Η ιστορία κάνει κύκλους και επαναλαμβάνεται ως δράμα, όχι φάρσα, όταν τα διδάγματά της δε λαμβάνονται σοβαρά. Δέκα χρόνια μετά το 2009 η χώρα βρίσκεται ξανά να βιώνει πολύ δύσκολες στιγμές. Τότε μιλούσαμε για χρήματα κι επιτόκια δανεισμού ενώ σήμερα υφίσταται ξεκάθαρη απειλή για την ίδια της την ύπαρξη.
Του Στρατή Μαζίδη
Ο Αλέξης Τσίπρας ως άλλος Καραμανλής έφυγε από την εξουσία την καλύτερη για αυτόν στιγμή. Πριν αρχίσουν τα παρατράγουδα στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Μολονότι έθεσε τα θεμέλια [σχήμα οξύμωρο] για την ολοκληρωτική διάλυση της χώρας μέσω διάφορων "προοδευτικών" νομοθετημάτων, του πρακτικού ανοίγματος των συνόρων, της διατήρησης της αφαίμαξης του απομειναριού της μεσαίας τάξης, του κλεισίματος [;] του Σκοπιανού και της εξακολούθησης της αδιαφορίας σε αυτό που ονομάζουμε εθνική άμυνα χάνοντας ακόμη μια πενταετία δίχως ενίσχυση των Ε.Δ. και στροφή στην αμυντική βιομηχανία, έφυγε. Και όχι μόνο αυτό. Έφυγε σχεδόν ως νικητής αφού ξεπέρασε το 31%.
Και ο Κώστας Καραμανλής έφυγε από τα πράγματα πριν αρχίσουμε να βλέπουμε να αναφύονται οι καρποί της καταστροφικής μη οικονομικής του πολιτικής. Η μόνη διαφορά τους είναι ότι ο δεύτερος απέδρασε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να έρθει τρέχοντας να ορκιστεί πρωθυπουργός, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου αδιαφορώντας για τη ναρκοθέτηση που είχε προηγηθεί. Τότε ο ΓΑΠ μοίρασε επίδομα αλληλεγγύης, το οποίο έλαβαν ακόμη κι εφοπλιστές [είχα γράψει για συγκεκριμένη περίπτωση], ο Κυριάκος προχώρησε άμεσα σε μια 20% μείωση του ΕΝΦΙΑ, ενός φόρου που δε θα έπρεπε καν να υπάρχει. Αυτό του έδωσε ένα πολιτικό κεφάλαιο που όμως η έξαρση των αφίξεων των μεταναστών που έρχονται παράνομα στην Ελλάδα και η πολιτική της κυβέρνησης η οποία ουδεμία σχέση έχει με τις προεκλογικές της υποσχέσεις, την εξαφάνισε.
Ο κ. Τσίπρας έχασε από το Σκοπιανό. Η φθορά του ήταν μικρότερη του αναμενομένου, ίσως γιατί πολλοί έχουν από χρόνια συνηθίσει πως σε διεθνές επίπεδο είχαν κερδίσει τη μάχη του ονόματος λόγω της δικής μας ανυπαρξίας. Ωστόσο το μεταναστευτικό και η πληθυσμιακή πορεία της χώρας θέτουν πλέον υπαρξιακά μελλοντικά ερωτήματα όσον αφορά την παρουσία του Ελληνισμού σε αυτήν τη γωνιά της γης. Η κοινωνία αντιστέκεται. Επιθυμεί να διατηρήσει τη φυσιογνωμία της. Η κυβέρνηση κυριολεκτικά πελαγοδρομεί. Δεν εκμεταλλεύεται τα περιθώρια, όσο ακόμη υπάρχουν, με ηρεμία να λάβει ειρηνικά μέτρα που θα βάλουν ένα φρένο και θα αποσυμπιέσουν την κατάσταση.
Στα ταραγμένα νερά του Αιγαίου θα πνιγεί και θα βυθιστεί πολιτικά η σημερινή κυβέρνηση. Όπως τάχιστα καταποντίστηκε και εξαφανίστηκε μέσα σε δύο χρόνια ο Γιώργος Παπανδρέου, παρά τη μεγάλη του νίκη στις εκλογές του 2009, ομοίως θα αρχίσει να φθείρεται και ο σημερινός πρωθυπουργός.