίσημη πολιτική της Χώρας που εκπροσωπείται από τον διπλωμάτη Τζέφρι Πάιατ. Με το ίδιο σκεπτικό μόνον ως ανταπόδοση αβροφροσύνης μπορεί να γίνει αποδεκτή η κοινή γραμμή επιφανών πολιτικών ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ που προάγουν την (λανθασμένη) αντίληψη ότι οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως εταίρο και σύμμαχο και θα την προστατέψουν από κάθε κακό γείτονα ή αντίπαλο.
Το βασικό ερώτημα που αναρτάται και τίθεται, ωστόσο, αφορά στο κατά πόσο έχουν σωστά σταθμίσει οι Κοινότητες των Πληροφοριών των ΗΠΑ τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή της Θράκης ενώ υπάρχουν αμφιβολίες για το εάν οι τοπικές ελίτ στη Θράκη, αλλά και η κεντρική εξουσία, έχουν μέχρι σήμερα κινηθεί προς την εξυπηρέτηση του πραγματικού Εθνικού Συμφέροντος και την ανάπτυξη της Θράκης.
Οι επισημάνσεις που ακολουθούν ενδέχεται να αποτελέσουν τη βάση για ένα βαθύτερο προβληματισμό τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή όπου μάθαμε στην κοινή συνέντευξη Τραμπ – Ερντογάν, ότι:
“H συμμαχία ΗΠΑ – Τουρκίας, μπορεί να αποτελέσει ισχυρή δύναμη για ασφάλεια και σταθερότητα, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά ευρύτερα. Προσβλέπω στο να συνεργαστώ μαζί σας.”….
Ελλάς, η χώρα που τρώει τα παιδιά της…
Όπως με την παράνομη σύλληψη των δυο στρατιωτικών μας, έτσι και τώρα με το “επεισόδιο Σλούκα” οι Τούρκοι και η διπλωματία τους προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το γεγονός, γιατί μπροστά στο εθνικό τους συμφέρον και της προβολής του, “θυσιάζουν” έναν μπασκετμπολίστα που συμμετείχε σε κορυφαίο επίπεδο στην κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου από την ομάδα τους τη Φενέρ Μπαχτσέ.
Όταν ανήμερα της 81ης επετείου (10/11/2019) από τον θάνατο του σφαγέα των Ελλήνων Κεμάλ Ατατούρκ, οι παίκτες της Φενέρ (Τούρκοι και ξένοι) έκαναν την είσοδό τους στο γήπεδο με πανό του ιδρυτή του τουρκικού κράτους και το οποίο κρατούσαν όλοι εκτός του Κώστα Σλούκα.
Έτσι, όπως φανταζόμαστε, έχουν ψυχολογικά διαλύσει έναν σπουδαίο αθλητή αλλά και σπουδαίο άνθρωπο, ο οποίος είναι Έλληνας που γνωρίζει ιστορία ή που δεν θέλησε να μπλέξει την πολιτική με τον αθλητισμό.
Και αλήθεια, που βρίσκεται η ελληνική διπλωματία, η ελληνική κυβέρνηση να προστατέψει ένα ελληνόπουλο που αγωνίζεται σε μια τουρκική ομάδα μεν, αλλά που τιμάει το αθλητικό ιδεώδες δε;
Που είναι ο Υπουργός μας Αθλητισμού να προσφύγει στην ΟΥΕΦΑ, η οποία καταδικάζει και τιμωρεί την εμπλοκή πολιτικών μηνυμάτων στον αθλητισμό;
Από τη στιγμή που αυτό το ηχηρό κρούσμα, έρχεται λίγο διάστημα μετά τον στρατιωτικό χαιρετισμό των παικτών της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Τουρκίας σε αγώνα της ομάδας τους σε ευρωπαϊκό παιχνίδι και μετά την επίτευξη τέρματος;
Στρατιωτικό χαιρετισμό που ακολούθησαν στη συνέχεια και άλλοι αθλητές άλλων αθλημάτων.
Μα τόσο ισχυρός είναι ο Ρ. Τ. Ερντογάν και τόσο ανίσχυρος ο εκάστοτε Έλληνας Πρωθυπουργός; Πότε επιτέλους οι Έλληνες Πρωθυπουργοί θα πάψουν να κάθονται φρόνιμα και θα αποκτήσουν φρόνημα; Πότε;;