Αυτό που γίνεται με τον Ερντογάν σίγουρα δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία και αποτελεί το χαρακτηριστικό μιας εποχής όπου στις διεθνείς σχέσεις, που διακατέχονται από έναν άκρατο κυνισμό, όλα είναι δυνατά.
Αναδημοσίευση από: nikosxeiladakis.gr
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ο Τούρκος ηγέτης έχει μπει σφήνα ανάμεσα στις δυο υπερδυνάμεις και όπως φαίνεται, τουλάχιστον επιφανειακά, το παίζει μπαλαντέρ και πότε στρέφεται προς την ανατολικά, πότε προς τα δυτικά.
Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι πως και οι δυο υπερδυνάμεις και όταν λέμε υπερδυνάμεις εννοούμε τους κυρίους Τραμπ και Πούτιν, «σπρώχνονται» ποιος θα προσεγγίσει καλύτερα αυτό που λέμε Τουρκία, δηλαδή αυτό που φαντάζει σαν η υπερδύναμη της περιοχής και το ακόμα πιο εντυπωσιακό, και οι δυο θα ήθελαν πολύ να μετρήσουν όλο και περισσότερα τα οφέλη τους από αυτή την προσέγγιση.
Οι μεν ΗΠΑ υπολογίζουν στην στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας, που δεν διστάζει σε ευαίσθητους καιρούς να θυσιάζει χιλιάδες στρατιώτες της από ένα «μπουκωμένο» λαό, για να προωθήσουν την δική τους (ΗΠΑ), ισχύ και κυρίως για να αντιμετωπίσουν το Ιράν, η δε Ρωσία, υπολογίζει στην οικονομική διάσταση του θέματος Τουρκία, δηλαδή όσο μπορεί να την εκμεταλλευτεί περισσότερο για μεγαλύτερα οικονομικά κέρδη, Ο κύριος απών και χαμένος είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το αποτέλεσμα όμως όλης αυτής της κατάστασης είναι να ξεσαλώνει ένας αλαζόνας και υπερφίαλος ηγέτης που βάζει συχνά φωτιά σε όλη την ευρύτερη περιοχή.
Πέραν όλων τούτων, υπάρχουν όμως και αυτοί που υποστηρίζουν ότι όλα κινούνται βάσει ενός σχεδίου και ότι οι δυο μεγάλοι παίκτες, δηλαδή οι Τραμπ και Πούτιν, είναι μελη αυτής της ίδιας κυρίαρχης παγκόσμιας ομάδας που κινεί τα νήματα αυτού του σχεδίου, ενώ ο Ερντογάν αποτελεί την θρυαλλίδα εκτέλεσης αυτών των σχεδίων. Είναι πράγματι έτσι ;;;
Και αν είναι έτσι, ποια είναι αυτά τα σχέδια ; Είναι τα σχέδια της παγκοσμίας Ελίτ που υπηρετούν οι δυο μεγάλοι παίκτες και που θέλει ένα κόσμο με πληθυσμό αφ’ ενός μειωμένο κατά πολλά δισεκατομμύρια, και αφετέρου με ανθρώπους χωρίς εθνική ταυτότητα και θρησκευτικό προσδιορισμό.
Ο Ερντογάν, είτε το θέλει είτε δεν το θέλει, είναι μέρος αυτού του παιχνιδιού καθώς είναι ο κύριος καταλυτικός παράγοντας για την τελική φρικτή και αιματηρή ολοκλήρωση του. Μπορεί να προβάλλεται σαν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στο εσωτερικό του, σαν δηλαδή ο μεγάλος ηγέτης διάδοχος του Κεμάλ Ατατούρκ, αλλά στην πραγματικότητα είναι το υποχείριο αυτής της κατάστασης, καθώς στην πραγματικότητα τον μεταχειρίζονται χωρίς να υπολογίζουν το κόστος σε νεκρούς της ίδιας του της χώρας, για την προώθηση αυτών των σχεδίων.
Το ερώτημα είναι πότε θα σημάνει το καμπανάκι για το τελικό στάδιο ;;;
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος